verte is de sneeuw die zonder echo in het oog valt.
Het oog is wijd.
De bevroren zon breekt in de ijsbergbloem,
en in het verbleekte oog.
Een heelal stroomt door ons heen, en verbrokkelt
tot sneeuw.
Als het heelal in de ziel verschijnt, is het heelal
de ziel.
Het vult ons.
Het drukt zijn geheim in ons.
En het schenkt zichzelf in ons.
En het maakt ons gelijk aan zichzelf.
(Claude van de Berge)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten