Langs de stroom - III

Overstroomde weiland - II

Weiger niet te zijn wat je wel bent

Dat wat je bent, je ware wezen, heb je lief; 

wat je ook doet, doe je voor je eigen geluk. 

Dát te kennen, dat te vinden, lief te hebben, 

is je diepste verlangen. 

Sinds onheuglijke tijden heb je van jezelf gehouden, 

maar nooit op een intelligente manier. 

Stel je lichaam en je geest op een intelligente manier 

in dienst van het Zelf — dat is genoeg.
Wees je eigen Zelf trouw 

en houd onvoorwaardelijk van jezelf. 

Doe niet alsof je net zoveel 

van anderen houdt als van jezelf. 

Zolang je niet gerealiseerd hebt 

dat ze één zijn met jezelf, kun je niet van ze houden. 

Pretendeer niet te zijn wat je niet bent 

en weiger niet te zijn wat je wel bent. 

Je liefde voor anderen is niet de oorzaak, 

maar het gevolg van zelfkennis. 

Een deugd kan zonder zelfkennis nooit echt zijn.
Als je zonder een spoor van twijfel weet 

dat een en hetzelfde leven stroomt door alles wat is, 

en dat jijzelf dat leven bent, 

dan houd je natuurlijk en spontaan van alles en allen. 

Als het je duidelijk wordt hoe diep 

en compleet je liefde voor jezelf is, 

dan weet je ook dat ieder levend wezen 

en de hele schepping deel uitmaken van die liefde. 

Maar als je iets ervaart als van jou gescheiden, 

kun je er niet van houden, 

want dan ben je er bang voor. 

Vervreemding veroorzaakt angst 

en angst versterkt vervreemding. 

Dat is een vicieuze cirkel. 

Alleen zelf-realisatie kan die doorbreken. 

Richt je daarop, onvoorwaardelijk.

(Shri Nisargadatta Maharaj)

Langs de stroom - II

Ammoniet - III

Fossielsteensculptuur Joris Maes

Kennendheid

Het ontglipt me 
maar zie
het is ook hier,
midden in het ontglippen
kan het me nooit ontglippen.

Als het Kennen realiseert
dat het Kennen niet kan Kennen
stopt het zoeken naar Kennen
valt Kennen in Zichzelf terug.

Zij zoekt niet meer en vindt
in alle vormen Zichzelf;
zij is het zien van alle open deuren
naar het deurloze.

Dus als men naar de Liefde vraagt
dan leidt er geen weg heen;
dan is het Liefde Zelf die vraagt
naar de Liefde die het al is.

Het kind raapt iets op,
de wereld bestaat niet meer,
alleen dit sieraad: Liefde
raapt Zichzelf op.

(Joost Lips)

Vloedlijn

Vloeiend goud

Hoe moet ik het Zelf bereiken?

Er is niet zoiets als het bereiken van het Zelf. 
Als het Zelf bereikt kon worden zou dat betekenen dat het Zelf 
niet hier en nu is, maar dat het nog verkregen moet worden. 
Wat men nieuw verkrijgt zal men ook weer verliezen. 
Dus zal het niet van blijvende aard zijn. 
Wat niet van blijvende aard is, 
is het niet waard nagestreefd te worden. 
Dus zeg ik dat het Zelf niet wordt bereikt. 
Jij bent het Zelf, jij bent Dat al. 

Het punt is dat je onwetend bent omtrent je goddelijke staat. 
Onwetendheid verdringt het zuivere Zelf 
dat gelukzaligheid is en trekt er een sluier over. 
Het streven is er alleen op gericht 
om deze sluier van onwetendheid te verwijderen, 
die niets anders is dan onjuiste kennis. 
Die onjuiste kennis is de onjuiste vereenzelviging 
van het Zelf met het lichaam, het denken, enzovoort. 
Deze valse vereenzelviging moet verdwijnen, 
en dan blijft alleen het Zelf over. 

Daarom is realisatie voor iedereen mogelijk. 
Realisatie maakt geen onderscheid tussen de aspirant-zoekers. 
Het is de twijfel of je in staat bent tot realisatie te komen 
en de gedachte van 'ik-ben-niet-gerealiseerd' 
die zelf die belemmeringen vormen. 
Wees ook vrij van deze belemmeringen.

(Sri Ramana Maharshi)

Zeegezicht - XXVIII

Compositie - XXX

Als het denken zijn gedachten gelooft...

Als het denken zijn gedachten gelooft, benoemt het wat niet benoemd kan worden en probeert het dat werkelijkheid te maken door het een naam te geven. Het gelooft dat zijn namen waar zijn, dat er daarbuiten een wereld is die afgezonderd is van hemzelf. Dat is een illusie. 
De hele wereld wordt geprojecteerd. Als je je afsluit en bang bent, lijkt de wereld vijandig; als je houdt van wat is, is alles in de wereld je dierbaar. Binnen- en buitenkant zijn altijd eender - het zijn weerspiegelingen van elkaar. De wereld is het spiegelbeeld van jouw denken.

Als je je eigen gedachten niet gelooft ben je vrij van het oerverlangen: de gedachte dat de realiteit anders zou moeten zijn dan ze is. Je krijgt inzicht in het woordeloze, het ondenkbare. Je begrijpt dat je alle mysteries alleen maar zelf hebt gecreëerd. In werkelijkheid is er niets mysterieus. Alles is zo helder als glas. Alles is eenvoudig omdat er eigenlijk niets is. Het enige wat er is, is het verhaal dat nu verschijnt. En zelfs dat niet.  

Uiteindelijk is 'mysterie' precies hetzelfde als 'manifestatie'. Alleen bekijk je het vanuit een nieuw gezichtspunt. De wereld is een optische illusie. De wereld ben jij, verward en ongelukkig of gelukzalig en vredig. Uiteindelijk is 'verlangen' gelijk aan 'vrij van verlangen'. Verlangen is een geschenk; verlangen gaat over opmerken. 
Alles gebeurt vóór jou, niet mét jou.

(Byron Katie)

Avondrood

Overstroomd weiland

De bron

Bron is het enige.
Al wat verschijnt, is bron.
Alles wat zich aandient is altijd en uitsluitend 
het verschijnen van bron
- het ogenschijnlijke heelal, de ogenschijnlijke wereld,
het lichaam en het denken, gevoelens, 
het gevoel van afgescheidenheid 
en het zoeken naar verlichting.

Het is allemaal het ene dat zich aandient als twee
 - het niet-iets dat verschijnt als alles.
Het theater van de zoektocht 
heeft volstrekt geen betekenis of doel;
het is een droom aan het ontwaken.
Er is geen diepere intelligentie 
die een bestemming beraamt,
en nergens, op welk niveau dan ook
is er een keuze aan de gang.

Niets wordt geboren en niets sterft.
Niets gebeurt.
Maar dit, zoals het is, 
nodigt de ogenschijnlijke zoeker uit
zijn oorsprong te herontdekken.

Wanneer niet-iemand de uitnodiging aanneemt,
wordt de bron gezien als enige -
de niet veroorzaakte, onveranderlijke, onpersoonlijke stilte
van waaruit onvoorwaardelijke liefde overvloeit
en vreugde schept in al wat is.
Een wonderbaarlijk mysterie.

(Tony Parsons)

http://www.samsarabooks.com/

Op de uitkijk

Landschap met wolken - XXXIII

Dubbelganger

Je behoeft me niet te houden voor een bijzonder wijs man, m'n jongen, 

omdat mijn dubbelganger je vannacht zoveel verteld heeft 

dat je misschien wonderlijk voorkomt. 

Ik heb het nog niet zover gebracht dat ik durf te beweren 

dat hij en ik een en dezelfde persoon zijn. 

Wel ben ik in dat dromenland wat beter thuis dan zoveel anderen 

- ik ben om zo te zeggen daarboven zichtbaar en blijvend geworden, 

maar ik moet hier nog altijd de ogen sluiten 

als ik ze daarginds wil opendoen, en omgekeerd. 

Er bestaan mensen die dat niet meer nodig hebben, 

ofschoon er maar zeer, zeer weinig zijn. 

Die dat kan bouwt zich in het dromenland een tweede lichaam op, 

dat later zelfs voor anderen waar te nemen is, 

hoe vreemd dat nu ook in je oren mag klinken.

Het gindse rijk is precies zo werkelijk - of onwerkelijk - als het aardse. 

Ieder op zichzelf is maar een helft 

en alleen de twee samen vormen een geheel. 

Eigenlijk is het gindse leven veel meer werkelijkheid dan dat hier. 

Het ene is een afspiegeling van het andere; 

het aardse is een afspiegeling van het gindse - niet omgekeerd.

Die andere (in de droomwereld) was dus mijn dubbelganger. 

Wat hij je heeft gezegd heb ik nu pas uit jouw mond vernomen. 

Dat kwam niet voort uit zijn weten en nog minder uit mijn weten: 

dat kwam uit het jouwe! 

Dat kwam voort uit het weten van die Christoffel in je. 

Het enige gesprek waarvan je kunt leren is het zelfgesprek. 

En dat gesprek, dat je met mijn dubbelganger hebt gehouden, 

was een zelfgesprek.

(Gustav Meyrink)

Valavond - XXIV

Herfst in het bos

Tussen je gedachten

Als je liever rook dan vuur hebt
sta op dan en ga.
Want ik ben niet van plan je mind
af te stompen met beroete kennis.

Nee, ik heb iets anders in gedachten.
Ik heb vandaag een vlam in mijn linker-
en een zwaard in mijn rechterhand.
De schade wordt vandaag eens niet beperkt.

Want God is in een bui
om je rijkdom te plunderen en
je naakt in zo’n ademstokkende armoede te smijten
dat wat er van je over is,
niet meer is dan een schim.

Blijf niet rondhangen om deze vlam
stikkend in je gepieker.
Dit is geen kampvuurliedje
om je sussend in slaap te wiegen.

Duik nu in de ruimte
tussen je gedachten
en verlaat deze droom
voor ik de hele bende af laat fikken.

(Adyashanti)

Zeegezicht - XXVII

Esdoornblad - II

Breek je huis af...

In alles wat we tegenkomen in dit bestaan weerklinkt de oproep tot overgave: 

‘Breek je huis af, bouw een boot. 

Doe afstand van je rijkdommen; houd alleen de levende have. 

Geef je bezit op, en red je leven.’ 

Toch proberen we steeds weer de weelde vast te houden 

en een huis te bouwen. 

We hebben de neiging om van alle expressie 

die we vanzelf als een wonder bedrijven,

 van alle liefdesdaden, een huis, een structuur te maken 

en die te omringen met hoop en angst. 

Die liefdesdaden willen we continueren in de tijd, die willen we verzekeren.

Het is werkelijk van essentieel belang dat we weer tot het leven terugkeren: 

zijn we bereid om van geen enkele liefdesdaad een huis te maken? 

Durven we het aan de liefdesdaad te laten voor wat die is 

en haar te laten komen zoals zij komt? 

Kunnen we onze zielevorm als een bootje laten zijn 

en ons laten leiden door de golfslag van de stroom, 

door eb en vloed, door het ja en het nee, 

door het vele en het weinige, door het magere en het vette? 

Kunnen we ons werkelijk laten leiden 

door de wind en het water van het leven? 

Om iets anders gaat het niet. 

Al het andere, ook het werken aan jezelf, 

ook het mediteren en bidden, 

is in veel opzichten een truc waarmee je denkt 

dat je het vette langer kunt laten duren 

en het magere ten einde kunt brengen. 

Daarmee leg je je bootje in de modder. 

Het einde van het werk is dat je zegt: 

ik dien de Ene en ik beweeg naar beste weten. 

Waar we verstrikt raken in een bepaalde vorm van ik-gerichtheid 

verliezen we het besef van wie we werkelijk zijn.

(Hans Korteweg)

A Joyride for your Soul

Chrysanten

Herfstbladeren - III

Toverhazelaar (Hamamelis x Intermedia)

Pure Geest straalt voor eeuwig

De pure Geest, de bron van alles, straalt voor eeuwig 

en in iedereen met de gloed van zijn eigen volmaaktheid. 

Maar de mensen in de wereld merken het niet op, 

omdat zij slechts iets als bewustzijn aanmerken 

dat ziet, hoort, voelt en kent. 

Verblind door hun eigen zien, horen, voelen en kennen, 

zijn zij zich niet bewust 

van de spirituele gloed van deze bronsubstantie. 

Als zij slechts alle oordeelsvorming in één keer zouden loslaten, 

dan zou de bronsubstantie zich manifesteren als de zon 

die opkomt in de ruimte en het hele universum verlicht, 

zonder belemmering of grenzen. 

Als jullie, leerlingen van de Weg, 

dus proberen te groeien door middel van 

zien, horen, voelen en kennen, 

dan zal op het moment dat zintuiglijke waarneming 

wordt verbroken ook de verbondenheid 

met de Geest wegvallen 

en dan zullen jullie nergens een ingang vinden. 

Wees je er slechts van bewust dat die 

zintuiglijke waarnemingsvormen weliswaar een uiting zijn 

van de ware Geest, maar dat deze er geen deel van uitmaakt 

en tegelijkertijd ook geen afzonderlijk bestaan leidt. 

Je zou niet moeten beginnen te oordelen 

over deze waarnemingen, en je zou je door hen 

niet moeten laten verleiden tot begripsvorming; 

maar je moet de Ene Geest ook niet buiten hen zoeken 

of hen ontkennen in je beoefening van de Dharma. 

Zoek ze niet en wijs ze niet af, 

hang er niet aan en zoek geen verbinding ermee. 

Boven je, beneden je en rondom je 

vindt spontane schepping plaats, 

want er is niets te bekennen 

buiten de Boeddha-Geest. 

(Huang Po)

Pruikenboom

Cotinus coggygria

Ammoniet - II

Fossielsteensculptuur Joris Maes

Zoals het is

'Hoe zou Ik van jóú kunnen houden,' zei de uil tegen het konijn, 'Ik ben wat jij BENT.'
'Is dat echt zo?' antwoordde het konijn dat voorzichtig op een paardenbloem knabbelde. 

'Hoe zou je míj kunnen haten?' vervolgde de uil; 'jij bent wat Ik BEN.
'Dat heb ik nog nooit gemerkt,' merkte het konijn nadenkend op.

'Hoe zou het anders kunnen zijn?' vroeg de uil, 'wat we ook zijn - Ik BEN.'
'Sinds wanneer?' vroeg het konijn. 'Is dat nog maar pas zo?'

'Sinds altijd,' antwoordde de uil, 'er is geen 'Tijd'.'
'Waar gebeurt het dan?'

'Overal; er is geen 'Ruimte'.'
'Dus eigenlijk zijn we één?' opperde het konijn vrolijk.

'Zeker niet,' snauwde de uil, 'er is 'niemand'.
'Wat is er dan?' vroeg het konijn weifelend.

'Helemaal 'niets' antwoordde de uil met strengheid.
'Wat dan?' vroeg het konijn verbijsterd.

'Het leven dus!' zei de uil en hij flapperde met zijn wieken en klapte met zijn snavel.
'Zoals de Meesters zo vaak hebben gezegd, "wanneer Ik honger heb, eet Ik,
en wanneer Ik moe ben, ga Ik slapen"!'

(Wei Wu Wei)

http://www.samsarabooks.com/

Zonsondergang - XVI

Gehakkelde aurelia - II

Polygonia c-album

Het paard en de de wagen

De mensheid heeft altijd het paard achter de wagen gespannen - 
door zich te vereenzelvigen met het lichaam, 
een ding waar je je ogenschijnlijk bewust van bent, 
in plaats van met Bewustzijn Zelf. 
Door je te vereenzelvigen met niets meer dan een lichaam, 
een lichamelijk zelf dat fouten kan maken, ziek of arm kan zijn, 
zichzelf op een hoger niveau moet, zien te krijgen 
en 'er moet komen', zit je er volledig naast. 
Dan zie je Bewustzijn volledig over het hoofd, 
ten gunste van niet meer dan een ding 
waar je je ogenschijnlijk bewust van bent - 
een volkomen fictief zelf dat overal los van staat. 

Je kunt ook 'aan de andere kant beginnen - 
met het Jij Dat Er-Al Is, met de Waarheid. 
Dat ontneemt je je identiteit niet, 
maar laat je de grootsheid zien van je Ware Identiteit. 
De manier van leven van ons mensen 
lijkt er een te zijn van beginnen bij onvolmaaktheid 
en van daaruit vooruitgang zien te boeken. 
Maar kijken vanuit puur Bewustzijn
begint niet bij de menselijke ervaring 
om van daaruit te pogen een hoger niveau te bereiken. 
Het begint bij de volmaaktheid van het Goddelijke Zelf 
en blijft Daar.
Onmiddellijk is er sprake van een volkomen nieuw Leven. 

(Peter Francis Dziuban)

Landschap met wolken - XXXII

Klankschaal - LV

Ik kan dromen dat ik een paard ben

Ik kan dromen dat ik een paard ben, of een olifant, of Napoleon. 

Ik schep mij droomzintuigen, volkomen analoog aan de zintuigen in de wakende toestand. 

Maar ook hier ben ik, of ik dat wil of niet, volkomen moeiteloos, 

elk moment de kenner van iedere situatie. 

En heel die droomwereld, dat droomlichaam, die droomgedachten, die droomgevoelens, 

en ook dat ik-gevoel in de droom zijn het gekende, het object.

We weten allemaal: dromen zijn bedrog; die droom is nu niet aanwezig 

en dus ben ik niet dat ik-gevoel in de droom. 

Maar waarom zou ik dan wel het ik-gevoel zijn in de wakende toestand? 

Want ook dàt is iets wat mij ieder ogenblik verlaat. 

Wanneer ik zeg: ik ga naar de kruidenier om een pond kaas te kopen, 

waar is dan dat ik-gevoel? Dan is daar een kaas-gevoel, nietwaar?

Het is een van de illusies van het ascetisme 

dat wij aan de dingen zouden gehecht zijn. 

Als ik ergens aan gehecht zou moeten zijn, dan is het aan mijn ego. 

Maar een pond kaas is genoeg om het volkomen te vergeten. 

Al die dingen worden van mij gescheiden, 

zo gemakkelijk als veertjes worden weggeblazen door de wind. 

Mijn ego blijkt niet zwaarder te zijn dan een pond kaas.

Een van de bekendste Indische grootmeesters, Shri Ramana Maharshi, zei: 

"er is maar één werkelijk groot obstakel dat je op je pad kunt plaatsen, 

dat is te denken dat het vreselijk moeilijk is."

Het grote obstakel is te denken dat het een lange weg is. 

Het is duidelijk dat het nooit een lange weg kan zijn van mijzelf naar dat ene iets 

dat nooit van mijzelf gescheiden kan worden. 

Daar is helemaal geen weg. 

De ellende is dat wij altijd maar geleerd hebben een weg te gaan. 

We hebben geleerd dat het geluk dààr is. 

We zijn allemaal door die puberteit heengegaan, 

waar dat geluk aan de horizon lag of net even daar voorbij. 

Wij zijn zo gewend op reis te gaan, ons geluk te zoeken buiten ons, 

in de dingen of in de gedachten (wat ook nog buiten ons is) 

dat we niet meer thuis kunnen blijven. 

Thuis zijn, alleen maar ikzelf zijn, lijkt op het eerste gezicht een afschuwelijke leegte, 

en wij zijn zo gewend aan lawaai, dat we - in de woorden van Jean Klein - 

die leegte onmiddellijk willen meubileren. 

We zetten de televisie aan, we lezen, we gaan naar de film, 

we gaan bij de buren praten over niets. 

Wij zijn zo ontwend aan onszelf dat we denken dat als je al die dingen weghaalt, 

dat er dan niet Ikzelf overblijft, maar dat er dan niets overblijft. 

Dat is de tragedie van de menselijke positie: 

het bijgeloof dat het geluk ligt in de dingen.

(Wolter Keers)

Valavond - XXIII

Wonderboom - III

Ricinus communis

Juist inzicht

Je ontwikkelt juist inzicht door het voorbijgaande, 
het lijden en het niet-zelf in alle dingen te herkennen. 
Zo kom je tot onthechting en raak je los van verblinding. 
Onthechting is niet afkeer.
Afkeer van iets wat we eerst mooi of prettig vonden, 
is tijdelijk: het verlangen ernaar zal weer terugkeren. 

Stel je voor dat je iets dat je heel lekker vindt dag in dag uit 
moet eten: bamboescheuten bijvoorbeeld. 
Vijf, zes jaar lang iedere dag bamboescheuten. 
Op een dag krijg je er genoeg van. 
Je raakt er niet meer opgewonden van. 
Zo zouden we de vergankelijkheid, het lijden en de leegte 
in alle dingen moeten zien: bamboescheuten!

We zijn niet op zoek naar een leven vol plezier en genot, 
maar naar vrede. 
Vrede vinden we in onszelf, 
op dezelfde plek als boosheid en lijden. 
Vrede vinden we niet op de top van een heuvel, 
ligt niet ergens verstopt in een bos, 
vrede wordt ons niet geschonken door een goeroe. 
Waar je lijden ervaart, 
daar vindt je ook de bevrijding van lijden. 
Van lijden proberen weg te lopen 
is eigenlijk ernaartoe hollen. 
Onderzoek lijden, onderzoek de oorzaken, 
en maak er een eind aan, nu, 
in plaats van je met de gevolgen ervan bezig te houden.

(Ajahn Chah)

Landschap met wolken - XXXI

Vijvertje

Goedgemaakt inzicht

In alle eerlijkheid onderzoeken wat is, op het meest fundamentele niveau, 
doet het inzicht van de spirituele zoeker tot wasdom komen. 
Het loslaten van onjuiste uitgangspunten gebeurt vanzelf 
naarmate het inzicht zich verdiept. 
Wat is is er altijd en wacht geduldig op zijn ontdekking. 
Daar is geen strijd voor nodig. 
De spirituele nieuwsgierigheid die je eigen is voldoet. 
Eerlijk onderzoek stuurt die nieuwsgierigheid gewoon de juiste richting in 
om je Goedgemaakt Inzicht zo groot mogelijk te maken. 

Een vraag: 
'Wat zou je moeten doen om uit een kuil te komen 
waar je nooit in bent gevallen, maar wel denkt te zijn ingevallen?'
'Niets', is het antwoord dat meestal gegeven wordt, 
maar dat slaat de plank mis. 
Het inzicht moet aanwezig zijn dat je nooit in een kuil gevallen bent, 
anders stop je niet met je pogingen om eruit te komen. 
De spirituele zoeker vraagt degene die ontwaakt is 
hoe hij uit de kuil van afgescheidenheid en lijden kan komen. 
De ontwaakte wijst op het feit dat de zoeker 
helemaal nooit in een kuil is gevallen. 
'Dank u', antwoord de zoeker, 
'maar denkt u dat ik een ladder nodig heb om uit de kuil te komen?'
De ontwaakte wijst opnieuw op het feit 
dat er nooit een kuil is geweest en dat de zoeker er nooit in is gevallen. 
'Dank u', antwoordt de zoeker, 'zou een touw niet beter zijn 
om me uit deze kuil te helpen?'
De ontwaakte wijst dan nogmaals op het feit 
dat de zoeker niet in een kuil zit.

Dit is hoe het gesprek voelt 
voor iemand die tot ontwaken is gekomen. 
Maar de ontwaakte blijft met groot mededogen de richting wijzen. 
Op een dag ziet de spirituele zoeker in dat 'de kuil' 
niet meer was dan een illusie. 
De zoeker en de ontwaakte kunnen dan samen lachen 
om hoe simpel het allemaal is.

(Gary Crowley)

Vliegenzwam - VI

Amanita muscaria

Herfstblad - V

Quercus rubra

Het grootste wonder

Het grootste wonder is dat je de boodschap 
'ik ben' hebt ontvangen. 
Het toont zichzelf aan. 
Had je ook maar enige ervaring 
voordat de beleving 'ik ben' verscheen?

Ga terug naar het moment 
toen je voor het eerst wist 
dat 'je er bent', oftewel 'ik ben'. 
Vrijwel direct kwam daar 
de beleving van ruimte bij, 
en ontstond het gevoel 
'ik ben in deze wereld'. 

Observeer de kracht 
van deze boodschap 'ik ben' eens. 
Is het geen wonder dat het 
de boodschap heeft gecreëerd, 
waarvan je gelooft dat jij erin leeft? 
Was je ook maar van iets bewust 
voordat 'ik ben' verscheen? 

Of beter: was er ook maar enige noodzaak 
iets te weten 
voordat 'ik ben' verscheen? 
Het was niet nodig iets te weten 
omdat je het Kennen zelf was, 
en ook nu bent!

(Shri Nisargadatta Maharaj)

Tekens in het water

Muur

Het doel van het leven?

Het doel van het leven is om te zien, te kijken. 

Het doel van het leven heeft niet te maken met iets worden, 

met het creëren van een of andere identiteit. 

Het heeft niets van doen met het bereiken van verlichting, 

heeft niets uitstaande met verlossing, transformatie, 

transcendentie of wat dan ook. 

Het doel van het leven is niet het proberen stop te zetten van de tijd, 

of de zekerheid dat we aan het eind ervan 

in het graf eindigen, uit te bannen. 

Jij komt niet in een graf, je bent hier. 

Jij bent hier.

Het doel van het leven is om alleen maar te kijken. 

Het doel van de hele schepping vloeit voort 

uit de opkomst van bewustzijn, dat de schepping op zich is, 

dat het leven op zich is. 

De evolutionaire aard van het leven houdt in dat de toestanden 

waarin het op dit ogenblik verkeert, voorbijgaand zijn 

en dat ze altijd onbestendig zullen zijn. 

De drijvende kracht van die evolutie, die evolutionaire kracht, 

blijkt er echter zelf de oorzaak van te zijn van de onmogelijkheid 

dat de werkelijkheid niet naar zichzelf kan kijken. 

Zolang er een werkelijkheid is, kijkt zij naar zichzelf. 

Het is juist die metafysische vereiste 

binnen de aard van de natuur van het zijn 

die de gelegenheid creëert 

voor de evolutionaire ontplooiing van de schepping, 

voor het opkomen van bewustzijn 

en de opkomst van zelfbewustzijn in dat bewustzijn. 

Het enige nut van die hele vertoning wordt gevormd 

doordat het dienst doet als het instrument van de schepping 

- ogen, oren en neus, smaakpapillen, tastzin, 

en gedachtevormen die opkomen en weer weggaan 

en die zich manifesteren als dit leven.

(John Sherman)

Wolkenruiker

Klankschaal - LIV

Op een dag

Op een dag leer je het subtiele verschil kennen,
tussen een hand vasthouden en een ziel ketenen.
Dan leer je dat liefde niet betekent: leunen
en dat gezelschap niet betekent: veiligheid.

Je ontdekt dat een kus geen contract is,
en een cadeau geen belofte.
Je begint je nederlagen te accepteren met je hoofd omhoog,
en je ogen open.

Je leert te vertrouwen op vandaag om mee te werken
omdat morgen te onzeker is voor plannen.
En na een poos leer je dat zelfs zonneschijn je verbrandt
als je er te veel van krijgt.

Dan wordt het tijd om je eigen tuin te beplanten
en zorg te dragen voor je eigen ziel
en wacht je niet langer op wonderen van buitenaf.

En dan weet je dat je écht kunt volhouden
en dat je écht sterk bent
en dat je echte waarde hebt
en je leert, en je leert ...
Bij ieder afscheid leer je.

(Voltaire)

Landschap met wolken - XXX

Brandnetel

Schuld en vergeving

Zolang je een tragedie van vroeger de schuld geeft van je huidige situatie, 
blijf je het gevoel mijden van jouw persoonlijke verantwoordelijkheid 
om iets aan die situatie te doen.

Anderen de schuld geven zet iedereen gevangen.

Anderen verantwoordelijk houden voor hun gedrag 
maakt mensen vrij om verantwoordelijk te handelen.

Het verhaal over wat jou vroeger is misdaan, 
is maar een van de talrijke boeken in de kolossale bibliotheek die jij bent. 

Lees (en schrijf) nieuwe boeken met een gelukkiger verhaallijn.

Maak de wonden van het verleden niet tot het middelpunt van je hele leven. 

Op dit moment ben je hier alleen om liefde te geven, 
angst te vergeven... en om te dansen!

Als God iedereen vergeeft, 
wie ben jij dan om dat voorbeeld niet te volgen?

Jezelf (en anderen) vergeven hoe je wás, 

zal het je veel makkelijker maken om jezelf (en anderen) 

te vergeven hoe je bént.

(Chuck Hillig)

Zeegezicht - XXVI

Dahlia's

Genade bevrijdt je

Karma heeft te maken met het gevoel van doenerschap en identiteit. 
Als er sprake is van identiteit en je hebt het gevoel de doener van je daden 
en de denker van je gedachten te zijn, de kiezer van je keuzes, 
dan roep je in feite karma over jezelf af, ook al doe je dat niet opzettelijk. 
Als je ogen door observatie, zelfonderzoek en overgave in voldoende mate 
opengaan om te zien dat de wereld zich ontvouwt ondanks de aanwezigheid 
van een 'ik', wordt het plaatje veel ruimer en worden we rustiger. 
Je wordt als het ware een beetje een toeschouwer van wat er gebeurt, 
meer dan een heel betrokken deelnemer. 
Het is ook Genade die je uit het karmawiel haalt, 
en karma is op zichzelf niet meer dan een concept. 
Uiteindelijk zal begrepen en ervaren worden dat ook karma 
louter een verschijnsel is. 
Zolang je gelooft een persoon te zijn, zal karma actief voor je zijn. 
Goede en slechte daden, straf, schuld en angst, al die dingen 
zijn dan heel krachtige concepten en uitdrukkingen. 
Als je te weten komt dat je bewustzijn bent, verandert het spel, 
want dan wordt het gevoel de doener van je daden 
en de denker van je gedachten te zijn 
vervangen door zuivere observatie 
en de pure vreugde van het 'Zijn', 
vrij van psychologische identiteit, verlangen, 
het gevoel van 'anders zijn', 'ik' en 'ik ben het lichaam'. 
Dat is een van de mooiste uitdrukkingen en vruchten van Genade. 
Genade laat haar gezicht zien op elk niveau, 
zelfs in de meest onwetende mens vindt zij haar weg.

(Mooji)

Stilte van de roos

Zeegezicht - XXV

Stilte - IV

Spiritueel onderzoek bestaat er voor de helft uit je direct tot stilte te brengen.
Wanneer je vraagt; 'Wie ben ik?' zul je, als je eerlijk bent,
merken dat dit je onmiddellijk terugbrengt bij stilte.
Het brein heeft daar geen antwoord op, daarom is er plotseling stilte.
De vraag is bedoeld om jou naar die staat van stilte te voeren die niet gemaakt is,
waar denken of zoeken naar de juiste emotionele ervaring faalt.

Als je zoekt naar wie je bent of vraagt wat de waarheid is,
zul je merken dat deze vragen je onmiddellijk weer tot kalmte brengen.
Als je weerstand hebt tegen kalmte, en de meeste mensen
voelen een hartgrondig verzet tegen kalmte, 
dan is het, zodra je tot die staat van kalmte terugkeert, 
alsof je druppels water in een pan hete olie laat vallen 
- de geest springt als een gek in het rond om iets anders te zoeken, 
het een of andere antwoord of beeld dat hij kan bedenken.

Het soort kalmte dat natuurlijk en spontaan en niet beheerst is,
is eigenlijk vol gevoel; ze is warm en onbegrensd.
Beheerste kalmte is verstijfd en eng.
Wanneer kalmte niet beheerst wordt, voel je je heel open;
je wordt ontvankelijk, en de geest dringt zich niet op.
Er vindt een vanzelfsprekende terugkeer naar je ware aard plaats.
Je ware aard is niet kalm, maar kalmte zelf.
Je zou het ook 'niemand' of 'niets' kunnen noemen.
Als je tot de ware kalmte komt, heb je kalm zijn overstegen.

(Adyashanti)

http://www.samsarabooks.com/

Rode leeuw

Golven - V

Golf en oceaan

De verschillende niveaus van het spectrum hebben iets weg 

van de verschillende golven van de oceaan

- elke golf verschilt beslist van alle andere. 

Sommige golven, dicht bij de kust, zijn sterk en machtig; 

terwijl andere, verder in zee, zwakker en minder machtig zijn. 

Elke golf is echter toch anders dan alle andere, 

en als je surft zou je een bepaalde golf kunnen uitkiezen, 

opvangen, je erdoor laten meevoeren, 

en hem overeenkomstig je capaciteiten kunnen behandelen. 

Je zou niets van dit alles kunnen als de golven niet verschillend waren. 

Elk niveau van het spectrum is te vergelijken met een bepaalde golf, 

en daarom kunnen we met de juiste techniek 

en genoeg oefening elk niveau 'vangen'.

Eenheidsbewustzijn is echter niet zozeer een bepaalde golf 

als wel hetwater zelf. 

Er is geen grens, geen verschil, 

geen scheiding tussen water en welke golf ook. 

Dat wil zeggen, het water is in alle golven even aanwezig,

 in die zin dat geen enkele golf natter is dan een andere.
Als je dus zoekt naar 'natheid' - de toestand van alle golven 

- zul je er helemaal niets mee opschieten 

wanneer je van de ene golf naar de andere springt. 

In feite valt er veel te verliezen, 

want zolang je van golf naar golf springt, 

op zoek naar natheid, 

zul je vanzelfsprekend nooit ontdekken dat natheid 

en haar pure vorm aanwezig is in elke golf 

waardoor je je nu laat meevoeren. 

Eenheidsbewustzijn zoeken 

lijkt op van de ene ervaringsgolf naar de andere springen, 

op zoek naar water. 

Daarom 'is er noch pad noch bereiken'.

(Ken Wilber)

Klankschaal - LIII

Atalanta

Vlinderdans

Vervluchtigd
het leven 
verstild
De dans in de beweging
die verdergaat
altijd verdergaat
Transformatie en verandering
Doorgang naar nieuwe dimensies
die zichtbaar willen worden kunnen worden
als er mogelijkheid is in ontvankelijkheid
Dans in het licht

Vleugeltjes gegroeid
Meegenomen, waarheen?
de bestemming is open
in een open zijn.
Verbonden zijn met de Oorsprong
Wakker geworden uit het Licht
Het Licht dat eeuwig is.
Fladderend van moment tot moment

Eens een verstilde bloem
Nu tot leven gekomen
Uitslaand de vleugels
naar eindeloze bestemmingen
mogelijkheden
De eeuwige dans
van licht naar licht dimensie naar dimensie
Doorgang
Naar nieuw, altijd nieuw
Naar mogelijkheid naar kans
In deze vrije vlinderdans.

(Kagib)

En het werd avond

Lichtjes