dinsdag 7 december 2010

Door de stof heen

De stofwereld splijt, het ongekend-bekende wordt tot nieuw-geworden onbekende. 
Stofwolken spatten waan-weten uiteen in een werveling van nieuw-wetend niets.
Wat was, is niet meer. Wat is, was reeds altijd daar.
O stroefheid, starheid, logheid en logica; waar is uw angel?
Illusies spatten eerst uiteen in een schaterlach van vormenspel om uiteindelijk op te lossen.

Volgens jullie is de schaduw het substantiële.
Voor jullie is het stoffelijke dus
een goedkoop stuk speelgoed geworden.
Wacht tot de dag waarop het materiële
haar vleugels ontvouwt.
Dan zul je bergen zacht als wol
en deze aarde van hitte en ijs als niets zien worden.
Je zult geen hemel, geen sterren
noch enig bestaan zien dan God alleen,
de Ene, de Levende, de Liefhebbende.
(Roemi)

Wie leeft in het duister van onwetendheid ontluistert de wereld door zijn materieel bewustzijn. 
De werkelijkheid gereduceerd tot stof is inderdaad net zo grauw en zonder uitzicht  als het begrip 'stof' in al z'n kleurloosheid zelf al aangeeft. 
'Stof' is van generlei waarde, zelfs in het woord 'stofgoud' klinkt nauwelijks nog iets van wérkelijke waarde door.
Een goedkoop stuk speelgoed, is zowel zonder waarde, als wel een 'ding' geworden waarvoor geen verantwoordelijkheid meer gevoeld wordt. Een goedkoop stuk speelgoed is iets dat men van zich afwerpt, wanneer men 'uitgespeeld' is. Als de werkelijkheid voor een mens eenmaal een goedkoop stuk speelgoed is geworden, is iedere majesteit uit hem verdwenen, want hij ziet daarmee uiteindelijk ook zichzelf als deel van dezelfde waardeloze stof.
Wie daarentegen het concept 'materie' volledig uit z'n geest laat vallen, alsof het een overtollig en nodeloos zwaar begrip betrof,  kan het meest solide plots weer zien als spetterende, fonkelende leegte. 
De berg wordt transparant, een lieve dans van eindeloos bewustzijn. 
Er is geen hemel, er zijn geen sterren. 
The sun does not exist. Neither do you!
Wat een genoegen! Welk een plezier! 
Niet tot stof te vergaan, maar doorhéén de stof weder op te staan.


(Wido Blokland)

Geen opmerkingen: