Het zal Gods duisternis zijn. Zoals, op het toneel,
De lichten worden gedoofd, om het décor te veranderen
Met een hol gerommel in de coulissen
van duisternis op duisternis,
En we weten dat heuvels en bomen, het verre panorama
En de imposante koene façade allemaal worden weggerold –
Of zoals, in de ondergrondse,
En we weten dat heuvels en bomen, het verre panorama
En de imposante koene façade allemaal worden weggerold –
Of zoals, in de ondergrondse,
wanneer de trein te lang stopt tussen twee stations
En de conversatie zich verheft en traag uitsterft in stilte
En de geestelijke leegte achter elk gezicht dieper wordt
Terwijl de angst stijgt omdat er niets is om aan te denken;
Of wanneer, onder narcose;
En de conversatie zich verheft en traag uitsterft in stilte
En de geestelijke leegte achter elk gezicht dieper wordt
Terwijl de angst stijgt omdat er niets is om aan te denken;
Of wanneer, onder narcose;
de geest bewust is maar bewust is van niets –
Ik zei tot mijn ziel: wees stil, en wacht zonder hoop
Want hoop zou hoop zijn op het verkeerde;
Want hoop zou hoop zijn op het verkeerde;
wacht zonder liefde
Want liefde zou liefde zijn voor het verkeerde,
Want liefde zou liefde zijn voor het verkeerde,
er is nog wel het geloof
Maar het geloof en de hoop en de liefde
Maar het geloof en de hoop en de liefde
bestaan geheel in het wachten.
Wacht zonder te denken,
Wacht zonder te denken,
want je bent niet klaar om te denken:
Dan wordt duisternis licht, en de roerloosheid dans.
Gefluister van snelle stromen, en winterbliksem.
De wilde tijm ongezien en de wilde aardbei
Gelach in de tuin, echo van extase
Die, niet verloren, vraagt om, wijst naar, de pijn
Van sterven en geboorte.
Dan wordt duisternis licht, en de roerloosheid dans.
Gefluister van snelle stromen, en winterbliksem.
De wilde tijm ongezien en de wilde aardbei
Gelach in de tuin, echo van extase
Die, niet verloren, vraagt om, wijst naar, de pijn
Van sterven en geboorte.
(Thomas Stearns Eliot)
1 opmerking:
I said to my soul, be still, and let the dark come upon you
Which shall be the darkness of God. As, in a theatre,
The lights are extinguished, for the scene to be changed
With a hollow rumble of wings, with a movement of darkness on darkness,
And we know that the hills and the trees, the distant panorama
And the bold imposing facade are all being rolled away—
Or as, when an underground train, in the tube, stops too long between stations
And the conversation rises and slowly fades into silence
And you see behind every face the mental emptiness deepen
Leaving only the growing terror of nothing to think about;
Or when, under ether, the mind is conscious but conscious of nothing—
I said to my soul, be still, and wait without hope
For hope would be hope for the wrong thing; wait without love,
For love would be love of the wrong thing; there is yet faith
But the faith and the love and the hope are all in the waiting.
Wait without thought, for you are not ready for thought:
So the darkness shall be the light, and the stillness the dancing.
Whisper of running streams, and winter lightning.
The wild thyme unseen and the wild strawberry,
The laughter in the garden, echoed ecstasy
Not lost, but requiring, pointing to the agony
Of death and birth.
(T.S. Eliot)
Een reactie posten