vrijdag 16 december 2016

Cirkels - VI


We treden de duisternis binnen

We treden de duisternis binnen, we zoeken inwijding, 
teneinde rechtstreeks te weten hoe de wortels 
van alle wezens met elkaar verbonden zijn - 
hoe die relatie tot uitdrukking komt 
in termen van onderlinge afhankelijkheid 
en tenslotte hoe alle verschijnselen 
in elkaar aanwezig zijn. 

Ja, de wortels van alle levende dingen 
zijn verbonden. 
Diep in de grond van het bestaan 
vormen ze een wirwar en omhelzen elkaar... 

Als we dieper kijken, ontdekken we dat we 
niet beschikken over een afgescheiden identiteit 
van het zelf, een zelf dat niet zon en wind, 
aarde en water, schepsels en planten, 
en anderen omvat. 

We kunnen niet bestaan zonder de aanwezigheid 
en steun van de onderling verbonden cirkels 
van de schepping - de geosfeer, de biosfeer, 
de hydrosfeer, de atmosfeer 
en de sfeer van onze zon. 

Allemaal zijn ze verwant met ons; 
we zijn voor ons bestaan 
van elk van de sferen afhankelijk. 
(Joan Halifax)

woensdag 30 november 2016

Boom en wolken - II


Blaadje


Lied van de strodakhut

Ik heb een strooien hut gebouwd die niets van waarde bevat. 
Na het eten ontspan ik en geniet van een dutje. 
Toen de hut klaar was, verscheen er vers onkruid. 
Nu hij langer bewoond is, heeft het onkruid alles overwoekerd. 
De persoon in de hut leeft hier rustig, 
niet gehecht aan binnen, buiten of iets ertussen.  
Op plekken waar wereldse mensen leven, leeft hij niet. 
Processen die wereldse mensen waarderen, waardeert hij niet. 
De hut is weliswaar klein, maar hij omvat de hele wereld. 
In enkele vierkante meters verlicht 
een oude man alle vormen en hun aard. 
Bodhisattva's van het Grote Voertuig 
bezitten een onwankelbaar vertrouwen. 
Een gemiddeld of eenvoudig iemand 
vraagt zich onwillekeurig af: 
zal zo'n hut wel standhouden? 
Vergankelijk of niet, de oorspronkelijke meester is aanwezig, 
hij dwaalt niet noord of oost, zuid of west. 
Er is niets dat deze stevige basis 
van duurzaamheid kan overtreffen.
(Shitou)

maandag 21 november 2016

Lapis lazuli - III


Beukenbladeren - II


Zing je lied

Je ziel heeft zijn eigen lied. 
Jouw unieke energie en doel worden tot uitdrukking 
gebracht via je talenten, je liefhebberijen en je visioenen. 
Als je in contact bent met je vreugde en ernaar handelt, 
voelt je hart zich vervuld en is je leven lonend. 
Als je niet in contact bent met de dingen waarvan je houdt, 
voel je je leeg, is je leven frustrerend 
en vraag je je af wat je hier doet. 

Maar ook als je wordt afgeleid door angsten 
en moeilijkheden van de wereld, 
leeft het lied nog steeds in jou. 
De melodie zit dieper in je ziel gegrift 
dan welke ervaring ook. 
Op je reis door problemen, omwegen of tegenslagen, 
is je innerlijke gids je loods die je aanspoort 
om door te gaan en stralend te voorschijn te komen. 
Bij een grote uitdaging treedt je innerlijk weten 
met ongeëvenaarde kracht naar voren. 
Al je levenslessen helpen je om weer contact 
te maken met de muziek van je ziel. 

Het kan zijn dat anderen proberen je hùn lied 
te laten zingen in plaats van je eigen lied. 
Als je dat doet, wordt je rancuneus en verlies je je stem. 
Om hem weer terug te krijgen, 
moet je terugkeren naar jouw waarheid 
en ernaar handelen. 
Verloochen jouw expressie nooit 
ten gunste van die van een ander. 
Je kunt iemand anders in harmonie brengen en steunen, 
maar doe dat niet ten koste van je eigen geluk. 

Je kunt anderen het beste dienen 
door hen aan hun lied te herinneren. 
Oordeel, straf en machtsspel helpen niet; 
die jagen mensen alleen maar verder weg van hun vreugde 
en maken pijn en zelfvernietigend gedrag alleen maar erger. 
Als iemand in moeilijkheden of in conflict is,
help hem dan herinneren wie hij werkelijk is 
en dan zal hij er geen behoefte 
aan hebben om anderen te kwetsen. 

Authentieke zelfexpressie brengt 
genezing, verlossing en verlichting. 
Onthoud je lied en je krijgt een onweerstaanbaar charisma...
en je vindt bovendien innerlijke vrede. 
(Alan Cohen)

vrijdag 11 november 2016

Avondwolken - III


Vliegenzwam - IX


Hoe weinig ik van nut ben

Hoe weinig ik van nut ben,
Ik hef mijn vinger en laat
Niet de kleinste streep achter
In de lucht.

De tijd doet mijn gezicht vervagen,
Ze is reeds begonnen.
Achter mijn voetstappen in het stof
Wast de regen de straten blank
Als een huisvrouw.

Ik was hier.
Ik ga voorbij
Zonder spoor.
De olmen langs de weg
Wenken me toe hoe ik nader,
Groen blauw gouden groet,
En vergeten mij,
Voordat ik voorbij ben.

Ik ga voorbij –
Maar misschien laat ik achter
De zachte klank van mijn stem,
Mijn lachen en mijn tranen
En ook de groet van de bomen in de avond
Op een stukje papier.

En in het voorbijgaan
Helemaal zonder bedoeling,
Steek ik de een of andere
Lantaarn aan
In de harten aan de rand van de weg.
(Hilde Domin)

vrijdag 4 november 2016

Amberblad - IV


Esdoornblad - IV


Enige woorden over de ziel

Een ziel heb je zo nu en dan.
Niemand heeft haar ononderbroken
en voor altijd.
Dagen en dagen,
jaren en jaren
kunnen zonder haar voorbijgaan.

Soms verwijlt ze alleen in het vuur
en de vrees van de kinderjaren
wat langer bij ons.
Soms alleen in de verbazing
dat we oud zijn.
Zelden staat ze ons bij
tijdens slopende bezigheden
als meubels verplaatsen
en koffers tillen
of een weg afleggen op knellende schoenen.

Bij het invullen van formulieren
en het hakken van vlees
heeft ze doorgaans vrij.
Aan een op de duizend gesprekken
neemt ze deel,
maar zelfs dat is niet zeker,
want ze zwijgt liever.

Wanneer ons lichaam begint te lijden en lijden,
verlaat ze stilletjes haar post.
Ze is kieskeurig:
ziet ons liever niet in de massa,
walgt van onze strijd om maar te winnen
en van ons wapengekletter.

Vreugde en verdriet
zijn voor haar geen verschillende gevoelens.
Alleen als die twee zijn verbonden,
Is ze bij ons.

We kunnen op haar rekenen
wanneer we nergens zeker van zijn,
maar alles willen weten.

Wat materiële zaken betreft
houdt ze van de klokken met een slinger
en van spiegels, die vlijtig hun werk doen,
ook wanneer niemand kijkt.

Ze vertelt niet waar ze vandaan komt
en wanneer ze van ons verdwijnt,
maar lijkt zulke vragen beslist te verwachten.

Het ziet ernaar uit
dat net als wij haar
zij ons ook
ergens voor nodig heeft.

(Wyslawa Szymborska)

dinsdag 25 oktober 2016

Plataan - III


Water - II


Engelenraad

Het huis van hoop is een luchtkasteel. 
Basis? Fundering? 
Drijfzand is een beter woord. 
Laat zorgen voor wat ze zijn. 
Geef liever de wijn weer door. 

Vannacht was ik aan de boemel 
toen uit de ongeziene wereld  
een engel tot mij kwam:

Valk, koninklijke vogel, 
hoge nestenbouwer met je wijde blik. 
Deze stad met zijn kwellingen 
is geen geschikte plaats voor jou. 
Hoor je niet hoe de hemelpoorten 
zich openen, 
vol verlangen naar jou? 
Waarom hier blijven hangen 
in deze kerker van een stad? 

Hoor het advies van Hafiz 
en maak daden van mijn woorden, 
want wat ik hoorde van de engelgezant 
is een boodschap, als de wereld zo oud: 
Wees tevreden met het lot 
dat de Schikgodinnen je sponnen. 
Weg met die rimpels, 
maak je voorhoofd schoon. 

Trouw vind je niet 
in een wereld, 
zo wankel en zo week. 
De vrouw die naar je lonkt 
- duizend bruidegommen bedroog ze reeds - 
is een flirt, een oude heks. 

In een lach verbergt de roos haar doornen. 
Achter het nachtegalenlied klinkt een klacht zo zoet. 
In dit ondermaanse is treuren nog het meest gepast. 

Ben je jaloers op Hafiz en zijn laisser-faire? 
Arme rijmelaar, klaag je nog? 
Bedenk als je een publiek wilt verleiden 
met muziek, zo teer en zacht, 
dat dit een kunst is, 
een gave van God. 
(Hafiz)



woensdag 19 oktober 2016

Vijgenboom - II


Donkere hemel


Eenwording

Zoals je na regen niet begrijpt
wat een regenboog betekent
begrijp je mij ook niet. 


De natuur zit vol met voorvallen.
Daarom is alles vreemd en mooi.
De paddenstoelen kennen de reden van
hun bestaan niet. 


Maar wie heeft hen gevraagd om uit te komen
en op zoek te gaan naar mensen.
Probeer mij niet te begrijpen
ik ben geen wiskunde. 


Alsof we in dit mooie licht
de uitgedoofde pasgborenen
begrijpen.
We vinden alleen dit licht mooi
en laven onze ogen eraan. 


In de wateren bevinden zich delen
van pasgeborenen.
Zie, hoe laven we ons aan dit water! 


Misschien trekt niet dit water
maar de lichaamsdelen
van onze verwanten
die we erg missen.

(Gasham Najaphzade)

dinsdag 11 oktober 2016

Acacia


Tamme kastanje - II


Intentie

Wij roepen jullie op om grote discretie te betrachten
wanneer je het internet opgaat.
Het is van groot belang dat jullie de tijd nemen om jezelf spiritueel,
mentaal en emotioneel voor te bereiden,
en altijd je energieveld te beschermen
wanneer je je in dit technologisch netwerk begeeft.
Je kunt de trillingsvelden die uit jouw computer komen
en in andere binnenkomen aanzienlijk veranderen,
door te willen dat je gedachten de intentie
van alle bewuste 'reizigers' over die kabels te verhogen.

Dit kan, telkens wanneer je je aansluit op het net,
moeiteloos worden gedaan
door eerst je intentie en doel te verklaren...
op de volgende manier:


Wanneer ik hier binnenga,
vraag ik te worden gehuld in het Witte Licht
en doe ik een beroep op mijn Geestelijke Strijders
om me te beschermen tegen alle vibraties
die niet van de Hoogste Orde zijn,
en vraag ik of die ongewenste energieën
worden teruggekaatst naar hun bron -
zoals dit eigen is aan hun evolutionaire gang.
Ik stuur mijn aardend koord naar beneden
om zich diep in het lichaam
van de Moeder te verankeren,
terwijl ik me stevig aan de Aarde vasthaak.
En wanneer ik van wal steek,
vraag ik of de Lichtwezens mij leiden op mijn weg
en het netwerk vullen
met de lichtdraden van het Universum.


(Patricia Cori)

zaterdag 1 oktober 2016

Sleedoorn - IV


Herfstkleuren - VII


U bent het licht van de wereld

U bent het licht van de wereld,
Alles is afhankelijk van U.
Kijkend door de ogen van iedereen,
Ziet u zowel duisternis als licht.
Dromen, waken en diepe slaap
Trekken keer op keer aan U voorbij.
Bullashah zegt: U bent de bron van alle licht,
Nooit vindt er een verandering in U plaats.

U kent geen enkele tekortkoming,
U bent perfect en volmaakt;
Zoek waar U wilt in de wereld,
U zult slechts Uw eigen reflectie zien.
Zoals iemand die slaapt vergeet dat hij droomt,
Zo hebt U vergeten dat de wereld Uw droom is.
Bullashah zegt: Er bestaat niets anders dan U,
Uw pijn en angst zijn Uw eigen illusie.

Ga Uw eigen Zelf binnen
En weet dat U de drager van het universum bent;
Wanneer U straalt, is heel de wereld verlicht;
Het fantoom dat U doet sidderen
Is enkel Uw eigen projectie.
Bullashah zegt: Laat deze illusie varen
En verbreek de illusie van individualiteit.

Zie in welke gedaanten de heer zich overal vertoont!
Zoals een enkel zaadje verschillende vormen aanneemt,
Op dezelfde manier verschijnt het Zelf als de wereld.
Hij vermaakt Zichzelf met Zichzelf;
Hij vertoont zich zowel in de gedaante van een vrouw als van een man,
Hij bemint, begeert en wordt begeerd.
In werkelijkheid, zegt Bullashah, gebeurt er niets.
Zij kennen Hem waarvan Hij wil dat ze Hem kennen.

Uw vriend is nooit van U gescheiden;
Wie zou je dan ook zoeken?
Ontdek eerst de zoeker in jezelf;
Jij bent toch zelf het object van alle verlangens,
Jij bent toch de enige Vriend van de wereld;
Toch zoek je steeds naar iemand anders. Waarom?

Wees tevreden met je omstandigheden,
Raak niet verblind door uiterlijke schijn;
Richt je aandacht op het zaad,
Negeer de takken, bladeren en vruchten.
Dat wat komt en gaat is van voorbijgaande aard,
Iemand met inzicht is daar niet aan gehecht.
Bullashah zegt: Ik heb de echte nectar geproefd;
Het gif dat de zintuigen te bieden hebben is niet langer aantrekkelijk.

Breng het geraas van je voortjagende gedachten tot zwijgen,
Wees stil en ontdek wat je bent!
Geef alle wereldse verlangens op;
Dit is wat de guru je heeft geleerd:
Bind je onberekenbare gedachten met de koorden van onthechting,
Ken je werkelijke Zelf.
Bullashah zegt: Alleen op die manier zul je vrede kennen.

Mijn geest is gericht op het Ene dat geen onderscheidingen kent.
Mijn ogen zoeken Zijn gezicht, mijn hart houdt slechts van Hem.
Alle onwetenden betreuren mijn gedrag,
Mijn tranen zijn het resultaat van hun pogingen om mijn aandacht van hem af te leiden.
Priesters en theologen dreigen me met hel en verdoemenis
En ze instrueren me in allerhande rituelen,
Maar wat heeft mijn liefde met rituelen van doen?
Mijn Heer leeft aan de overzijde van de stroom
En daar moet ik Hem ontmoeten;
Wie leert mij hoe ik de stroom moet oversteken?
Een minnaar volgt zijn liefde wat er ook gebeurt!
Bullashah zegt: Ik ga God ontmoeten.

Degenen die de Geliefde hebben gezien
Wenden hun gezichten af van alle andere dingen!
Als ze eenmaal het beminnenswaardige Ene hebben gezien
Is hun aandacht voor eeuwig op Hem gericht.
Dag en nacht dwalen ze rond in verwondering,
Zonder ooit weg te zakken in het drijfzand van “ik” en “mijn”.
Bullashah zegt: Ze zijn de Geliefde Zelf geworden;
De relatie tussen minnaar en beminde is opgelost.

Nadat ik mijn kleine zelf had opgeofferd,
Heb ik de ware Vriend gevonden
En alle interesse in de wereld verloren!
Al mijn angsten zijn voorgoed voorbij;
Mijn geest is opgegaan in gelukzaligheid!
Ik ben ondergedompeld in puur geluk
En ik ervaar tijdloze vrede;
Het spirituele vuur heeft alle dualiteit verteerd.
Bullashah zegt: Ik heb de ware Vriend omarmd.

U bent de lotus en mijn ogen zijn de bijen
Die U altijd zoeken en die niet zonder U kunnen;
Terwijl ze de nectar van Uw essentie drinken,
Verdrinken ze in Uw liefde;
Ze zijn dronken van Uw heerlijkheid
En ze lossen op in de wijn van Uw schoonheid.

(Bullashah)

woensdag 21 september 2016

Passiebloem - Passiflora - IV


Klankschaal - LXXV


Wie ben je?

Je ben...
meer dan het lichaam-geestorganisme en 
   de persoonlijkheid,
meer dan alle ervaringen en wie ze ervaart, 
meer dan de wereld en wie hem waarneemt, 
meer dan het bestaan en de afwezigheid ervan, 
meer dan alle bevestigingen en ontkenningen. 

Wees stil en ontwaak tot de realisatie van wie je bent. 

In deze realisatie van niet-afgescheiden zelf, 
straalt de meest verheven werkelijkheid die 
   je bent onbelemmerd 
in alle dingen, als alle dingen en boven alle dingen uit. 

Eenmaal teruggekeerd tot de vormloze bron 
en alle afgescheidenheid overstegen, 
stop niet, en klamp je ook niet vast aan die bron, 
maar ga verder, tot de meest verheven realisatie 
die alle dualiteiten overstijgt, 
maar nog geen stofdeeltje verloochent. 

De verlichte wijze blijft 
de eeuwige getuige, 
totaal zonder zorgen, en toch nauw betrokken, 
hij staat boven iedere begrenzing, 
hij houdt niet vast aan bovenaardse vrijheid, 
noch loopt hij vast in de dualistische wereld; 
daarom is hij één met het hele leven. 

Omdat hij leeft in volmaakt vertrouwen van 
   de hoogste realisatie, 
heeft de verlichte wijze niets te winnen of te verliezen 
en manifesteert hij van nature liefde, 
   wijsheid en mededogen - 
zonder enig persoonlijk gevoel van degene 
   te zijn die handelt. 

Omdat hij alle concepten en ideeën heeft laten varen, 
leeft de verlichte wijze als de manifestatie van immer 
   aanwezig bewustzijn, 
en manifesteert hij zich in de wereld van tijd en ruimte 
dat wat eeuwig, altijd nieuw, en heel is. 

In deze ongehinderde realisatie, 
straalt de hoogste Werkelijkheid bewust 
in alle dingen, als alle dingen, en boven alle dingen uit. 
Door ongehinderd te stralen doordringt zij 
   het hele universum. 
En in het doordringen vanhet hele universum, 
kent zij zichzelf als Zelf.
(Adyashanti)

dinsdag 6 september 2016

Wolken, maïs, bomen


Zonnebloem - III


Maretak - IV


Ik Ben

Ik waarschuw jullie maar liever meteen dat ik geen verlicht persoon ben
en dat er geen enkele persoon in deze ruimte is die ooit verlicht zal worden.
Er bestaat niet zoiets als een verlicht persoon.
Het is een contradictio in terminis.
En ik vertel jullie ook maar meteen dat hier geen sprake is van onderricht.
Er wordt hier niets onderwezen, want hier is niemand die iets hoeft te leren
en hier is niemand om iets te onderwijzen.
Het enige dat hier werkelijk gebeurt, is dat we als vrienden samen zijn
om ons iets te herinneren.
Dit gaat er alleen maar over dat we ons iets herinneren
waarvan we misschien het gevoel hebben dat we het zijn kwijtgeraakt.

Sommige mensen hier weten het weer
– ook zijn hier nogal wat mensen die een glimp hebben opgevangen
van wat ze dachten te zijn verloren.
Wat verloren is, is de kinderlijke verwondering over ‘dit’.
Het is absoluut uiterst eenvoudig – het ene waar we meer naar verlangen
dan naar wat ook, is in feite uiterst eenvoudig en onmiddellijk beschikbaar.
En vreemd genoeg heeft dat waar we naar verlangen
en waarvan we denken dat we het verloren zijn, ons nooit verlaten.

Eenvoudiger gezegd: wanneer we nog heel jong zijn, is er gewoon ‘zijn’,
zonder kennis van dat ‘zijn’; er is gewoon ‘zijn’.
En dan komt er iemand langs die zegt: ‘Jij bent Jantje’,
of ‘Jij bent Marietje – jij bent een persoon’.
En op de een of andere manier neemt het denken – de ik-gedachte,
de identiteit, het idee ‘ik ben een persoon’ –
het ‘zijn’ over en identificeert het als Jan of Marietje, of zoiets.
Het neemt ‘zijn’ over en geeft het een naam.
Woorden beginnen, het benoemen der dingen begint.
En het hele idee van ‘ik’ wordt de belangrijkste drijfveer van ons bestaan.
In de wereld waarin wij leven gaat alles over ‘mij’
– het gaat allemaal over ‘de persoon’; is hij of zij geslaagd of mislukt?
We groeien op met geloven in en versterken van het idee
dat er iemand is die een x aantal jaren leeft.

We zijn op reis, we noemen die reis ‘mijn leven’ en wat we moeten doen
– zo wordt ons aangepraat, is zorgen dat we een geslaagd leven leiden.
Je hele investering is gericht op ‘ik ben een persoon
en ik moet ervoor zorgen dat mijn leven goed verloopt.’
En zo word je geprogrammeerd met regeltjes.
De eerste regel op de lijst betreft ‘een goed kind zijn’;
daarop volgt ‘een goede leerling zijn’…
En dan is er een lijst met vereisten op het gebied van werk;
je moet ‘een goede werker’ zijn,
meestal gevolgd door ‘een goede echtgenoot, vrouw of partner’.
Sommige mensen wenden zich tot een geloof om erachter te komen
wat er in hun leven ontbreekt, en opnieuw worden ze geconfronteerd
met een lijst vereisten waaraan ze moeten voldoen
voordat ze waardevol of acceptabel zijn.

Er zijn net zoveel ideeën over een geslaagd leven
als er ogenschijnlijk mensen zijn in de wereld.
Bovendien zijn er veel subtiele niveaus van persoonlijke verworvenheden
– sommige schijnbaar negatief.
Er zijn mensen voor wie slachtofferschap een groot succes lijkt te zijn!
We spelen het spel omdat we werkelijk denken dat we individuen zijn.
Je beweert: ‘Ik ben een persoon’.
Je pretendeert die persoon te zijn en je neemt dat zo serieus
dat je vergeet dat je maar doet alsof
– alles staat in dienst van die bewering.
Heel veel mensen leven hun hele leven zo, en dat is goed,
dat is goddelijk, dat is het goddelijke spel.
Voor sommige mensen ontbreekt er nog steeds iets
na het doorlopen van al die lijsten.
Ze denken: misschien kan ik het vinden door therapie te doen
– misschien kan een therapeut mij vertellen wat er mis is,
wat er ontbreekt.
En zo krijgen ze weer een lijst.
En weer is er die drang om iets te wórden.

