veroorzaken haar als het ware.
Tijd is de maat van het denken.
Denken is een mentale beweging
die ons doet geloven dat we
in de fysieke beperking van een lichaam leven,
omgeven door ruimte en omsloten door tijd.
Als de tijd, samen met de denker, zijn schepper,
verdwijnt, blijft er geen beweging meer over,
geen richting, geen af te leggen afstand.
Verdwenen zijn gisteren, vandaag en morgen.
Verdwenen is de herinnering en het worden.
En ook verdriet, eenzaamheid, afhankelijkheid,
en al die andere aan tijd gebonden emoties
verdwijnen spoorloos.
Wat blijft is leegte,
onbenoembare maar niettemin levende leegte
die ervaren kan worden in de vorm
van verschijnselen die erin plaatsvinden.
Het ontbreken van persoonlijk beleven
maakt het mogelijk de dingen te ervaren
zonder meer.
Het bewustzijn wordt niet langer gevuld
door persoonlijk gekleurde gedachten
en herinneringen.
De naakte waarheid laat zich zien.
(Han van den Boogaard)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten