zonder te beseffen dat wij in de kern geluk zijn.
Het is iets natuurlijks voor ons. Er is geen manier om gelukkig te worden.
We moeten gewoon ophouden dingen te doen die ons ongelukkig maken.
Eén manier waarop we onszelf ontzettend ongelukkig maken
is door eisen aan onszelf en anderen te stellen.
Het komt in de omgang tussen mensen veel voor dat iemand eist
dat een ander verandert zodat hij gelukkig of tevreden kan zijn.
Hierbij wordt totaal geen acht geslagen op wat het meest
in het belang van die ander of in het belang van het geheel is.
Is dit echt een uiting van liefde? Is dit uiteindelijk wat we willen?
Willen we echt dat iedereen om ons heen verandert om ons gelukkig te maken?
Willen we echt zo'n tiran zijn?
Is dat echt in overeenkomst met ons diepste gevoel,
met de liefde die we allen in ons hebben?
Wanneer we per se willen dat de dingen, mensen en gebeurtenissen
om ons heen veranderen opdat wij gelukkig kunnen zijn,
ontkennen we in feite iets heel diep in onszelf.
We ontkennen wat we werkelijk zijn. We ontkennen wat de ander werkelijk is.
We verbeelden ons dat geluk afhangt van de gebeurtenissen
en omstandigheden in ons leven - en van de mensen in ons leven.
We denken dat als iedereen in ons leven 'gewoon maar zo' kon zijn, we dan tevreden zijn.
Dit verlangen om te eisen - net als het verlangen naar macht -
komt feitelijk voort uit die zogenoemde staat van egobewustzijn,
waarin we het idee hebben dat wij, en iedereen, anders is en op zichzelf staat.
Maar nogmaals, de notie dat we op onszelf staan is niet echt waar; het is allemaal bedacht.
Het is allemaal opgeroepen in onze geest. Het is één grote droom die we hebben.
De moeilijkheid met deze droom is dat bijna iedereen om ons heen die droom ook heeft.
Het is in wezen de collectieve droom van de mensheid.
Het is dus niet alleen jij of ik die dit droomt; bijna alle mensen
hebben ook deze droom dat ze afgescheiden zijn,
dat ze volledig anders zijn dan de wereld om hen heen.
Wat dit betekent is dat we werkelijk heel diep in onszelf moeten kijken,
omdat we niet alleen verder willen kijken dan onze eigen misleide geest,
ons eigen wanbegrip; we willen verder kijken dan de begoocheling van de hele mensheid.
(Adyashanti)
 |
| http://www.samsarabooks.com/ |
1 opmerking:
Dankjewel, heel mooi.
Een reactie posten