woensdag 9 juni 2010

De waterlelie - IV

De kalmoes groeit bij brak water
roerloos tussen de grassen baadt hij zijn stengel
hij is niet aardgeel, lijkt op een wolk
die een vlam bij valavond kleurt
zijn bloemkroon is slap, de bladeren breed
de lange salamander glipt erin
en verdwijnt in het geel, beloert de prooi
behoedzaam keert de herder terug, houdt de hemel in het oog
de zon mag niet ondergegaan zijn
hij rept zich dan naar huis waar de vrouw
die hem steeds afwijst leeft
en in de barst steekt hij de gele lelie
blijft ze drie dagen aan de muur gehecht
zal niemand ze aanraken
komt de vrouw naar de velden
gaan ze zonder één woord achter het riet
samen liggen.

(Umberto Piersanti)

2 opmerkingen:

will-Art zei

IL GIGLIO D'ACQUA

l'acoro cresce presso l'acqua marcia
immota tra le erbe bagna lo stelo
non è giallo di terra, simile a nube
che una fiamma colora verso sera
floscia la sua corolla, ampie le foglie
la lunga salamandra ci s'infila
e nel giallo si perde, fissa la preda

torna cauto il pastore, sorveglia il cielo
non deve essere il sole andato sotto
s'affretta poi alla casa dove vive
la donna che da sempre si rifiuta
e nella crepa infila il giglio giallo
se resterà tre giorni fisso al muro
non ci sarà pers ona che lo tocchi
giunge la donna ai campi
senza parlare vanno dietro le canne
giacciono insieme.

Umberto Piersanti

Anoniem zei

Hallo!
Ik vond de foto en tekst!
Very nice!