Onwaarschijnlijk landschap

Riet bij valavond

Het 'ik' is een illusie

Voor de persoon die gescheiden is van de rest van de wereld is niets ooit genoeg, er is altijd het verlangen om thuis te komen, om volledigheid te bereiken. Het zoeken naar volledigheid neemt miljoenen vormen aan. Niet alleen het spirituele zoeken, ook het zoeken naar geld, naar status, het verlangen om speciaal te zijn. Er is dan steeds die beweging om thuis te komen, om één of andere vorm van compleet zijn te bereiken.
We hebben vaak het idee dat het spirituele zoeken 'hoger' is, in een of andere zin. Dat kan echt een valkuil zijn. Er is geen verschil tussen: ik ben een miljonair, een beroemde popster of een spirituele persoon. Het zijn allemaal identiteiten.

Wat met name gezien werd is dat het 'ik' een illusie is. Dan doet het er niet toe wat voor ik het is. We stoppen er zoveel moeite in om iemand te worden dat het wel schokkend is om te zien dat het allemaal een droom is. Het ik, het verleden en de toekomst, waar is dat? Ik kon die persoon Jeff gewoon niet meer vinden. Het was alleen nog maar een gedachte. Het is een soort dood om dat te zien: dat ik eigenlijk niet besta, dat ik alleen maar een gedachte ben. En dat werd gezien temidden van verdriet, verwarring en wanhoop. Precies in het hart van verlangens die niet werden vervuld. Of je nu vijf bent of honderd, een miljonair of een bedelaar, het is mogelijk om te doorzien dat het ik een illusie is.

(Jeff Foster)

Yogini

Brons van Jan Mees

Theelichtje - II

Lijden is identificatie met pijn

Er is geen eind aan verdieping en ontplooiing. 
Je zou bijna kunnen zeggen dat de menselijkheid van een mens nu, 
met het verrijzen van zijn bewustzijn, werkelijk geboren wordt. 
Ja, er komt een eind aan het lijden. 
Het eind van het lijden kan nu plaatsvinden. 
Lijden is identificatie met pijn. 
Voor een poosje zal de pijn er nog zijn, gewoon als pijn, 
maar er zal geen entiteit meer zijn die lijdt.

Op het moment dat je zelfs lijden verwelkomt, 
vindt er een heel snelle transformatie plaats. 
Soms kan het in een oogwenk gebeuren; 
wanneer je volkomen ja zegt tegen de pijn, 
dan draait die om. 
Je kunt dat ook doen met angst: 
er komt angst naar boven, angst zonder reden, 
en plotseling verandert wat eerst angst was 
in een intense levendigheid.

(Eckhart Tolle)

Hulst

Toenadering

Als je van me houdt

Als je van me houdt luister dan niet naar mijn woorden
en vergeet de zinnen die ik zeg
Je oren kunnen niet horen
wie ik werkelijk ben
begrip kan niet begrijpen.

Als je van me houdt kijk dan niet naar wat ik doe
en doe niets met mijn daden
Je ogen zien niet wie ik werkelijk ben
want kijken kan geen liefde zien.

Als je van me houdt houd dan niet van mij
zoals je denkt dat liefde is.

Houd van wie jij zelf bent en ontdek de vreugde
in jouw eigen Zijn

en dan... dan...
is er kijken met je hart
is er luisteren met je hart
is er denken met je hart

En je danst met me mee in de oneindige rijkdom van het bestaan
steeds verder, steeds verder

Als je van me houdt verbind dan voor altijd
je ziel met heel jouw leven
en trouw met wie jij bent
opdat liefde zich kan delen.

(Emilia Hollander)

Drie schalen

Amberboom - V

Er zijn woorden die doen leven

Er zijn woorden die doen leven
en dat zijn onschuldige woorden.
Het woord warmte, het woord vertrouwen,
liefde, rechtvaardigheid,
en het woord vrijheid,
het woord kind
en het woord vriendelijkheid.

En bepaalde bloemennamen
en bepaalde vruchtennamen.

