Avondsfeer - II

Riet - XX

Afstand doen

Je hebt absoluut niets om op te geven.

Niets om over te geven, niets om los te laten.

Je bent al bevrijd.

Hoe kun je geloven dat je iets moet loslaten

wat nooit bestaan heeft?

Je gelooft dat je je gehechtheden moet loslaten.

Hoe kan het Zelf gehechtheden hebben?

Je denkt dat je al je angsten moet overgeven,

al je depressies,

alle dingen waar je last van hebt gehad.

Overgeven aan wie?

Die dingen zijn niet van jou.

Ze zijn niet je eigendom.

Je bent Pure Werkelijkheid.

Je bent het Onvergankelijke Zelf.

Nooit werd je geboren, 

nooit heb je stand gehouden,

en nooit zul je vertrekken.

Je bent het Ene.

Het Allesdoordringende Ene.

Daarom heb je absoluut niets om op te geven,

want je had sowieso al niets.

Het is echt egoïstisch om te geloven dat je

iets hebt om op te geven.

Er is niets dat je moet overgeven.

Het is alleen het ego dat gelooft dat er iets

overgegeven dient te worden,

dat er iets opgegeven moet worden,

dat je iets moet loslaten.

Wie is degene die überhaupt iets had?

Er is niemand.

Er is alleen de Ene Werkelijkheid,

en jij bent Dat.

(Robert Adams)

Yin en yang

Avondsfeer

Groei en inwijding

Groei is die lineaire ontwikkeling waarin via de weg van opgaan, 

blinken en verzinken gaandeweg een evenwichtstoestand 

wordt bereikt op een bepaald niveau. 

Deze evenwichtstoestand heeft in zich de mogelijkheid 

om heel lang op dit niveau te blijven gedijen. 

Al hetgeen en al diegenen die zo gedijen ontwikkelen 

zich met minimale spanning en met minimale pijn. 

Zo vindt groei plaats.

De weg van inwijding is het pad van maximale spanning. 

Wie de weg van inwijding gaat heeft geen referentie 

op die momenten waarbij het er op aankomt. 

Op die momenten is er de mogelijkheid 

van een niet-lineaire ontwikkeling, een sprong. 

Wie de weg van inwijding gaat, 

gaat alléén in maximale verbondenheid, 

en springt steeds weer voort uit het voorheen bekende. 

In dit alles is leiding, maar deze leiding wordt verstaan 

naarmate de hoogte van de sprong opvoert 

tot een trillingsfijnheid die overeenstemt 

met de trillingsfijnheid van de leiding.

De leiding is dus nooit een absoluut gegeven, een leerstelligheid.

Dit voor de op het verleden gerichte aspecten 

zo riskante pad is een uiterst veilig pad. 

Dat herkent ieder die terugkijkt. 

Maar in het moment is geen zekerheid. 

Niets ligt vast en alles vindt plaats vanuit de Ene 

die zichzelf allengs als zodanig onderkent.

Groei kent vervulling. 

Inwijding is vrijheid. 

Groei biedt basis tót. 

Inwijding schept. 

Zo wordt vanuit de wereld 

de schepping vernieuwd.

(Hans Korteweg)

Klankschaal met marmer

Zon

Leegte

I.
Wat heeft het voor zin om naar buiten te kijken?
Het enige wat je zult zien is objecten!
Draai je om en kijk naar binnen.
Zal ik dan in plaats daarvan het subject zien?
Als dat het geval zou zijn, zou je een object zien.
Een object is een object, welke kant je ook opkijkt.
Zal ik dan mezelf zien?
Je kunt niet zien wat er niet is!
Maar wat zal ik dan zien?
Misschien zul je de afwezigheid van jezelf zien, dat wat kijkt.
Het wordt 'de leegte' genoemd.

II.
Ik ben het horen van wat er gehoord wordt,
het zien van wat er gezien wordt,
het voelen en weten van wat gevoeld wordt en gekend,
want ik ben het dromen van wat er gedroomd wordt,
en er is geen ik buiten het dromen,
want het 'ik' in mijn dromen wordt ook gedroomd.

De schilder bevindt zich niet in de afbeelding,
noch de dromer in de droom.
Ook zij zijn slechts concepten.
Ik ben het schilderen, het dromen.

III.
Omdat ik alles ben wat zich voordoet,
wat men zich kan voorstellen dat zich voordoet,
ben ik die me dat voorstelt niet voorstelbaar,
alleen ik stel me iets voor,
dus hoe zou ik me een voorstelling kunnen maken
van dat wat zich een voorstelling maakt,
moet ik zo nodig nog meer zijn?

Wanneer zou ik geboren kunnen zijn,
ik die de bedenker van de tijd zelf ben?
Waar zou ik kunnen leven,
ik die de ruimte omvat waarin alle dingen zich uitstrekken?
Hoe zou ik kunnen sterven,
ik die geboorte, leven en dood van alle dingen omvat,
ik die omvat maar zelf niet omvat kan worden?

Ik ben zijn, onwetend van mijn zijn,
maar mijn zijn is alle zijn.

(Wei Wu Wei - Douglas Harding)

Theelicht - III

Landschap met wolken - XXXXV

De bruid

Ik dacht dat ik geboren was voor verdriet

en nu ben ik opeens een lied
aan ‘t worden, fluisterend door het ijle morgenriet.
nu smelt ik weg en voel mij openstromen
naar alle verten van den horizon,
naar ik weet niet
meer waar mijn loop begon.

de schaduwen van blinkend witte wolken
bespelen mij en overzeilen mij;
en scholen zilvren vissen bevolken
mijn diepte en bliksemend voel ik ze mij
doorschichten en mijne wateren alom doorkruisen
en in mijn lissen vluchten

zij zijn mijn kind’ren en mijn liefste dromen

ik ben nu volgegoten met geluk.
de tranen die ik schreide en de zuchten
zie ik vervluchtigen tot regenbogen
die van mijn ogen springen naar de zon.

waar zijn de bergen van den horizon?

ik zie ze niet

(Hendrik Marsman)

Licht en schaduw

Slib - VII

Utopia

Het eiland waar alles wordt opgehelderd.
Hier kan men op vaste bewijsgrond staan.
Er zijn geen andere wegen dan de toegangsweg.
De struiken buigen door van alle antwoorden.
Hier groeit de boom van het Juiste Vermoeden
met eeuwig ontwarde takken.

De verblindend simpele boom van het Begrijpen
bij de bron die Ah Dus Zo Zit Het heet.
Hoe dieper her bos in, des te breder
het Dal der Vanzelfsprekendheden.
Rijzen er twijfels, dan verjaagt de wind ze.

De Echo neemt ongeroepen het woord
en verheldert graag de geheimen van de werelden.
Rechts de grot waar de Betekenis ligt.
Links het meer van de Diepe Overtuiging.
De Waarheid maakt zich los van de bodem
en drijft zachtjes omhoog.

Boven het dal torent de Onwankelbare Zekerheid op.
Vanaf haar top strekt zich het Wezen der Dingen uit.
Ondanks al deze verlokkingen is her eiland onbewoond
en de vage voetsporen die je op de kusten ziet
wijzen zonder uitzondering in de richting van de zee.

Alsof men hiervandaan alleen vertrekt
en onherroepelijk in het diepste onderzinkt.
In een leven dat niet te doorgronden is.

(Wyslawa Zsymborska)

Eikenboom

Wonderboom - IV

Ricinus communis

'Keuze' bestaat niet

Denk je dat je ervoor kiest om dit te lezen?
Het is hoogstens zo
Dat deze woorden je aandacht trekken.

Je weet niet welke woorden er staan
En wat ze te zeggen hebben
Tot je ze leest,

Dus hoe kun je dan de keus maken
Of je ze gaat lezen of niet?

Zelfs als je het hiermee eens bent
Kun je nog geloven dat je het vermogen hebt om te kiezen
Of je verder leest of niet.
'Het eerste stuk is saai, dus de kans is groot
- dat de rest even saai is.'

In feite
Kun je zelfs daar niet voor kiezen:
er bestaat niet zoiets als 'keuze',
Merk op dat doorlezen gebeurt
Of niet gebeurt.
Verder lezen mag gevolgd zijn op de gedachte
'Ik denk dat ik doorlees',
Maar dat is gewoon iets anders dat gebeurde,
Een even onbeheersbare gebeurtenis.

Dit gebeurt gewoon.
Er is geen sprake van keuze en verantwoordelijkheid.

Als dat gezien wordt
Blijken schuld en blaam niet meer dan misvattingen.

Dan is er vrijheid
Verlossing
Eeuwige zaligheid.

Dan is er absolute vergevingsgezindheid
naar alles en iedereen toe.

Dat is liefde.

(Guy Smith)

Zeegezicht - LVI

Klankschaal - LXX

Ben ik lichaam en geest?

'Ik' is het eerste voornaamwoord. Het tweede is 'ben'.
Als je weet wat 'Ik ben' is, ben je vrij.
Het wordt 'Zijn' genoemd.
Niet dit of dat zijn. Gewoon alleen maar Zijn.
IK BEN.

Het is iets heel anders dan identificatie
met het lichaam.
Het lichaam blijft ervaringen doormaken, maar jij niet.
Je zult vrij zijn van het hele gedoe.
Maar voor andere mensen, voor anderen, zal het lijken
alsof je doet wat je aan het doen bent.

Het lijkt alsof het werkelijk is wat je doet.
Maar als je de waarheid over jezelf ontdekt
en ontwaakt,
zul je niet langer vastzitten aan je lichaam.
Tegelijkertijd zul je voor anderen
een lichaam lijken te zijn,
en ze zullen zien wat voor spelletjes je allemaal speelt.
Maar jij zult daar vrij van zijn.
En toch zal je lichaam die spelletjes blijven spelen.

Het is een paradox.
Je lichaam verschijnt als het water in de luchtspiegeling,
als de slang in het touw.
Maar als je ontwaakt ben je niet langer het lichaam.
En is er niemand.
Maar het lichaam lijkt voor anderen wel echt te zijn.

Daarom gebeurt er, als een Jnani sterft of lijkt te lijden,
in feite niets met de Jnani.
Maar met de ajnani gebeurt er van alles.
Hij ziet lijden.
Hij vereenzelvigt zich met verdriet, of de dood,
en met alle andere dingen.

Daarom zeg ik jullie: laat je door die dingen
niet van de wijs brengen.
Onderzoek 'aan wie doen ze zich voor?' en wees vrij.

(Robert Adams)

Herfstboom

Herfstkleuren - VI

Vrijheid

Vrijheid is iets, dat buiten tijd en ruimte en oorzakelijkheid ligt.
Dus de vrijheid, die wij wezenlijk zijn, heeft geen oorzaak.
Je kunt niets doen om die vrijheid te laten komen, want die is er al.
Water kan niets doen om natheid te veroorzaken.
Water kent niets anders dan natheid.
Alleen onze manier van kijken is zó geworden,
dat wij die éne ervaring, die wij zijn, in twee stukken splijten:
Ik en de Wereld (subject en object).
En als wij de zaak zó bekijken dan zien wij de vrijheid,
die wij wezenlijk zijn, over het hoofd.
Niets kan dus vrijheid veroorzaken.
De vrijheid is er al.
Maar omdat wij in die vrijheid
een subject en een object projecteren,
lijkt het of wij gebonden zijn
en dat is nu juist de illusie.
Nogmaals: Niets kan dus vrijheid veroorzaken.
Het enige wat je kunt doen,
is de schijnbare onvrijheid uit de weg ruimen
door scherp te kijken.
Daar hoef je niets voor te doen.
Je hoeft alleen maar scherp te kijken.

Alle dingen zijn van ons afhankelijk.
Aan de buitenkant is er dus niets, dat mij kan binden.
Aan de binnenkant: 'Wat zou gebonden kunnen zijn?'.
De persoonlijkheid.
Maar die persoonlijkheid is heel vaak tot op de draad
uitgeplozen en bestaat helemaal niet.
Het is alleen maar een manier van denken,
het is een image, een fantasie.
Hoe kan een image gebonden zijn of niet gebonden zijn.
Dat slaat nergens op.
Nee, wij maken een image en dat image is:
'Ik ben iemand, die gebonden is'.
Dat is maar een image en dat moet je dus doorzien.
Het idee van gebonden zijn
maakt deel uit van het image dat je niet bent.

Dus noch aan de buitenkant is er iets,
dat mij zou kunnen binden,
noch aan de binnenkant is er iets, dat
gebonden zou kunnen worden
Gebondenheid is derhalve
van alle kanten bezien een totale illusie.
Er bestaat niet zoiets.
Het is alleen maar een idee,
een fantasie dat er een Ik is, dat gebonden is,
omdat ik in dat plaatje kruip, mij ermee verweef,
denk je dat er inderdaad gebondenheid bestaat.
Scherp kijken leert je, dat dit onzinnig is.

(Wolter Keers)

Golfslag

Blad op het water

Wat is je doel?

Wat is je doel? 
Als leven het doel is, dan heb je je doel al bereikt. 
Want je leeft nu. 
En dat is het enige kapitaal dat je hebt. 
Als leven het doel is, ben je nu gerealiseerd. 
Als je je dat realiseert. 
Maar je leeft alsof er iets anders is dan nu. 
Alsof het verleden reëler is dan nu. 
Alsof de toekomst reëler is dan nu. 

De spanning van het verleden 
en de spanning van het worden 
die we allemaal op de een 
of andere manier meezeulen 
lijkt het goddelijke nu te overschaduwen, 
te vernietigen. 

In werkelijkheid is het niet zo. 
Maar als je het zo ziet, lijkt het zo. 
Niets kan dat wat je wezenlijk bent verstoren. 
Elke verstoring is in de omgeving. 

Lichaam, denken en voelen zijn ook omgeving, 
vergis je daar niet in. 
Daar kan een verstoring zijn. 
Dat is geen probleem. 

Realiseer dat je vanuit de kern naar de verstoring kijkt 
en nooit vanuit de verstoring naar de kern. 

Niets verstoort het goddelijke nu. 
Dat hoef je niet te oefenen, 
hoe kun je divine presence oefenen? 
Want er is een moment 
dat je het levende nu niet kent? 
Het is een openbaar geheim. 
Het is altijd toegankelijk. 
Het is de poortloze poort. 

Elk moment is een kans naar zelfrealisatie. 
Te zien dat je dat tijdloze bent, 
het goddelijke nu, 
dan verspil je geen tijd meer. 

Be alive.

(Alexander Smit)

Mosterdveld - II

Amberblad - III

Ons ware erfgoed

De kosmos is gevuld met kostbare juwelen. 
Ik wil jou daar deze morgen een handvol van geven. 
Ieder moment van je leven is een juweel, 
dat schittert en aarde en hemel, 
water en wolken bevat. 

Alleen als je zachtjes ademt 
worden de wonderen vertoond. 
Opeens hoor je de vogels zingen, 
de dennen neuriën, 
je ziet de bloemen bloeien, 
de blauwe hemel, 
de witte wolken, 
de glimlach en de wonderlijke blik 
van je geliefde. 

Jij, de rijkste persoon op aarde, 
altijd bedelend om een stuk brood, 
wees niet langer het berooide kind. 
Kom terug en eis je erfdeel op. 
Laten we blij zijn om ons geluk 
en dat aan iedereen uitdelen. 
Koester het hier en nu. 
Laat de stroom verdriet maar los. 
En sluit heel het leven in je armen. 

(Thich Nhat Hanh)

Hypericum

Pruikenboom - Cotinus

Verkramping en plaatselijkheid

Met de explosie die het zien van bevrijding is, houdt de verkramping op. 
Dat wil niet zeggen dat de ervaring van een verkrampte persoon 
niet kan terugkeren, want alles is mogelijk bij bevrijding. 
Maar de verkramping heeft sterk de neiging niet meer op te treden 
als bevrijding eenmaal gezien is.

Plaatselijkheid daarentegen, het gevoel dat er sprake is 
van een lichaam-geest-mechanisme op een bepaalde plaats, 
is iets anders dan psychologische en emotionele verkramping. 
Toen bevrijding gezien werd, kwam het gevoel van plaatselijkheid 
voor dit lichaam-geest-mechanisme een tijdlang niet meer terug. 
Er werd gezien dat gewaarzijn overal aanwezig is. 

De kamer waarin staan plaatsvond, de straat waarin gelopen werd, 
de lichamen en lantarenpalen en bankjes en ruimte die verschenen, 
voelden niet anders aan dan deze arm, dit denkproces, dit zien, 
deze voeten die over het trottoir liepen. 
Het gevoel dat er iemand ergens langs liep 
of een ruimte doorkruiste was afwezig. 
Maar er werd wel beseft dat het lichaam in staat was 
zich door ogenschijnlijke plaats en tijd heen te bewegen 
zonder tegen muren of de toekomst te botsen. 

Een tijdje later keerde het gevoel van plaatselijkheid weer terug, 
en er werd weer gevoeld dat er een lichaam 
was dat een tijd-ruimte-dimensie innam. 
Maar het gevoel van verkramping dat 
voortdurend deel had uitgemaakt van dit leven, 
zelfs na het ontwaken, was verdwenen. 

Bevrijding gaat gepaard met zien 
dat er alleen onvoorwaardelijke liefde is 
die verschijnt als alles wat er is. 
Daar is geen verklaring voor, 
ook al gaat het denken daar naar op zoek. 
Het is eenvoudigweg zo. 

Als 'ik' gezien wordt als alles, 
kan in dat zien geen enkele mogelijkheid aanwezig zijn 
dan het besef dat alles liefde is. 

(Richard Sylvester)

Gouden gloed

Strand

Goed en kwaad

Waar mensen de fout in gaan, 
is dat ze voortdurend hun leven opdelen in goed en slecht. 
Dat begint met eigenbelang, daarna krijg je het belang van hun gezin,
hun land, dan het belang van de mensheid en tenslotte dat van de wereld. 
En als ze in de tussentijd nog tijd over hebben, 
verdelen ze dat wat er gebeurt met de buren en hun vrienden 
en andere mensen over wie ze horen, ook nog in goed en slecht. 
Daarmee hebben ze het waanzinnig druk en daardoor 
kunnen ze niet echt goed zien wat hen echt aangaat. 

Er bestaat geen keihard goed en kwaad, 
zoals de denkende geest gelooft. 
Goed en slecht ontstaan vanuit een beperkt referentiekader, 
beperkt eigenbelang. 
Daar beginnen onwetendheid en beperking. 
Hoe vaak doen we niet iets wat tegen onze plicht indruist, 
alleen omdat het beter uitkomt voor ons eigenbelang? Wat is eigenbelang? 
Iets is goed als ik win en slecht als ik verlies. Zo simpel ligt het. 
Winnen en verliezen kunnen slaan op kennis, geld, mensen, ervaring - alles. 
Wat verlies ik als er iemand sterft? 
Dan verlies ik de aanblik van die mens, 
de geruststellende gevoelskennis dat hij of zij bestaat. 
Ik verlies een centrum van kennisproductie voor mij. 
Omdat de geest ernaar streeft om alles te bezitten wat hij hebben wil, 
is het gevoel van verlies groter 
naarmate het gevoel van exclusief bezit groter was. 
Ik ben ongelukkig omdat ik een bron van kennis kwijt ben. 
Moeilijk te accepteren, maar zo ligt het feit. 
Een mens is gelukkig als hij wint, ongelukkig als hij verliest... 
maar zo werkt het leven niet. 

