woensdag 29 januari 2014

Grote Markt - Lier


Slib bij valavond


Herinneringen aan het nu

Denken en herinneren stellen de tijd samen,
veroorzaken haar als het ware.
Tijd is de maat van het denken.
Denken is een mentale beweging
die ons doet geloven dat we
in de fysieke beperking van een lichaam leven,
omgeven door ruimte en omsloten door tijd.

Als de tijd, samen met de denker, zijn schepper,
verdwijnt, blijft er geen beweging meer over,
geen richting, geen af te leggen afstand.
Verdwenen zijn gisteren, vandaag en morgen.
Verdwenen is de herinnering en het worden.
En ook verdriet, eenzaamheid, afhankelijkheid,
en al die andere aan tijd gebonden emoties
verdwijnen spoorloos.

Wat blijft is leegte,
onbenoembare maar niettemin levende leegte
die ervaren kan worden in de vorm
van verschijnselen die erin plaatsvinden.
Het ontbreken van persoonlijk beleven
maakt het mogelijk de dingen te ervaren
zonder meer.
Het bewustzijn wordt niet langer gevuld
door persoonlijk gekleurde gedachten
en herinneringen.

De naakte waarheid laat zich zien.

(Han van den Boogaard)






woensdag 22 januari 2014

Zonsondergang aan zee - XXII


Branding


De hele wereld is een marktplaats

De hele wereld is een marktplaats voor de Liefde,
Want er bestaat niets dat niets met de Liefde te maken heeft.
De Eeuwige Wijsheid maakte alle dingen in de Liefde.
Van de Liefde zijn ze afhankelijk, tot de Liefde wenden ze zich.
De aarde, de hemelen, de zon, de maan, de sterren
Vinden in de Liefde het middelpunt van hun baan.
De Liefde brengt ieder in verwarring, verbijstering,
In vervoering door de Wijn der Liefde.

Van ieder verlangt de Liefde een mystieke stilte.
Waar zijn zij allen zo serieus naar op zoek? De Liefde.
De Liefde is het onderwerp van hun diepste gedachten,
In de Liefde bestaan ‘gij’en ‘ik’ niet langer,
Want het eigen wezen is heengegaan in de Beminde.

Nu zal ik de sluier van de Liefde weghalen,
En aanschouw in de tempel van mijn diepste ziel
De Vriend, de Weergaloze Liefde.
Hij die het geheim van beide werelden kent
Zal ontdekken dat het geheim van beide de Liefde is.
(Farid ad-Din Attar)

dinsdag 14 januari 2014

Duinen


Pauwenveer


Dit moment is steeds fris en nieuw

Kun je opmerken dat verleden en toekomst slechts gedachten zijn
die in dit moment verschijnen?
Kun je inzien dat je altijd hier en nu bent, 

onafhankelijk van het al dan niet verschijnen van deze gedachten?

Als dit Nieuw Jaar begint is het verleidelijk werkelijk te geloven 
dat je een Nieuw Jaar binnentreedt of dat dit het einde is van iets 
of het begin van iets anders. 
Dit is een mooi verhaal maar is het werkelijk waar?

De menselijke geest (‘mind’) blijft zichzelf veel verhalen wijsmaken. 
De begrippen minuut, uur, week, maand en jaar zijn louter conceptueel. 
Tijd is een film geprojecteerd door de mind. 
Hoe hard je ook probeert te zoeken als je buiten je deur op stap gaat, 
je zult nooit iets kunnen vastpakken of aanraken genaamd 
‘uur’, ‘week’, ‘maand’, ‘jaar’, ‘nieuw jaar’, ‘verleden’, ‘toekomst’ of ‘tijd’.

Het bestaan van een op tijd en gedachten gebaseerd zelf 
is afhankelijk van de illusie van een onafgebroken tijdsgebeuren. 
Deze ontstaat door een voortdurende identificatie met gedachten 
over verleden, heden en toekomst. 
De mind schept zich een zelfgevoel door in de tijd te duiken.

Kun je opmerken dat verleden en toekomst 
slechts gedachten zijn die nu in dit moment verschijnen? 
In feite is zelfs het woord ‘Nu’ een gedachte. 
Kun je inzien dat je altijd hier en nu bent, 
onafhankelijk van het al dan niet verschijnen van deze gedachten?

Dit moment is steeds fris en nieuw! 
De concepten begin en einde, mijn leven en mijn zelf, 
mijn verleden en mijn toekomst 
zijn daarentegen slechts ‘gedachten-verhalen’.

Er is alleen maar deze tijdloze ruimte 
waarin alle begrippen over tijd verschijnen en verdwijnen!
(Scott Kiloby)

zaterdag 11 januari 2014

Klankschaal - LXI


Cirkels - IV


De weg gaan

De waarheid is deze: we zijn helemaal niet gescheiden.
We zijn hetzelfde.
Wanneer we in beslag genomen worden 
door onze persoonlijke worstelingen 
lijkt het net of we gescheiden zijn, 
het voelt alsof we allemaal anders zijn; 
en natuurlijk, in de menselijke fysieke zin, zijn we dat.

Maar in onze kern, in de fundamentele werkelijkheid 
van dat wat we zijn, zijn we niet gescheiden. 
De stilte is een gelegenheid om je daarvoor open te stellen.
Het heeft niet te maken met geloof, gelukkig.
Dan zouden we echt in de problemen zitten. 
Wat we geloven is de oorzaak van al het verdriet! 
Hoe meer we vasthouden aan wat we geloven, 
hoe meer pijn we hebben. 
Dat is juist lijden, dat vasthouden. 
Dat is ook die hele illusie van afgescheidenheid. 
Maar dat vasthouden is eigenlijk slechts zelfbescherming 
- het is de mens die probeert te overleven 
en zich prettig te voelen. 
Zoals je weet als je bekend bent met psychologie, 
ontwikkelen mensen allerlei overlevingsstrategieën. 
We noemen die strategieën 'ego' of 'persoonlijkheid'; 
je zou ten onrechte gemakkelijk kunnen aannemen 
dat je je persoonlijkheid bent. 
Maar wie we echt zijn is niemand. 
We zijn slechts openheid; slechts vrijheid. 

Er is in feite niets dat ik je hoef te leren. 
Schenk alleen aandacht aan wat aanwezig is. 
Als je eenvoudigweg laat opkomen wat er opkomt 
en je er niet tegen verzet, dan is het geen probleem 
- het kan door je heen gaan en volledig ervaren worden. 
En als je het wel als probleem voelt, 
stel je dan open voor die ervaring: 
de spanning, de worsteling, de weerstand. 
Laat jezelf dat ongemak voelen. 
Stel je er helemaal aan bloot, 
zodat het door je heen kan gaan 
en niet blijft steken.
(Jon Bernie)


zondag 5 januari 2014

Licht en donker - II


Landschap met bomen - III


Wie is 'de Ene'?

Is er 'een wie' die de Ene is?
Of is de Ene 'de wie' in ons allemaal?
Dat is zo ongeveer het beste wat ik er over kan zeggen, 
want ik weet het niet.
Ik heb het nooit geweten en ik zal het nooit weten,
tenminste niet hier op aarde.

Ik heb eigenlijk nooit mijn eigen geest gevonden,
en ik heb nooit gedacht dat ik een eigen geest had.
De enige geest die bestaat is kosmische Intelligentie:
de geest die de bladeren vorm geeft,
het water vloeibaar maakt,
de sterren aan de hemel hangt
en ze glans geeft om mee te schijnen.
Dat is de enige Intelligentie die er is,
en alles wat deel heeft aan Intelligentie
is een klein onderdeel van dat grote veld.

Elk ding afzonderlijk, zelfs een steen,
speelt zijn eigen rol in de Grote Intelligentie,
de Grote Geest, de Ene die Alles is wat er is.
Er is geen persoonlijke geest.

Er is persoonlijke ervaring en een uniek schepsel,
maar die horen tot de Ene Intelligentie.
Er is zelfs geen persoonlijke taal, klinker of gedachte.
Er is geen persoonlijke creativiteit, geen enkele!

Toch lijkt dat wel zo...
en dat noemen we ons leven.
(ShantiMayi)


http://www.samsarabooks.com/