Deze diepe tederheid

Deze diepe tederheid, 
die ik eerst binnen in mijzelf, 
en daarna nog sterker om en over mij gevoeld had, 
breidde zich steeds verder en verder uit; 
zij werd alomtegenwoordig. 

Ik zat daar en zag haar, 
en ze werd tot weten, tot alweten; 
zij werd tevens macht, 
zij werd almachtig en nam mij het Eeuwige Nu binnen.

Toen eerst ontmoette ik de werkelijkheid, 
want zo is het werkelijke leven: 
een nu, dat is - en een nu, dat gebeurt. 
Er bestaat geen begin en geen einde. 

Ik kan hier thans niet meer over zeggen.
 Ik zat in mijn tuin, 
maar er was geen plaats op de wereld, 
waar ik niet was.

(J. Anker Larsen)