De mist trok vroeg op, ik was bezig in de tuin.
Kolibries hingen stil boven de bloem van de kamperfoelie.
Er was op aarde geen ding dat ik wilde hebben.
Ik kende niemand die het waard was te benijden.
Welk kwaad was geschied was ik vergeten.
Ik schaamde me niet te denken dat ik was wie ik ben.
Ik voelde in mijn lichaam geen enkele pijn.
Toen ik overeind kwam, zag ik een blauwe zee en zeilen.
(Czeslaw Milosz)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten