Het 'ik' is een illusie

Voor de persoon die gescheiden is van de rest van de wereld is niets ooit genoeg, er is altijd het verlangen om thuis te komen, om volledigheid te bereiken. Het zoeken naar volledigheid neemt miljoenen vormen aan. Niet alleen het spirituele zoeken, ook het zoeken naar geld, naar status, het verlangen om speciaal te zijn. Er is dan steeds die beweging om thuis te komen, om één of andere vorm van compleet zijn te bereiken.
We hebben vaak het idee dat het spirituele zoeken 'hoger' is, in een of andere zin. Dat kan echt een valkuil zijn. Er is geen verschil tussen: ik ben een miljonair, een beroemde popster of een spirituele persoon. Het zijn allemaal identiteiten.

Wat met name gezien werd is dat het 'ik' een illusie is. Dan doet het er niet toe wat voor ik het is. We stoppen er zoveel moeite in om iemand te worden dat het wel schokkend is om te zien dat het allemaal een droom is. Het ik, het verleden en de toekomst, waar is dat? Ik kon die persoon Jeff gewoon niet meer vinden. Het was alleen nog maar een gedachte. Het is een soort dood om dat te zien: dat ik eigenlijk niet besta, dat ik alleen maar een gedachte ben. En dat werd gezien temidden van verdriet, verwarring en wanhoop. Precies in het hart van verlangens die niet werden vervuld. Of je nu vijf bent of honderd, een miljonair of een bedelaar, het is mogelijk om te doorzien dat het ik een illusie is.

(Jeff Foster)