De essentie van wie of wat we zijn
wacht altijd ongeboren en geduldig op herkenning.
Aanwezig in iedere schreeuw en lach.
Aanwezig zonder meer.
Deze maagdelijkheid altijd onbevlekt
afwachtend om gepenetreerd te worden.
De potente stilte baart
het oergas dat stroomt en ervaring wordt.
Als het begin van creatie.
Uit het niets ontstaat alles
alles is niets
niets is alles
al het ongeborene is geboren
al het sterfelijke verdwijnt.
Wat is er tussen verschijnen en verdwijnen?
Wie of wat is deze ingrond?
Dat wat nooit object kan zijn?
Dat wat vrij is van baarmoeders en graven?
Dat wat vrij is van zaad en as?
Dit Onnoembare is alles wat is,
de onzichtbare drager van het universum,
vrij van tijd en ruimte,
waarin het zich oneindig uitdrukt
(Naropa)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten