Alles van belang is al eens gezegd

Ik ben ervan overtuigd dat boeken niet altijd worden geschreven; soms schrijven ze zichzelf. De overstelpende overvloed van de hoogste geest vloeit binnen de grenzen van de menselijke geest en rijst er uit op als een overrompelende stroom woorden en geschriften. Niets is origineel. De meeste dingen waarvan je denkt dat het je eigen ideeën zijn, komen voort uit de geest van anderen. Alles van belang is al eens door iemand gezegd, die het ook weer van iemand anders leerde, of het misschien opnam uit de uitstraling van de universele geest waarin het hele proces van het denken zijn oorsprong vindt en waaruit alle kennis van de mens voortspruit.

.../...

Ik verlang er niet meer naar om me op welk gebied ook verder te ontwikkelen. Ik wil liever verdichten en concentreren. Ik verlang er niet meer naar beter en groter te worden dan ik ben. Ik doe geen pogingen meer te stijgen, zelfs niet spiritueel. Ik heb geen behoefte mezelf op de een of andere manier te bestendigen, en ook ben ik aan niemand of iets sterk gehecht. Zonder enige verwachting, is de overheersing van het ego binnen in me aanzienlijk verminderd en het persoonlijk motief heeft plaats gemaakt voor het onpersoonlijke. Kort gezegd, ik roei niet meer tegen de stroom van het leven in, maar ik geef me met hart en ziel aan datgene wat ik doen moet. Ik heb geen ambities, geen spijt, geen zorgen.

Ik ben op een leeftijd gekomen waarop je niet langer gevangen zit in verlangens en je vrij begint te leven, steeds meer in het centrum van je bestaan, niet langer aan de buitenkant; een leeftijd waarop je je minder druk maakt over wat er met je gaat gebeuren en steeds vaker denkt, voelt en handelt om redenen die voorbij gaan aan je gewone reikwijdte. In dit stadium heb je vaak het gevoel een kosmisch wezen te worden, zelfs als je aardse individualiteit blijft bestaan als fysieke entiteit. Het is een stadium waarin het menselijk bewustzijn op bepaalde momenten één lijkt te worden met het universele bewustzijn.

(Sudhakar S. Dikshit)