Het leven werkt zo: alle dingen die bestaan, zijn goed. 
Je hebt veel wijsheid nodig om dat in te zien. 
Vanavond kun je dat misschien nog niet in zijn geheel omvatten. 
Maar op een dag zie je het en leef je het - als je deze kant uitgaat.

(Barry Long)

Wolken - XXIV

Dalia

De weg van het hart

Alle wegen zijn eender; ze leiden nergens heen... 

Ik mag wel zeggen dat ik in mijn eigen leven lange, 

lange wegen heb bewandeld, maar ik ben nergens. 

De vraag van mijn weldoener 

heeft inmiddels betekenis gekregen. 

Heeft dit pad een hart?

Zo ja, dan is het goed; zo nee, weg ermee. 

Beide wegen leiden nergens heen, 

maar de ene heeft een hart en de andere niet. 

De ene bezorgt je een vreugdevolle reis; 

zo lang je die volgt, ben je er één mee. 

De andere zal maken dat je je leven vervloekt. 

De ene maakt je sterk; de andere put je uit.

(Carlos Castaneda)


Je bewandelt een pad 
dat in overeenstemming is met je geest.
Om te weten of je je op het juiste pad bevindt,
moet je je hart raadplegen.
Voel je levend en vervuld,
dan kun je er van op aan
dat je de juiste koers vaart.
Maar als je hart leeg, hongerig of in conflict is,
kijk dan dieper...
Je geest probeert je iets duidelijk te maken.

Er zijn zoveel mensen die genoegen nemen
met een weg zonder hart
dat het wel de norm lijkt,
maar dat is het niet.
Anderen proberen je er misschien 
van te overtuigen
dat je naïef bent,
en dat het onmogelijk is je droom te leven.
Dat is het niet.
Sterker nog, de bevrediging van je ziel
is het enige doel dat je ooit
waarachtige zielenrust zal brengen.
Dat is het doel waarvoor je leeft.

Geef het nooit op:
blijf jouw waarheid volgen.
Sluit geen compromissen 
met wat jij voor waarheid houdt.
Als je aanvaardt dat je hier bent
om gelukkig te zijn,
zal je leven transformeren
en je hart vervuld worden.
En als je dan aan het einde van je reis bent,
kun je zeggen:
'Goed gedaan.'

(Alan Cohen)

Bosgezicht - II

Vliegenzwam - VIII

Vreugde

Zo verblijdend om te weten:
Wat is er te doen?
Wie moet het doen?
Het is een vrijheidslied dat nooit ophoudt.
Er is nooit een ketting gesmeed 
die Zijn aan banden kon leggen.
Het kan door niets vastgebonden of gekooid worden;
het is de ruimte waarin elk 'ding' verschijnt.
Het is een zon die nooit onder kan gaan.
Altijd BEN IK.

Wanneer ik slaap, BEN IK.
Wanneer ik eet, BEN IK.
Wanneer ik speel, BEN IK.
Wanneer ik werk, BEN IK.

Het komt alleen omdat IK BEN dat alles lijkt te bestaan.
Over de beelden die ontstaan 
heeft er niet 'een' iets te zeggen.
Alles wat er verschijnt is een complete uiting 
van een-zijn.
'Ik' heb nooit iets gedaan. 

Dit is ware vrijheid - grenzeloos,
hoewel verschijnend als manifestatie.
Het is van geen belang 
of dit bekend is of niet - het is zo.
Alles is volmaakt, precies zoals het is.
Nog een keer: 
alles is volmaakt,
precies zoals het is.

(Morgan Caraway)

Eikenblad - IV

Zeegezicht - LV

Nergens glijdt een wolk zo mooi

Nergens glijdt een wolk zo mooi

of ze brengt regen

zoals die middag

boven wit zand

toen God de Vader de hemel brak

en ik dacht: ik heb je lief

Nergens glijdt een wolk zo mooi

of ze brengt regen

misschien niet dan, maar

later

in een kamer

te klein voor gedachten

te groot voor woorden

druppels tikten op het raam

in de verte luidde een klok

en jij,

jij kleedde je uit

ontdeed je van mijn blik

omgordde je lichaam met stilte

de tijd keerde ons om, tussen

spiegels van onvermogen, angsten van porselein,

breekbaar als de olifant in onze kamer, want

Nergens gleed een wolk zo mooi

of ze bracht regen

Jaren later sta ik

op datzelfde, witte strand

waar de wolken verglijden

en de zee nog steeds geen antwoord weet

en ik denk aan een meisje en het tafeltje in de hoek

te klein voor elke herinnering

te groot voor haar alleen

Nergens glijdt een wolk zo mooi

als in een mijmering

over het begin van het verleden.

(Jeroen Bernaer)

Bloem in schaal

Zeegezicht - LIV

Bewustzijn is het waarnemen zelf

Dat wat je bent is een mysterie.
Je kunt daar woorden aan geven als stilte, aanwezigheid of bewustzijn,
maar het blijft een mysterie dat niet in woorden kan worden uitgedrukt.
Bewustzijn is niet te bevatten.
Het is geen object, geen ding dat je kunt onderzoeken.
Je zou het kunnen vergelijken met lege ruimte, dat is ook ongrijpbaar.
Het heeft geen grenzen. Waar begint lege ruimte en waar eindigt het?

Je kunt lege ruimte op zich niet waarnemen als een ding,
je kunt er alleen maar weet van hebben
doordat er waarneembare objecten in verschijnen.

Stel je eens een leeg universum voor, zonder planeten en sterren.
Zou je enig idee hebben van ruimte of tijd?
Het bestaan van ruimte kan niet direct worden gekend,
het kan alleen indirect worden afgeleid uit het bestaan
van de objecten die zich erin bevinden.

Zo is het ook met bewustzijn.
Je kunt het niet tot een object van waarneming maken,
want het is het waarnemen zelf!
Dit waarnemen is je diepste essentie, dit is wat je bent.

Dit soort taalgebruik kan overigens heel misleidend zijn,
want zodra er sprake is van een Jij die bewustzijn is,
dan creëren die woorden onmiddellijk alweer een idee
van een afgescheiden iemand wiens identiteit bewustzijn is of stilte.
Taal is eigenlijk geen geschikt medium om de waarheid
over jezelf over te brengen,
taal zal altijd verwarring en dualiteit creëren.
En toch doe ik maar een poging.

Er is niet iemand die bewustzijn is, er is alleen maar bewustzijn,
er is alleen maar eenheid, en binnen die open ruimte
van bewustzijn kan het idee verschijnen een afgezonderd persoon te zijn.
De persoon kan worden gekend,
maar bewustzijn zelf kan niet worden gekend.
Het bestaan van bewustzijn kan slechts worden afgeleid
uit de aanwezigheid van gedachten en andere sensaties
die erin verschijnen,
net zoals je het bestaan van lege ruimte alleen maar kunt afleiden
uit de objecten die erin verschijnen.

Je kunt jezelf, als bewustzijn, feitelijk dus niet kennen,
je kunt alleen maar weten wat je niet bent:
alle waarneembare sensaties.
Weten wie je bent betekent dus vooral dat je inziet wat je niet bent.

(Erik van Zuydam)

Zonsondergang - XX

Landschap met wolken - XXXXIV

Diep vertrouwen

Jij, zoals je bent, bent precies goed.
Je gelaat, lichaam, naam, achternaam,
Voor jou zijn ze precies goed.

Of je nu arm of rijk bent,
Je ouders, je kinderen,
Je schoondochter, je kleinkinderen,
Ze zijn voor jou allemaal precies goed.

Geluk, ongeluk, vreugde en zelfs verdriet.
Voor jou, zijn ze precies goed.
Het leven dat je geleid hebt is goed noch slecht,
Voor jou is het precies goed.

Of je nu naar de hel gaat of het Reine Land,
Waar je ook gaat, het is precies goed.

Niets om over op te scheppen,
niets om zich schuldig over te voelen,
Niets boven, niets beneden.

Zelfs de dag en de maand waarop je sterft,
Zelfs deze zijn precies goed.

Het leven waarin je wandelt met Amida,
Het kan op geen enkele manier niet precies goed zijn.

Wanneer je je leven aanvaardt als precies goed,
Dan begint zich een diep vertrouwen te openen.

(Taitetsu Unno)

Waterlelie - VII

Scheldeboord

Liefde is levensenergie

We vinden vaak dat we niet genoeg liefde krijgen.
Dit is een weerspiegeling van het feit dat we zelf niet liefhebben,
dat we niet weten hoe we ons vermogen om liefde te voelen moeten aanspreken.
Liefde is geen activiteit, het is niet iets wat je doet voor of met elkaar.
In liefde is er geen object of subject.
Liefde is er wanneer de dualiteit object-subject afwezig is, 

wanneer er geen 'tweeheid' is.

Het gevoel dat er niet genoeg van ons gehouden wordt
is in feite hetzelfde als onze behoefte aan liefde.
Het is in feite het verlangen naar opheffing van de afgescheidenheid 

waarin onze ego's bestaan. 

Dat opheffen vindt niet ineens plaats wanneer iemand van ons gaat houden. 

Het vindt ook niet ineens plaats wanneer wij van iemand anders gaan houden. 

Liefde kent geen oorzakelijk verband. 

Ze kan niet worden gecreëerd, beoefend of onderwezen.
We kunnen nauwgezet onderzoeken wie we zijn en in onszelf 

de structuur van afgescheidenheid en verdeeldheid ontdekken 

die eigen is aan denken, herinnering en ego. 

We kunnen alles loslaten en stil worden. 

Liefde, de vitale energie en expressie van het leven, is heel. 

Het denken kan deze energie niet benaderen. 

Met woorden is zij niet te vangen. 

Deze energie van heelheid kan niet voor een bepaald doel 

worden aangewend of worden gescheiden. 

Wij zijn haar en zij is ons. 

Dit is niet het antwoord op onze vraag, het is het wegvallen van de vraag.

Als we de aard van ons denken en ons ego hebben ontdekt, 

kan het gebeuren dat we door deze poort gaan en in de stilte terechtkomen. 

We hebben een wereld van versplintering achtergelaten 

en er een betreden die heel is, maar ook leeg. 

Bij afwezigheid van een benoemer zijn er ook geen namen. 

Bij afwezigheid van een subject is er ook geen object. Dit is leegte.

Het egocentrum functioneert niet langer. 

Omdat niets deze energie wegzuigt is er een enorme hoeveelheid vitaliteit. 

En omdat er geen barrières zijn stroomt de creativiteit overvloedig. 

Uit dit oneindige reservoir van stilheid stroomt de levensenergie 

die zich in en door ons uitdrukt.

Deze energie is niet onderhevig aan de wetmatigheid van oorzaak en gevolg. 

Daarom kunnen we niets zeggen over de aard ervan. 

Ze laat zich niet ontleden of manipuleren door het denken. 

We zijn niet degenen die deze energie ervaren of ontdekken. 

Wij zijn deze energie - tot expressie komend, zich manifesterend, 

zichzelf onderzoekend en uiteenvallend.

(Steven Harrison)

Korenaar en klaproos