De enige manier om in stilte te komen is op haar voorwaarden.
Je kunt er niet komen met iets, alleen met niets.
Je kunt niet iemand zijn, alleen niemand.
Dan is de ingang gemakkelijk.
Maar dit niets is in feite de hoogste prijs die we ooit betalen.
Het is ons heiligste bezit.
We willen onze ideeën, onze overtuigingen, ons hart, ons lichaam,
onze geest en onze ziel wel geven.
Het laatste wat we willen geven is niets.
We willen ons niets vasthouden, omdat dat ons kostbaarste bezit is,
en ergens van binnen weten we dit.
Alleen het niets kan de stilte binnengaan; dat is het enige wat binnenkomt.
Wat we verder nog zijn bonst op de niet-bestaande deur.
Zodra je iets van de stilte wilt, word je er weer uitgezet.
Stilte openbaart zich alleen aan zichzelf.
Alleen als we binnenkomen als niets, en blijven als niets,
zal stilte haar geheim openbaren.
Haar geheim is zichzelf.
Daarom zeg ik dat alle woorden, alle boeken, iedere leer en alle leraren
jou slechts tot de deur kunnen brengen,
en je misschien kunnen verleiden naar binnen te gaan.
Eenmaal daar begin je de aanwezigheid van stilte heel krachtig te voelen.
Wanneer dit gebeurt, ontstaat er spontaan
iets dat wil binnengaan zonder iemand te zijn.
Dat is de plechtige uitnodiging.
Binnen merk je dat stilte de laatste en ultieme leraar is
en het laatste en ultieme onderricht.
Het is de enige leraar die niet tegen je spreekt.
Stilte is de enige leraar en leer die ons als mens,
voortdurend op de knieën houdt.
Stilte is de ultieme en beste leraar,
omdat stilte de nooit eindigende uitnodiging in zich draagt
om dat te doen wat ons mensenhart echt verlangt,
altijd in die devotie voor de Waarheid te zitten.
Stilte is de enige leer en leraar die er altijd is.
Elke minuut dat je wakker bent, elke minuut dat je leeft,
elke minuut dat je ademt, ze is er altijd.
(Adyashanti)
1 opmerking:
zou niet de eerste zin volstaan zenmeester?
Een reactie posten