Het leven, een farce

Begrijpen jullie waarom waarom ik zei dat het leven een gooi- en smijtfilm is, een farce? Ga een stap verder en zie in hoeverre je denkbeeldige persoon in deze farce verstrikt raakt. Niet alleen kunnen jullie niet zien dat je slechts een acteur bent die zijn rol in de farce speelt, maar jullie blijven veronderstellen dat je de beslissingen en handelingen in het spel (genaamd leven) voor het kiezen hebt, terwijl zich dat uiteraard precies volgens het voorgeschreven draaiboek moet afspelen. Als de gebeurtenissen zich dan volgens de natuurlijke loop der dingen afwikkelen, laat deze denkbeeldige persoon, de mens, zich daardoor van zijn stuk brengen en lijdt. En dan begint hij aan 'gebondenheid' en 'bevrijding' te denken.

Bevrijding betekent het leven als een farce zien en je te realiseren dat 'jij' (het 'Ik' zonder de minste objectiviteit) onmogelijk een persoon met een vorm, een naam en een familie kunt zijn. Bevrijding is het inzicht dat bewuste objecten deel uitmaken van de manifestatie van het totaal van alle verschijnselen, zonder aparte zelfstandigheid, dat 'Ik' het bewustzijn in alle bewuste objecten ben, de Bewuste Tegenwoordigheid als zodanig.

Bevrijding is het inzicht dat Ik, het Absolute, in mijn expressie als verschijnsel, het functioneren zelf ben (het zien, horen, voelen, proeven, ruiken, denken) zonder dat er andere individuele acteurs aan te pas komen.

Begrijp je nu waarom je 'lijdt'? Omdat jullie een geval van vergissing in identiteit bent, of liever omdat je een kennelijke vergissing in identiteit geaccepteerd hebt.

(Nisargadatta - genoteerd door Ramesh Balsekar)