woensdag 30 november 2016

Lied van de strodakhut

Ik heb een strooien hut gebouwd die niets van waarde bevat. 
Na het eten ontspan ik en geniet van een dutje. 
Toen de hut klaar was, verscheen er vers onkruid. 
Nu hij langer bewoond is, heeft het onkruid alles overwoekerd. 
De persoon in de hut leeft hier rustig, 
niet gehecht aan binnen, buiten of iets ertussen.  
Op plekken waar wereldse mensen leven, leeft hij niet. 
Processen die wereldse mensen waarderen, waardeert hij niet. 
De hut is weliswaar klein, maar hij omvat de hele wereld. 
In enkele vierkante meters verlicht 
een oude man alle vormen en hun aard. 
Bodhisattva's van het Grote Voertuig 
bezitten een onwankelbaar vertrouwen. 
Een gemiddeld of eenvoudig iemand 
vraagt zich onwillekeurig af: 
zal zo'n hut wel standhouden? 
Vergankelijk of niet, de oorspronkelijke meester is aanwezig, 
hij dwaalt niet noord of oost, zuid of west. 
Er is niets dat deze stevige basis 
van duurzaamheid kan overtreffen.
(Shitou)

Geen opmerkingen: