zaterdag 29 maart 2014
De hele wereld is een marktplaats
De hele wereld is een marktplaats voor de Liefde,
Want er bestaat niets dat niets met de Liefde te maken heeft.
De Eeuwige Wijsheid maakte alle dingen in de Liefde.
Van de Liefde zijn ze afhankelijk, tot de Liefde wenden ze zich.
De aarde, de hemelen, de zon, de maan, de sterren
Vinden in de Liefde het middelpunt van hun baan.
De Liefde brengt ieder in verwarring, verbijstering,
In vervoering door de Wijn der Liefde.
Van ieder verlangt de Liefde een mystieke stilte.
Waar zijn zij allen zo serieus naar op zoek? De Liefde.
De Liefde is het onderwerp van hun diepste gedachten,
In de Liefde bestaan ‘gij’en ‘ik’ niet langer,
Want het eigen wezen is heengegaan in de Beminde.
Nu zal ik de sluier van de Liefde weghalen,
En aanschouw in de tempel van mijn diepste ziel
De Vriend, de Weergaloze Liefde.
Hij die het geheim van beide werelden kent
Zal ontdekken dat het geheim van beide de Liefde is.
Want er bestaat niets dat niets met de Liefde te maken heeft.
De Eeuwige Wijsheid maakte alle dingen in de Liefde.
Van de Liefde zijn ze afhankelijk, tot de Liefde wenden ze zich.
De aarde, de hemelen, de zon, de maan, de sterren
Vinden in de Liefde het middelpunt van hun baan.
De Liefde brengt ieder in verwarring, verbijstering,
In vervoering door de Wijn der Liefde.
Van ieder verlangt de Liefde een mystieke stilte.
Waar zijn zij allen zo serieus naar op zoek? De Liefde.
De Liefde is het onderwerp van hun diepste gedachten,
In de Liefde bestaan ‘gij’en ‘ik’ niet langer,
Want het eigen wezen is heengegaan in de Beminde.
Nu zal ik de sluier van de Liefde weghalen,
En aanschouw in de tempel van mijn diepste ziel
De Vriend, de Weergaloze Liefde.
Hij die het geheim van beide werelden kent
Zal ontdekken dat het geheim van beide de Liefde is.
(Farid Ud Din Attar)
zaterdag 22 maart 2014
Eisen dat iets anders is dan het is
We verwachten dat alles in het leven ons gelukkig maakt,
zonder te beseffen dat wij in de kern geluk zijn.
Het is iets natuurlijks voor ons. Er is geen manier om gelukkig te worden.
We moeten gewoon ophouden dingen te doen die ons ongelukkig maken.
Eén manier waarop we onszelf ontzettend ongelukkig maken
is door eisen aan onszelf en anderen te stellen.
Het komt in de omgang tussen mensen veel voor dat iemand eist
dat een ander verandert zodat hij gelukkig of tevreden kan zijn.
Hierbij wordt totaal geen acht geslagen op wat het meest
in het belang van die ander of in het belang van het geheel is.
Is dit echt een uiting van liefde? Is dit uiteindelijk wat we willen?
Willen we echt dat iedereen om ons heen verandert om ons gelukkig te maken?
Willen we echt zo'n tiran zijn?
Is dat echt in overeenkomst met ons diepste gevoel,
met de liefde die we allen in ons hebben?
Wanneer we per se willen dat de dingen, mensen en gebeurtenissen
om ons heen veranderen opdat wij gelukkig kunnen zijn,
ontkennen we in feite iets heel diep in onszelf.
We ontkennen wat we werkelijk zijn. We ontkennen wat de ander werkelijk is.
We verbeelden ons dat geluk afhangt van de gebeurtenissen
en omstandigheden in ons leven - en van de mensen in ons leven.
We denken dat als iedereen in ons leven 'gewoon maar zo' kon zijn, we dan tevreden zijn.
Dit verlangen om te eisen - net als het verlangen naar macht -
komt feitelijk voort uit die zogenoemde staat van egobewustzijn,
waarin we het idee hebben dat wij, en iedereen, anders is en op zichzelf staat.
Maar nogmaals, de notie dat we op onszelf staan is niet echt waar; het is allemaal bedacht.
Het is allemaal opgeroepen in onze geest. Het is één grote droom die we hebben.
De moeilijkheid met deze droom is dat bijna iedereen om ons heen die droom ook heeft.
Het is in wezen de collectieve droom van de mensheid.
Het is dus niet alleen jij of ik die dit droomt; bijna alle mensen
hebben ook deze droom dat ze afgescheiden zijn,
dat ze volledig anders zijn dan de wereld om hen heen.
Wat dit betekent is dat we werkelijk heel diep in onszelf moeten kijken,
omdat we niet alleen verder willen kijken dan onze eigen misleide geest,
ons eigen wanbegrip; we willen verder kijken dan de begoocheling van de hele mensheid.
zonder te beseffen dat wij in de kern geluk zijn.
Het is iets natuurlijks voor ons. Er is geen manier om gelukkig te worden.
We moeten gewoon ophouden dingen te doen die ons ongelukkig maken.
Eén manier waarop we onszelf ontzettend ongelukkig maken
is door eisen aan onszelf en anderen te stellen.
Het komt in de omgang tussen mensen veel voor dat iemand eist
dat een ander verandert zodat hij gelukkig of tevreden kan zijn.
Hierbij wordt totaal geen acht geslagen op wat het meest
in het belang van die ander of in het belang van het geheel is.
Is dit echt een uiting van liefde? Is dit uiteindelijk wat we willen?
Willen we echt dat iedereen om ons heen verandert om ons gelukkig te maken?
Willen we echt zo'n tiran zijn?
Is dat echt in overeenkomst met ons diepste gevoel,
met de liefde die we allen in ons hebben?
Wanneer we per se willen dat de dingen, mensen en gebeurtenissen
om ons heen veranderen opdat wij gelukkig kunnen zijn,
ontkennen we in feite iets heel diep in onszelf.
We ontkennen wat we werkelijk zijn. We ontkennen wat de ander werkelijk is.
We verbeelden ons dat geluk afhangt van de gebeurtenissen
en omstandigheden in ons leven - en van de mensen in ons leven.
We denken dat als iedereen in ons leven 'gewoon maar zo' kon zijn, we dan tevreden zijn.
Dit verlangen om te eisen - net als het verlangen naar macht -
komt feitelijk voort uit die zogenoemde staat van egobewustzijn,
waarin we het idee hebben dat wij, en iedereen, anders is en op zichzelf staat.
Maar nogmaals, de notie dat we op onszelf staan is niet echt waar; het is allemaal bedacht.
Het is allemaal opgeroepen in onze geest. Het is één grote droom die we hebben.
De moeilijkheid met deze droom is dat bijna iedereen om ons heen die droom ook heeft.
Het is in wezen de collectieve droom van de mensheid.
Het is dus niet alleen jij of ik die dit droomt; bijna alle mensen
hebben ook deze droom dat ze afgescheiden zijn,
dat ze volledig anders zijn dan de wereld om hen heen.
Wat dit betekent is dat we werkelijk heel diep in onszelf moeten kijken,
omdat we niet alleen verder willen kijken dan onze eigen misleide geest,
ons eigen wanbegrip; we willen verder kijken dan de begoocheling van de hele mensheid.
zaterdag 15 maart 2014
Ik ken alleen herinneringen
Ik ken alleen herinneringen van het verleden
en die herinneringen bestaan alleen als huidige ervaringen.
Daar komt nog bij dat toen dat wat we
het verleden noemen echt gebeurde,
het een huidige gebeurtenis was.
Op geen enkel tijdstip kan ik me daarom
ooit direct bewust zijn van een echt verleden.
Op dezelfde manier kan ik nooit de toekomst kennen,
ik ken alleen verwachtingen en vooruitzichten - die niettemin
zelf ook deel zijn van de huidige ervaring.
Verwachtingen zijn net zoals herinneringen een huidig feit.
Als je inziet dat het verleden als herinnering en de toekomst
als verwachting beide actuele gegevens zijn,
is dat hetzelfde als in te zien dat alle tijd nu is.
Vanuit dit inzicht worden de uitspraken van de mystici
over tijd en eeuwigheid veel duidelijker.
en die herinneringen bestaan alleen als huidige ervaringen.
Daar komt nog bij dat toen dat wat we
het verleden noemen echt gebeurde,
het een huidige gebeurtenis was.
Op geen enkel tijdstip kan ik me daarom
ooit direct bewust zijn van een echt verleden.
Op dezelfde manier kan ik nooit de toekomst kennen,
ik ken alleen verwachtingen en vooruitzichten - die niettemin
zelf ook deel zijn van de huidige ervaring.
Verwachtingen zijn net zoals herinneringen een huidig feit.
Als je inziet dat het verleden als herinnering en de toekomst
als verwachting beide actuele gegevens zijn,
is dat hetzelfde als in te zien dat alle tijd nu is.
Vanuit dit inzicht worden de uitspraken van de mystici
over tijd en eeuwigheid veel duidelijker.
(Ken Wilber)
maandag 10 maart 2014
Het lied van de Ziel
Ik ben niet het denken, het ego, de rede, en ook niet gedacht
ik ben niet te horen, te zien of te ruiken, kan niet onder woorden worden gebracht:
Ik ben niet te vinden in licht en in wind, niet in lucht of in aarde -
bewustzijn, vreugde, verrukking van de Verrukte is al mijn waarde.
Ik draag geen naam, bezit geen leven en adem geen lucht,
geen element vormt mij en geen lichaam is mijn toevlucht:
Ik spreek niet, heb handen noch voeten, onderga geen groei -
bewustzijn en vreugde ben ik, verrukking in chaos en bloei.
Ik ken haat noch hartstocht, raak niet door waan uit de koers,
geen spoortje trots in mij, ik word nimmer jaloers:
Ik reik niet naar geloof en geloof niet in rijkdom -
bewustzijn ben ik en vreugde, verrukking rondom mij.
Goed en kwaad, pijn en plezier gaan mij niet aan,
noch heilige boeken, offers, gebed, ter bedevaart gaan:
Ik ben niet het voedsel, het eten, niet degene die eet -
bewustzijn en vreugde verrukking van de Verrukte is al wat ik weet.
Ik vrees niet de dood, ras of afkomst kende ik nooit,
geen ouder noemde me kind, geen geboorteband die mij ooit bond:
Ik ben leraar noch leerling, heb vriend noch familie -
bewustzijn en vreugde ben ik, Verrukking is al wat ik zie.
Ik ben niet te kennen, de kennis, de kenner, mijn vorm heeft geen vorm,
ik verblijf in de zinnen, maar ze zijn noch mijn huis noch mijn norm:
Altijd sereen in evenwicht, ben ik vrij noch gebonden -
bewustzijn ben ik en vreugde, in verrukking wordt ik gevonden.
ik ben niet te horen, te zien of te ruiken, kan niet onder woorden worden gebracht:
Ik ben niet te vinden in licht en in wind, niet in lucht of in aarde -
bewustzijn, vreugde, verrukking van de Verrukte is al mijn waarde.
Ik draag geen naam, bezit geen leven en adem geen lucht,
geen element vormt mij en geen lichaam is mijn toevlucht:
Ik spreek niet, heb handen noch voeten, onderga geen groei -
bewustzijn en vreugde ben ik, verrukking in chaos en bloei.
Ik ken haat noch hartstocht, raak niet door waan uit de koers,
geen spoortje trots in mij, ik word nimmer jaloers:
Ik reik niet naar geloof en geloof niet in rijkdom -
bewustzijn ben ik en vreugde, verrukking rondom mij.
Goed en kwaad, pijn en plezier gaan mij niet aan,
noch heilige boeken, offers, gebed, ter bedevaart gaan:
Ik ben niet het voedsel, het eten, niet degene die eet -
bewustzijn en vreugde verrukking van de Verrukte is al wat ik weet.
Ik vrees niet de dood, ras of afkomst kende ik nooit,
geen ouder noemde me kind, geen geboorteband die mij ooit bond:
Ik ben leraar noch leerling, heb vriend noch familie -
bewustzijn en vreugde ben ik, Verrukking is al wat ik zie.
Ik ben niet te kennen, de kennis, de kenner, mijn vorm heeft geen vorm,
ik verblijf in de zinnen, maar ze zijn noch mijn huis noch mijn norm:
Altijd sereen in evenwicht, ben ik vrij noch gebonden -
bewustzijn ben ik en vreugde, in verrukking wordt ik gevonden.
(Sankarāchārya)
maandag 3 maart 2014
Haast je naar de bron
Achter de sluier van het mysterie
ligt de schoonheid,
die eeuwig vrij is
die eeuwig vrij is
van de besmetting van onvolmaaktheid.
Uit de atomen van de wereld,
Uit de atomen van de wereld,
schiep Hij een veelheid aan spiegels.
In ieder vormde Hij het beeld van Zijn gelaat.
Voor het ontwaakte oog is iets moois
In dat oorspronkelijke licht
De weerspiegeling is even kortstondig
Als je trouw zoekt,
In ieder vormde Hij het beeld van Zijn gelaat.
Voor het ontwaakte oog is iets moois
een weerspiegeling van dat gelaat.
Haast je, nu je de weerspiegeling gezien hebt,
Haast je, nu je de weerspiegeling gezien hebt,
naar de Bron ervan.
In dat oorspronkelijke licht
verdwijnt de weerspiegeling volledig.
Talm niet ver weg van die oorspronkelijke bron
want wanneer de weerspiegeling vervaagt,
Talm niet ver weg van die oorspronkelijke bron
want wanneer de weerspiegeling vervaagt,
zal je in duisternis verloren zijn.
De weerspiegeling is even kortstondig
als de glimlach van de roos;
als je iets blijvends zoekt,
als je iets blijvends zoekt,
wend je dan tot de Bron.
Als je trouw zoekt,
kijk dan naar de Bron van trouw.
Waarom pijnig je je ziel met iets,
dat één ogenblik hier is
Waarom pijnig je je ziel met iets,
dat één ogenblik hier is
en het volgende ogenblik verdwenen.
(Jami)
Abonneren op:
Posts (Atom)