Maar om de een of andere reden lijkt het wel of de punten op de lijst
– godsdienst, therapie, wat dan ook – geen oplossing bieden.
Dan horen mensen over iets wat verlichting genoemd wordt en hebben
ze het gevoel het laatste stukje van de puzzel in handen te hebben.
En dus gaan ze op weg, vinden iemand die zich voordoet als goeroe
en doen zij alsof ze discipelen zijn.
En zo bouwen ze over en weer elkaars identiteit op.
De meester die jou zal leren hoe je verlicht moet worden,
wordt steeds belangrijker en jij voelt je in toenemende mate belangrijk
worden omdat jouw meester telkens belangrijker wordt.
Natuurlijk is ook dat weer een prachtig spel van ‘doen alsof’.
En natuurlijk hoort er een lijst bij dat scenario
– meditatie, heel eerlijk zijn of verlichting zo serieus nemen
dat je in een afgrond zou kunnen springen…

Een van de punten op de lijst is ‘hier-nu-zijn’
– hier-nu-zijn en niet denken.
Je kunt er boeken over lezen
en de jongens die je dat vertellen bezoeken…
En je kunt echt een uurtje of drie, vier, hier-nu-zijn
en wie weet twintig seconden lang niet denken!
(Tony Parsons)

maandag 8 augustus 2016

Licht en donker - III


Rhus typhina


Levendigheid

Het leven voltrekt zich hier en nu in dit. 
Achterwerk op stoel. 
Vingers tikkend op toetstenbord. 
Geluid van wind die waait. 
Alleen maar geluid of gevoel. 
Het is allemaal heel erg levendig. 
Het leven pulseert met rauw, seksueel leven. 
Alles wriemelt. 
Elk zintuig tintelt van gevoel. 
Er is niets meer of beter dan dit. 
Nergens om heen te gaan, geen ontsnapping. 
Dit is het leven. 
Dit is levendigheid. 

Wetenschappelijk bekeken gaat het leven over voortplanting. 
Maar dit voortplanten overstijgt het idee erover. 
Elk moment wordt de liefde bedreven. 
Het spel van het leven is het leven dat zichzelf bemint in alles wat er gebeurt. 
Dit is levendigheid. 
Ik kan het niet doen of laten gebeuren. 
Het gebeurt al. 
Ik heb er absoluut niets over te zeggen. 
Het is volkomen onbeheersbaar! 

Levendigheid is een rauwe seksualiteit die angst kan inboezemen. 
Zij legt elke pretentie van individualiteit bloot. 
Er is angst dat het 'mij' overspoelt en ik probeer het te onderdrukken. 
Zelfs 'onderdrukken' is het leven dat de liefde bedrijft met het idee van onderdrukken! 

Het is heel gevaarlijk. 
Zo gevaarlijk dat het 'mijn' dood is. 
De pretentie van individualiteit verbrandt in dit vuur 
van liefdebedrijvend leven!
(Unmani Liza Hyde)


dinsdag 26 juli 2016

Buddleja

Buddleja davidii

Lysimachia - Wederik

Lysimachia - Wederik

Openstaan voor wat is

Als men honderd jaar geleden had geweten hoe we nu leven, 
zou men ongetwijfeld gedacht hebben dat ieder mens nu gelukkig is.
Inmiddels hebben we wel zowat alles wat ons hartje begeert.
En zijn we nu gelukkig?
Nee, we zijn het nog steeds niet, en we zullen het ook nooit worden.

Het leven is totale kwetsbaarheid.
Laat de zee en de wolken spreken.
Maar steeds weer denken we: straks, 
als de kinderen het huis uit zijn 
en ik met pensioen ben, dan…

Op het laatst sta je je eigen kist uit te zoeken
en denk je nog dat dat je gelukkig zal maken.
Het is een eindeloze frustratie en het staat volkomen
in tegenstelling tot wat spiritualiteit in haar essentie is:
openstaan voor wat is en daarin leven.

Is je hart liefdevol genoeg om te zien dat het 'ik' als individu
een schijngestalte is?
Zie je dat je in werkelijkheid oneindig veel omvattender bent
dan wat die schijngestalte suggereert?
Als dat zien je passie wordt,
is er eigenlijk niets meer nodig dan te doen
wat je in het leven te doen staat,
te leven zoals het zich aandient.
Enthousiasme, verwondering, vertedering, verdriet, vreugde,
gemis, angst, verwarring, ziekte, kwetsbaarheid
zijn de wezenlijke ingrediënten van het bestaan.

De onophoudelijke hang naar geluk,
die suggereert dat je aan de genoemde ingrediënten kunt ontsnappen,
frustreert het leven juist.
Hoe moet je in vredesnaam de persoon die je denkt te zijn,
maar waar je geen naam aan kunt verbinden, gelukkig maken?

Er zijn gelukkige ogenblikken die verschijnen in jou,
maar als het kind dat naar je lacht verandert in een kind dat sterft,
dan verschijnt er diep verdriet in je.
Dat is het leven.
De totale kwetsbaarheid die buiten elke interpretatie om
volkomen zichzelf is, dient zich elk ogenblik aan.

Als er in de spirituele zoektocht gesuggereerd wordt
dat ontsnappen aan die kwetsbaarheid mogelijk is,
noem ik dat boerenbedrog.
Dat soort uitspraken staat slechts in dienst van het bevestigen
en bestendigen van de bestaande hiërarchie,
van de ongelijkheid tussen de 'verlichte' en de 'niet-verlichte'.

In het besef van het ontbreken van elke hiërarchie zeg ik iets anders:
ga met me mee en laat de zee en de wolken spreken,
of de bomen in het bos.
(Jan van den Oever)



zondag 17 juli 2016

Schaal en zwaard - II


Emile Verhaeren

Emile Verhaeren - Sint-Amands

Een stromende rivier

De rivier met al haar macht, kracht en schoonheid kan alleen zijn wat ze is, 
omdat ze verbonden is met haar bron, die de stuwende kracht is, 
die de stroom van de rivier veroorzaakt. 
Wij als mens hebben een soortgelijke verhouding met onze bron - de 'Spirit'. 
We kunnen zonder de bron niet in leven blijven. 
Onze bron houdt niet op ons kracht te geven 
om onze rivier te verbreden en buiten onze oevers te treden. 
Geen oever is te hoog voor onze stuwende kracht. 

Als wij het contact verbreken met onze bron, 
veranderen we onherroepelijk in stilstaand, troebel water. 
We kunnen het ons niet permitteren om onze stroom 
te verontreinigen met negatieve gedachten. 
Het vitale leven zou daardoor uit onze stroom verdwijnen. 
Ons water zou zodanig verontreinigd raken, 
dat de rivier droog komt te staan. 

De stroom van liefde, die wij tot onze beschikking hebben, 
heeft de mogelijkheid alles te overspoelen wat op haar weg komt. 
Niets is bestand tegen haar kracht. 
Alles is mogelijk als we de bron van onze stroom erkennen. 
Onze stroom heeft liefde als haar begin 
en is eindeloos in haar beweging. 

---------------------------------------------

De energie van liefde, waaruit 
ik ben geboren, geeft mij de 
stuwende kracht om mijn 
horizon te verbreden. 
De stroom van liefde, die ik tot 
mijn beschikking heb, is ontdaan van 
alle besmetting. 

Als mijn levenswater troebel wordt 
heb ik de plicht het te reinigen. 
Ik besluit nu dat mijn stroom van 
liefde helder en krachtig is. 
Ik zal mijn bron in niets belemmeren 
haar kracht ten volle aan 
mij te geven.

Ik ontvang met blijdschap haar vitale 
energie en laat haar met vreugde 
onbelemmerd door mij heen stromen om 
aan haar natuur te voldoen. 
Ik ervaar mijn stroom van liefde 
met dankbaarheid voor mijn mogelijkheden.

                                                  En zo is het.
(Corrie van Loon)

woensdag 6 juli 2016

Kamperfoelie - VI


Vijvertje - III


Zin en nut - II

Twee onuitroeibare begrippen in ons leven zijn zin en nut. 
Wat is de zin van het leven? 
Wat is het nut van alles? 
De woorden 'zinloos' en 'nutteloos' hebben op de een 
of andere manier een negatieve betekenis gekregen. 
Dat is opmerkelijk, want dat dingen werkelijk zin of nut 
zouden kunnen hebben, hebben we zelf verzonnen. 

Wat betekenen deze twee begrippen eigenlijk precies? 
In één woord: beoordeling. 
We maken iets mee, evalueren dat aan het eind, 
en komen tot de conclusie dat het zin heeft gehad of niet. 
Zijn we er beter van geworden, dan had het zin. 
Zijn we er slechter van geworden, dan was het nutteloos. 
Dat heeft dus alles te maken met de ideeën 
die we hebben over wie of wat we zijn. 

Als we denken dat we iets zijn dat 
beter of slechter kan worden,  
dan bestaat er inderdaad zin en nut. 
Beter en slechter betekent verandering, dualiteit. 
En omdat wij het onveranderlijke beginsel zijn 
waarin alle veranderingen worden waargenomen, 
zijn we dus ook niet onderhevig 
aan begrippen als nut en zin. 

Betekent dit dat we nooit meer iets gaan 
ondernemen omdat het geen zin of nut heeft? 
Ja, dat betekent het. 
In plaats vab iets te gaan ondernemen 
zien we alles spontaan gebeuren. 
Of stilte. 
(Jan Koehoorn)

zondag 26 juni 2016

Vetplant


Kleurtapijt


Spirituele oefening

Iedereen hier is Absolute Werkelijkheid,
Puur Gewaarzijn.
Dat is je ware natuur.
Nu op dit moment, niet ergens in de toekomst.
Niet als je verlicht wordt.
Niet als je naar de antwoorden zoekt.
Maar precies op dit moment.
Dit is wat je bent.

Waarom accepteer je het niet?
Als je over jezelf nadenkt,
denk je dan dat je een nietig menselijk wezen bent
dat moet zwoegen voor zijn bestaan
en vechten om te overleven?
Zolang je dat gelooft,
zal het zo ook zijn voor jou.
Maar zodra je de waarheid
omtrent jezelf accepteert,
dat je verrukkelijk bent,
Goddelijk Sat-Chit-Ananda,
ben je vrij.
Je moet het gewoon accepteren.

Er zijn geen rituelen waar je doorheen moet.
Er zijn geen gebeden die je dient op te zeggen.
Je moet gewoon ontwaken voor je ware natuur,
Puur Gewaarzijn,
Nirvana,
Zaligheid,
Bewustzijn.
Dat is wat je bent, nu op dit moment.

(Robert Adams)

vrijdag 17 juni 2016

Zeegezicht - LXII


Aronskelk - V


In memoriam

Ik ben niet onderworpen aan ruimte, daarom ken ik geen 'waar',
   Ik ben niet onderworpen aan tijd, daarom ken ik geen 'wanneer',
   Wat ruimte en tijd zijn ben Ik, en niets eindigs behoort mij toe. 

Nergens zijnde ben Ik overal, overal zijnde ben ik nergens, 
   Want ik ben noch ergens, noch nergens, 
   Niet binnen of buiten iets of niets, 
   Niet boven of onder, voor of achter, links of rechts van iets of niets. 

Ik hoor niet tot wat waarneembaar of kenbaar is, 
   Aangezien waarnemen en kennen is wat Ik ben, 
Ik ben niet voorbij hierheen of daarheen, erbinnen of erbuiten, 
   Want ook dat is wat Ik ben. 

Ik besta niet in ruimte, ik ben niet ontwikkeld in tijd;
   Dit zijn alle manifestaties; dit zijn alle ideeën en beelden van wat Ik ben, 
   Want het is mijn afwezigheid, mijn absolute afwezigheid, 
   waardoor beelden gevormd kunnen worden. 

Ik ben alomtegenwoordig, als afwezigheid en aanwezigheid beide, 
   Aangezien Ik, als Ik, 
  Noch aanwezig noch afwezig ben. 
  Ik kan nooit gekend worden als een object in de geest, 
  Want Ik ben wat kent, en zelfs 'geest' is mijn object.
(Wei Wu Wei - Terence Gray)


donderdag 9 juni 2016

Chrysanten - II


Klaprozen - v


Een schrijn is mijn hart

Een schrijn is mijn hart 
met gordijnen omzoomd, 
enkel aan jouw liefde gewijd. 
Een spiegel is mijn oog 
met je gezicht als enig spiegelbeeld. 
Mijn hoofd is fier en buigt voor niets 
in deze of gene wereld. 
Toch hangt mijn nek neer 
onder de last van jouw genade. 

Jij denkt wellicht aan hemel en paradijs, 
maar ik denk aan de rijzige gestalte van de geliefde. 
Denk wat je wilt. 
Als verlangen zich nestelt in de geest 
vliegt het uit met de geur van het nest. 

Het zal niemand verbazen: 
mijn jas is gescheurd, mijn rok besmeurd. 
Toch getuigt de hele wereld van jouw reinheid 
als met één stem. 
Wie ben ik om dit heiligdom te betreden 
waar de adem van de morgenstond de wacht houdt 
bij het gordijn van de deur van jouw heerlijkheid? 
Moge de pupil van mijn oog jou nooit vergeten 
want hier maakte jij je kluizenaarscel. 
Elke nieuwe bloem die het dek komt sieren 
haalt haar geur en kleur uit een gesprek met jou. 
Ooit was Romeo aan de beurt, 
nu mag ik. 
Ieder heeft slechts een paar dagen de tijd. 
Het koninkrijk van liefde, het genot van de vreugd, 
al wat ik bezit is een geschenk, een nobele gave van jou. 

Wat kwaad kan het dan 
als mijn hart en mijn zelf aan jou geofferd zijn? 
Jouw heil is mijn enig doel. 
Hafiz is arm naar uiterlijke schijn, 
maar de voorraadkamers van zijn hart 
zijn tot de nok gevuld 
met de rijkdom van liefde van de Vriend.
(Hafiz)