woensdag 14 oktober 2009

De roep

Ik heb mijn hele leven al gehoord,
een stem die een naam roept die ik herken als de mijne.
Soms is het een zacht gefluister.
Soms klinkt het dringend.
Maar altijd zegt die stem: Word wakker, liefste. Je slaapwandelt.
Dat is niet ongevaarlijk!

Vergeet niet wie je bent, en laat die kennis
je thuis brengen naar de Geliefde.
Hou vast wie je bent, en laat een dieper weten
je menselijk zijn kleuren.
Je hoeft nergens heen. Wat je zoekt, is hier.
Open je vuist en zie wat je al in je hand had.

Je hoeft nergens op te wachten,
er is geen punt dat je moet bereiken.
Waar je altijd naar hebt verlangd, is hier, nu.
Met al dat zoeken maak je je alleen maar moe.
Kom thuis en rust uit.
Hoe veel langer kun je zo nog doorgaan?
Je geest is uitgehongerd, je hart wankelt.
Doe toch niet zoveel moeite!

Laat jezelf een van de van God bezetenen zijn,
enkel trouw aan de schoonheid die je bent.
Laat de minnaar je optrekken en omhelzen,
dans, ook al laat je dit uit angst liever aan je voorbijgaan.

Vergeet niet dat er een woord is
dat je met je hele ziel moet uitspreken.
Wanneer dat je vindt, geef het dan je leven.
Blijf niet gierig zwijgen.
Wijd jezelf geheel aan het spreken.
Wees een woord uit het liefdesgedicht
dat we vannacht samen schrijven.
(Oriah Mountain Dreamer)

Geen opmerkingen: