maandag 29 april 2013

Lork


Noordzee - II


De wakkere staat

De wakkere staat
Is niet langer voorbehouden
Aan verlichte meesters van formaat
Het gaat nu om jou en mij
Heel gewoon, heel dichtbij
In essentie verbonden
Blijk je ongeschonden
En helemaal vrij

Wij zijn altijd thuis gebleven
Nergens heen gegaan
We konden het alleen niet zo beleven
Moesten onze eigen dwaling doorstaan
Uit de eenheid valt niet weg te gaan
Hoe je ook denkt, je hoort erbij
Nu, op het dieptepunt van ongeloof
Als we allemaal zien dat hoe wij denken
Met als gevolg zó veel pijn
De waarheid niet kán zijn

- Wordt de sluier opgeheven -

Wij zijn de dochter en de zoon
Met elk een gegeven talent
Daarmee bestijgen we onze troon
Wij zijn dat ingenieuze instrument
Dat Zichzelf pas volledig kan schenken
Wanneer het zijn Oorsprong kent
(Deirdre de Bruyn)

vrijdag 19 april 2013

Vervreemding

Arne Quinze - Rock Strangers (Oostende)

Noordzeestrand


Wat gebeurt er als je over de rand van de aarde valt?

Schuilt er een belofte in het bewust worden van mijn ware natuur?
Kan ik verwachten dat dit mijn leven verrijkt?
Word ik dan een beter en succesvoller mens?
Kortom, hoe is het leven na zelfrealisatie of verlichting?
Schijnbaar redelijke vragen die vaak opkomen tijdens de zoektocht.
Voor velen is de hoop op een beter leven de motivatie
om zich zo intensief met deze zoektocht in te laten.
Een direct antwoord op deze vragen is echter moeilijk,
aangezien ze voortkomen uit een beperkte visie
die de zoeker juist wil loslaten.

De vragen klinken misschien logisch, maar in feite kloppen ze niet.
Ik zal je een concreet voorbeeld geven.
Voordat we wisten dat de aarde rond was,
leek het volstrekt logisch om uit te willen zoeken
waar je terechtkomt als je over de rand van de aarde zou vallen.
Maar met onze hedendaagse kennis is deze vraag irrelevant.
Indien het mogelijk was om terug te reizen in de tijd,
had je de vraagsteller geen simpel antwoord kunnen geven,
maar had je hem eerst moeten uitleggen dat de aarde
in feite rond is en dat het onmogelijk is om ervan af te vallen.
Dit zou uiteraard tegen zijn gezonde verstand indruisen
en wijzend naar de horizon zou hij volhouden
dat hij duidelijk kon zien waar de aarde eindigt.

Het verzoek aan de vraagsteller om zich het perspectief
van een astronaut voor te stellen,
zou waarschijnlijk gezien worden als een afleidingsmanoeuvre
van de vraag die hem bezighoudt:
‘Wat gebeurt er als je over de rand van de aarde valt?’
Houd dat in je achterhoofd, terwijl ik je ga vertellen
wat je van verlichting kunt verwachten.
Mocht het antwoord in eerste instantie teleurstellend zijn,
lees dan toch even verder en zie of je tot het punt komt
waarop je teleurstelling omslaat in helderheid.
Daar gaan we dan.
Het antwoord is dat je er niets door zult bereiken,
omdat verlichting de realisatie is dat er geen jij bestaat
die de verlichting deelachtig kan worden,
en dat jouw gevoel van afzondering
en individualiteit een illusie is.

Dit antwoord gaat waarschijnlijk
regelrecht tegen je eigen ervaring in.
Je hebt geleerd dat jij deel uitmaakt
van een evolutionair proces,
waarbinnen de wet van het recht van de sterkste geldt
en dat jij, koste wat kost,
je genen moet doorgeven aan de volgende generatie.
Misschien ben je er wel van overtuigd
dat de kunst van het leven schuilt in het verbeteren van jezelf
en je levensomstandigheden.
Ben je arm en lijd je honger,
dan kunnen een dak boven je hoofd
en een maaltijd per dag al toereikend zijn.
Heb je het voorrecht dat je in een situatie verkeert
waarin je basisbehoeften bevredigd zijn,
dan zul je hoogstwaarschijnlijk geluk
en vervulling nastreven via relaties
en door het vergaren van bezittingen
en maatschappelijke status.
(Leo Hartong)

donderdag 11 april 2013

Pruimenbloesem - VI


Wilgenkatjes


Herkenning van je ware natuur

Herkenning van je ware natuur is mogelijk
zodra je bereid bent
in ieder verhaal dat opkomt
een gat te laten vallen, een onderbreking,
nu.

Weliswaar is deze onderbreking slechts de ingang,
maar vanuit deze onderbreking kun je zien
dat deze ongescheiden is van de dingen die erin opkomen –
dat in werkelijkheid alles inclusief is.
Er is zowel denken als niet-denken.
Niet-denken (de onderbreking) is zelf nog geen twee,
en toch is het direct een van de twee.

Niet-denken is niet ‘beter’ dan denken, maar er blijkt
een soort innerlijke hiërarchie of volgorde te zijn:
denken komt op in niet-denken, en niet andersom.
Dat wat slechts een ‘gat’ lijkt, een onderbreking, niet-denken,
is in feite alomvattend, groots.
Het omvat alle denken en voelen, alle waarneming.

Hoe belangrijk bepaalde dingen in je leven ook zijn,
steeds opnieuw kan gezien worden
dat de leegte waarin de dingen opkomen
voorafgaat aan die dingen.
Voorafgaan’ en ‘volgorde’ zijn geen termen van tijd,
maar duiden op een waarachtige hiërarchie, een volgorde
van belangrijkheid.

‘Belangrijkheid’ in de zin van al dan niet werkelijk.
Het gaat immers om het herkennen van je ware natuur –
dat kan niet iets anders zijn dan wat werkelijk is.

Je kunt jezelf in de huidige beleving vragen:
‘Wat maakt dat ik dit als zo echt beleef, zo werkelijk?’
en je zult zien dat het echte geschonken wordt door
iets dat niet denken is, niet vorm, niet ergens, niet iets.
Jij bent voorafgaand aan vorm, én inclusief vorm.

Je zou kunnen zeggen dat de genoemde volgorde dienend is
om non-dualiteit (advaya) oftewel werkelijkheid,
op te merken en te waarderen.

Deze volgorde kan zelfs ‘heilige volgorde’ worden genoemd.
‘Heilig’ omdat het werkelijk waarderen en eren
van dat wat waardering toekomt
(de onderbreking, het werkelijkheids-schenkende)
nog aangemoedigd lijkt te moeten worden.

Vandaar de uitnodiging: eerst de onderbreking.
Of liever: eerst de bereidheid
tot onderbreking.

Door de onderbreking te gaan waarderen, de leegte,
ga je meer en meer zien dat jijzelf onveranderd blijft.
Dat is vrijheid.
Dat is je ware natuur. Onveranderlijk.
Tijdens de onderbreking ben je ongewijzigd dezelfde als
te midden van de objecten en je eigen verhalen.

De onderbreking is de ingang,
en het vervolg is het leven zelf, vol van vorm.
Binnenin de vorm, ‘voorafgaand’ eraan,
is Dat wat het leven en de vorm ‘heilig’ maakt,
want zo werkelijk.
(Philip Renard)

zaterdag 6 april 2013

Ochtendnevel


Portret


Wat gebeurt er wanneer je ziel langzaam wakker wordt

Wat gebeurt er wanneer je ziel
langzaam wakker wordt
je ogen en je hart
en de cellen van je lichaam
de grote reis van de liefde zien?

Eerst is er heerlijk lachen
en waarschijnlijk kostbare tranen
en honderd zoete beloftes en die heroïsche eden
die niemand kan houden

Maar nog altijd amuseert God zich kostelijk
wanneer je probeert een heilige te zijn.
Wat gebeurt er wanneer je ziel
wakker wordt in deze wereld?

Aan de diepe behoefte om lief te hebben
en de Vriend te dienen?
Och, de Vriend zal je één van zijn prachtige, wilde
geestverwanten sturen -
Zoals Hafiz
(Hafiz)