zaterdag 31 januari 2015

Rijp


Spring toch!


Waakzaamheid

Het belangrijkste dat ik je kan meegeven is waakzaamheid.
Waakzaam zijn houdt in dat je besloten hebt trouw te zijn
aan je ware zelf: zuiver bewustzijn, vrij gewaar zijn.
Wanneer je waakzaam bent, hecht je geen geloof
aan verleidelijke gedachten die je voorhouden
dat je slechts een lichaam bent, met specifieke behoeften,
emoties, gedachten en relaties.

Waakzaam zijn betekent dat je bereid bent je altijd en overal
over te geven aan de waarheid die alles omvat.
Wanneer je elk ogenblik van je leven ruimte maakt
voor waakzaam zijn, laat je alle concepten over wat het betekent
om waakzaamheid te 'betrachten' vallen.
Als je het idee hebt dat je iets moet doen om waakzaam te zijn,
al is het nog zo miniem, kost waakzaamheid moeite
en kun je het niet vierentwintig uur per dag volhouden.
Je moet inzien dat waakzaam zijn een natuurlijke vorm
van gewaarzijn is, en gewaar zijn is er altijd.

Waakzaam zijn is zelfonderzoek.
Zelfonderzoek is waakzaam zijn.
Het zijn geen van beide mentale oefeningen.
Je kunt het geen van beide doen.
Zelfonderzoek leeft.
Het wordt gevoed door ervaring.
In plaats van een specifiek antwoord te zoeken,
rust je in een open vraag, wachtend op een antwoord.
Zelfonderzoek kent geen einde,
net zoals ware vrijheid geen einde kent.
Het leven zelf wordt het onderzoek.
Het leven zelf wordt de leraar.
Er ontwikkelt zich een natuurlijke nieuwsgierigheid
naar wat werkelijk waar is, bij alles wat er in je leven gebeurt.

Bij elke gedachte, emotie of omstandigheid kun je je afvragen:
'wat is dit?
Je kunt er met je bewustzijn helemaal induiken.
Waakzaamheid is steun, die altijd bij je is, als je eigen hart,
in je eigen hart, inzicht dat altijd aanwezig is, mogelijk is.
Die steun blijkt een levend antwoord te zijn
op je oorspronkelijke verlangen,
terug te mogen keren naar wie je werkelijk Bent.

(Gangaji)

zaterdag 24 januari 2015

Klankschaal met levensbloem


Berijpt


Wees trouw aan je eigen zelf

Dat wat je bent, je ware zelf, 
dat heb je lief, en wat je doet, 
doe je voor je eigen geluk.
Dat te vinden, te kennen, te koesteren 
is je diepste verlangen. 
Sinds mensenheugenis heb je jezelf liefgehad, 
maar niet op een wijze manier. 
Stel je lichaam en geest op een wijze manier 
ten dienste van het zelf, dat is alles.

Wees trouw aan je eigen zelf, 
heb jezelf onvoorwaardelijk lief. 
Doe niet alsof je anderen 
evenzeer liefhebt als jezelf. 
Tenzij je beseft 
dat ze één zijn met jezelf, 
kun je hen niet liefhebben. 
Pretendeer niet te zijn wat je niet bent, 
weiger niet te zijn wat je wel bent. 
Je liefde voor anderen 
is het gevolg van zelfkennis, 
niet de oorzaak ervan. 
zonder zelfrealisatie is geen enkele deugd waarachtig. 
Als je zonder enige twijfel weet 
dat één en hetzelfde leven 
door alles heen stroomt wat er is, 
en dat jij dat leven bent, 
zul je alles en iedereen van nature 
en spontaan liefhebben. 

Als je beseft hoe diep en compleet 
de liefde voor jezelf is, 
weet je dat elk levend wezen 
en de hele schepping deel uitmaken van die liefde. 
Maar als je iets als losstaand van jezelf ziet, 
kun je er niet van houden, 
want dan ben je er bang van. 
Vervreemding veroorzaakt angst, 
en angst versterkt de vervreemding. 
Het is een vicieuze cirkel. 
Alleen zelfrealisatie kan die doorbreken. 
Ga daar resoluut voor. 
(Nisargadatta Maharaj)

dinsdag 20 januari 2015

Lis - VI


Vijvertje - II


Zelfkennis

Als we de waarheid en zuiverheid van ons eigen wezen herkennen, 
beginnen we de schoonheid te zien van de menselijke natuur. 
Dit herkennen verleent helderheid aan ons waarnemen, 
kracht aan onze besluiten en handelingen, 
en een intens gevoel van zekerheid aan ons leven. 
Door te weten wie we werkelijk zijn, 
laten we de vreugde, de waarachtigheid en de diepe waardering 
die in ieder van ons besloten liggen, naar buiten komen. 
Echte zelfkennis stelt ons in staat ons leven 
in een gezonde en zinvolle richting te sturen, 
waarbij alles wat we ervaren kracht krijgt door ons bewustzijn. 

Het kennen van onszelf verbetert de kwaliteit van ons leven; 
maar toch vinden velen van ons het moeilijk 
om deze bevrijdende zelfkennis te verwezenlijken. 
We kunnen een groot gedeelte van ons leven besteden 
aan het zoeken naar onze ware identiteit, 
het uitproberen van verschillende beroepen, 
het maken van nieuwe vrienden, 
het zoeken van nieuwe bezigheden die we boeiend vinden. 
Maar hoe meer we in dit soort dingen onszelf zoeken, 
des te verwarrender lijken al deze ervaringen te zijn. 

Wat belet ons de waarheid van ons innerlijk zijn te ontdekken? 
We hebben allemaal een beeld van onszelf, 
dat gebaseerd is op wie we denken te zijn 
en hoe we denken dat anderen ons zien. 
Als we in de spiegel kijken, 
weten we dat wat we zien slechts een weerspiegeling is, 
maar ons zelfbeeld, dat net zo onecht is, 
beschouwen we toch vaak als de werkelijkheid. 
Ons geloof in dit beeld voert ons weg van wie we in wezen zijn. 
(Tarthang Tulku)

donderdag 15 januari 2015

Korstmos - V


Reflecties - XVII


Vreugde

Het was zo‟n scherpe ervaring, dat ze onmogelijk leek.
Zoals ook de herhaling van de jeugd onmogelijk lijkt;
de jeugd met haar geloof dat alles goed zal komen
en alle ongeluk ooit voorbij zal zijn en waar je enkel
nog in oude boeken over zult kunnen lezen,
maar dat jou zelf al niet meer zal treffen.
Omdat het niet bekend is om welke verdiensten
dit ongewone geluk jou ten deel viel.
Het was een onmogelijke ervaring.
Het ging tegen elke logica in.
Het was geen gevoel maar eerder
een scherpe gewaarwording.

En Gosjka dacht toen voor de eerste keer,
dat het misschien tijd was geworden om de ervaring
van de vreugde centraal te stellen
en niet meer de ervaring van het leed.
Want wanneer men zal begrijpen,
dat het geluk het meest waardevolle in de wereld is
en dat het de ervoor betaalde inzet
honderdvoudig zal terug schenken,
dan zal de voornaamste zorg worden:
het te laten gedijen in plaats van het te laten verkommeren,
het te schenken in plaats van te onderdrukken.
En de motivatie van ons handelen
zal dan niet meer zijn:
het recht van de sterkste,
maar de plicht van de sterkste.
(Michail Antsjarov)

vrijdag 9 januari 2015

Valavond - XXVIII


Wolken - XVIII


Jij, aan wie ik niet hoef te zeggen

Jij, aan wie ik niet hoef te zeggen
dat ik 's nachts lig in tranen,
jij, wier wezen mij wiegt
zodat ik tot rust kom.


Jij, die mij niet zegt
- terwijl je waakt over mij -
hoe het kan dat dit wonder
door ons wordt gedragen
zonder dat het ooit stilt…

Kijk naar geliefden:
ze hebben amper hun liefde bekend
of het is al getekend door leugens
Jij alleen laat me bestaan.
Alleen jou mag ik steeds anders duiden.

Een ogenblik ben je maar hier,
daarna is er enkel weer ruisen,
of een geur die geen spoor achterlaat.

Ach, in mijn armen heb ik ze allen verloren,
maar jij, jij wordt altijd opnieuw geboren:
omdat ik jou nimmer vasthield,
houd ik je vast.

(Rainer Maria Rilke)

zaterdag 3 januari 2015

Kraakijs - V


Bevroren - II


Weiger niet te zijn wat je wel bent

Dat wat je bent, je ware wezen, heb je lief;
wat je ook doet, doe je voor je eigen geluk.
Dát te kennen, dat te vinden, lief te hebben,
is je diepste verlangen.
Sinds onheuglijke tijden heb je van jezelf gehouden,
maar nooit op een intelligente manier.
Stel je lichaam en je geest op een intelligente manier
in dienst van het Zelf — dat is genoeg.
Wees je eigen Zelf trouw
en houd onvoorwaardelijk van jezelf.
Doe niet alsof je net zoveel
van anderen houdt als van jezelf.

Zolang je niet gerealiseerd hebt
dat ze één zijn met jezelf, kun je niet van ze houden.
Pretendeer niet te zijn wat je niet bent
en weiger niet te zijn wat je wel bent.
Je liefde voor anderen is niet de oorzaak,
maar het gevolg van zelfkennis.
Een deugd kan zonder zelfkennis nooit echt zijn.
Als je zonder een spoor van twijfel weet
dat een en hetzelfde leven stroomt door alles wat is,
en dat jijzelf dat leven bent,
dan houd je natuurlijk en spontaan van alles en allen.

Als het je duidelijk wordt hoe diep
en compleet je liefde voor jezelf is,
dan weet je ook dat ieder levend wezen
en de hele schepping deel uitmaken van die liefde.
Maar als je iets ervaart als van jou gescheiden,
kun je er niet van houden,
want dan ben je er bang voor.
Vervreemding veroorzaakt angst
en angst versterkt vervreemding.
Dat is een vicieuze cirkel.
Alleen zelf-realisatie kan die doorbreken.
Richt je daarop, onvoorwaardelijk.

(Shri Nisargadatta Maharaj)