Het woord moed en het woord ontdekken.
En het woord broer en het woord kameraad
en bepaalde namen van landen en van dorpen
en bepaalde namen van vrouwen, mannen
en vrienden...

(Paul Eluard)

Kastanjebladeren

Vijgenblad - III

Over de liefde

Verwar de liefde niet met de waanzin van het bezit, dat het ergste lijden met zich meebrengt. Want, in tegenstelling tot de algemene mening, doet de liefde niet lijden. Maar de drift tot eigendom, die het tegendeel is van de liefde, doet lijden... De waarachtige liefde begint daar waar je niets meer terugverwacht. En als de oefening van het gebed zo belangrijk lijkt te zijn om aan de mens de liefde voor de mensen te onderwijzen, dan is dat vooral omdat het gebed geen antwoord ontvangt. Dankzij het stilzwijgen van God is het gebed een oefening van de liefde... Ik herken de waarachtige liefde hieraan dat zij niet gekwetst kan worden...
Je zult dus geen teken ontvangen, maar het teken van de goddelijkheid is de stilte zelf. En de stenen weten niets van de tempel die zij vormen en kunnen er ook niets van weten. Noch het stuk schors van de boom die het samen met andere stukken vormt... Noch jij van God. Want dan zou de tempel aan de steen moeten verschijnen. Of de boom aan de schors. Maar de steen kent geen taal om dit in zich op te nemen.

(Antoine de Saint-Exupéry)

Vurige wolken - II

Klankschaal - XXVIII

Zonder hoop

Ik zei tot mijn ziel: wees stil, en laat het duister over je komen,
Het zal Gods duisternis zijn. Zoals, op het toneel,
De lichten worden gedoofd, om het décor te veranderen
Met een hol gerommel in de coulissen

van duisternis op duisternis,
En we weten dat heuvels en bomen, het verre panorama
En de imposante koene façade allemaal worden weggerold –
Of zoals, in de ondergrondse,

wanneer de trein te lang stopt tussen twee stations
En de conversatie zich verheft en traag uitsterft in stilte
En de geestelijke leegte achter elk gezicht dieper wordt
Terwijl de angst stijgt omdat er niets is om aan te denken;
Of wanneer, onder narcose;

de geest bewust is maar bewust is van niets –

Ik zei tot mijn ziel: wees stil, en wacht zonder hoop
Want hoop zou hoop zijn op het verkeerde;

wacht zonder liefde
Want liefde zou liefde zijn voor het verkeerde,

er is nog wel het geloof
Maar het geloof en de hoop en de liefde

bestaan geheel in het wachten.
Wacht zonder te denken,

want je bent niet klaar om te denken:
Dan wordt duisternis licht, en de roerloosheid dans.
Gefluister van snelle stromen, en winterbliksem.
De wilde tijm ongezien en de wilde aardbei
Gelach in de tuin, echo van extase
Die, niet verloren, vraagt om, wijst naar, de pijn
Van sterven en geboorte.

(Thomas Stearns Eliot)

Klank van de zee

Zeegezicht - III

Is er een weg naar stilte?

De weg naar stilte is iedere weg die naar je hart voert. Alle spirituele wegen leiden uiteindelijk naar stilte, 
omdat alle wegen je thuis brengen, naar de tempel van je hart. 
Werkelijke stilte kan niet worden bereikt, het is altijd aanwezig. 
Werkelijke stilte zal zich aan je onthullen wanneer je ophoudt te verklaren en te redeneren, 
wanneer je receptief wordt en bereid innerlijk te luisteren.

Wanneer het denken tot rust komt
en een onwankelbaar vertrouwen
je doet overgeven aan je gelouterde hart,
zal de taal der stilte luid tot je spreken
en zul je de zegen der stilte
ten diepste kunnen ontvangen.

In stilte huist het open geheim
dat niet kan worden beschreven
waarover niet gesproken kan worden,
maar wat zich laat zien
in iedere handeling
in elk woord,
in elke ademtocht,
in louter een gebaar.

En dan zie je
dat er helemaal geen weg is,
dat je nooit een pad betreden hebt,
dat je thuis nimmer verlaten hebt.

Dan zie je
dat de moeizame weg die je gegaan bent,
de reis was van je hoofd naar je hart
van onwetendheid naar wijsheid
van strijd naar vrede
van ik naar Gij.

(Prajnaparamita)

Zeegezicht - II

Reiger - II

Sleedoorn - II

Spirituele arena

Als je in de spirituele arena bent verzeild bent geraakt door al die lessen, ideeën en concepten en al die mooie, zoete, wonderbaarlijke inzichten, zul je gemerkt hebben dat ze allemaal over jou gaan. Kijk eerst naar jou, voorafgaand aan wat dan ook. Kijk naar jezelf. Niet naar je ware zelf, niet naar je zijn, niet naar tijdloosheid, of naar het niet-denken, niet naar je geest, noch leegheid, helderheid, vrijheid, bevrijding of God, niets van dat alles. Kijk alleen naar jou, het gewone alledaagse jij die aan de basis staat van de hele show. Jij staat aan de wieg van alles, echt waar. En jij bent hier, jij bent nooit afwezig. Jij bent het meest alledaagse van de hele schepping. Jij bent nooit afwezig, verandert nooit, je bent onaangeroerd, onbewogen, en ongedeerd; je bent zoals je altijd ben geweest en je bent absoluut voor altijd voor jezelf toegankelijk.

(John Sherman)

Canadese ganzen

Strand

Geluk

Geluk wordt niet gevonden door krachtsinspanning en wilskracht
maar woont hier, heel dichtbij
in ontspanning en loslaten...

Wees niet ongerust, je hoeft niets te doen.
Alles wat in je geest opkomt is van geen enkel belang

want het heeft geen enkele realiteit.

Hecht je niet aan je gedachten, oordeel niet over ze.
Laat het spel van de geest zonder jou spelen
het komt en gaat, meng je er niet in.
Het verdwijnt en begint onophoudelijk opnieuw.

Het is de zoektocht naar geluk

die het je onmogelijk maakt het te vinden,

als een regenboog die je achterna zit

zonder hem ooit te kunnen grijpen.
Hij bestaat niet en toch is hij daar.

Geloof niet aan goede of slechte zaken;

ze zijn ook als regenbogen.
Door het ongrijpbare te willen grijpen,

put je je uiteindelijk helemaal uit.
Zodra we die greep loslaten is de ruimte daar
open, ontvankelijk en comfortabel.

Dus geniet daarvan.
Zoek niet meer. Alles is al van jou.
Stop met doen. Stop met forceren.
Stop met willen. En alles blijkt gerealiseerd.
Natuurlijk

(Lama Guendune Rinpoche)

Esdoornblad

Kloktijd

Het huis van de verloren tijd

Ik klopte op de poort van de verloren tijd, niemand deed open.
Ik klopte een tweede keer en nog een keer en nogmaals.
Geen antwoord.

Het huis van de verloren tijd is voor de helft bedekt
met klimop; de andere helft is as.
Een huis waar niemand woont,

en ik maar kloppen en maar roepen
om het verdriet van roepen zonder iemand die mij hoort.
Alleen maar kloppen. De echo weerkaatst
mijn aandrift deze ijspaleizen op een kier te zetten.

Dag en nacht versmelten in het wachten,
in het kloppen en kloppen.
De verloren tijd bestaat waarschijnlijk niet.
Ze is het lege en verdoemde herenhuis.

(Carlos Drummond de Andrade)

Vliegenzwam - IV

Riet - IX

Onvergankelijke liefde

Je hebt om vergankelijke liefde geroepen, ik heb je vergankelijke liefde gebracht. Want ik ben niet op aarde gebleven om te nemen: ik ben gebleven om te geven - ieder wat hij verlangt. Alleen weten de mensen niet wat hun ziel verlangt.

Als ze het wisten, waren zij ziende. Jij hebt in de salon der illusies van de wereld naar nieuwe ogen verlangd om de dingen van de wereld in een nieuw licht te zien. Herinner je, je niet dat ik gezegd heb dat je eerst je oude ogen uit je hoofd moest huilen voordat je nieuwe kon krijgen?

Jij hebt verlangd naar kennis - ik heb je het dagboek van een van de mijnen gegeven, die hier in dit huis geleefd heeft toen zijn lichaam nog vergankelijk was. Eva heeft naar onvergankelijke liefde verlangd: die heb ik haar gegeven - en die zal ik om harentwille ook aan jou geven. Vergankelijke liefde is een spookachtige liefde.

Waar ik op aarde een liefde zie ontluiken die boven de liefde tussen spookgestalten uitgroeit, daar spreid ik mijn handen als beschuttende takken boven hen uit, ter bescherming tegen de dood die zijn vruchten wil plukken, want ik ben niet alleen het fantoom met het groene gezicht, ik ben ook Chidher, de eeuwig groenende boom.

(Gustav Meyrink)

Eikenblad - III

Ommegang - XI

Wie ben ik?

Wie ben ik?

Wie en wat is 'ik'?

Wat is het wezen van de mens?

Stel je een oneindig grote diamant voor: een weergaloze, waarlijk kosmische edelsteen. Zie het oogverblindende licht, dat door zijn ontelbare facetten naar binnen valt. Elk van die facetten is één deel van die diamant en een déél van die diamant en toch te gelijker tijd die diamant zelf. Het is het bewust zijn en levenslicht van een mineraal, een plant, een dier, een mens. Elk van die facetten is: een punt van bewust zijn in het heel al. En die kosmische edelsteen waar wij zo allen deel van uitmaken en die wij in heel zijn onbegrensde grootheid ZIJN, dat is de kosmische Mens, de ene Natuur, het Absolute, God - dàt waarvan aard en wezen zo buiten alle aardse beperkingen vallen, dat alleen het Onuitsprekelijke, het Onnoembare, het Onbeschrijflijke blijft. God IS - meer kunnen we daar niet van zeggen, immers 'un Dieu défini, c'est un Dieu fini'. Dat is het wezen van die Edelsteen en het wezen van de mens.

Een mens kan zo volkomen opgaan in zijn aardse wezen en werken, en daardoor in dat ene, eigen facet van de kosmische diamant, dat hij zich - met uitsluiting van al het andere - alleen daarvan bewust is en volslagen onwetend blijft omtrent zijn ware wezen; de edelsteen in zijn totaliteit. Hij ervaart zijn 'ik' dan als volkomen los en afgecheiden van andere 'ikken', andere facetten van de steen, die hij om zich heen waarneemt. Hij meen daardoor een heel eigen bestaan te leiden, los van àl - een jammerlijke dwaling, die veel onheil in de wereld brengt.

(Noud van den Eerenbeemt)

Harte(n)licht

Boomgeest

De roep

Ik heb mijn hele leven al gehoord,

een stem die een naam roept die ik herken als de mijne.

Soms is het een zacht gefluister.

Soms klinkt het dringend.

Maar altijd zegt die stem: Word wakker, liefste. Je slaapwandelt.

Dat is niet ongevaarlijk!

Vergeet niet wie je bent, en laat die kennis

je thuis brengen naar de Geliefde.

Hou vast wie je bent, en laat een dieper weten

je menselijk zijn kleuren.

Je hoeft nergens heen. Wat je zoekt, is hier.

Open je vuist en zie wat je al in je hand had.

Je hoeft nergens op te wachten,

er is geen punt dat je moet bereiken.

Waar je altijd naar hebt verlangd, is hier, nu.

Met al dat zoeken maak je je alleen maar moe.

Kom thuis en rust uit.

Hoe veel langer kun je zo nog doorgaan?

Je geest is uitgehongerd, je hart wankelt.

Doe toch niet zoveel moeite!

Laat jezelf een van de van God bezetenen zijn,

enkel trouw aan de schoonheid die je bent.

Laat de minnaar je optrekken en omhelzen,

dans, ook al laat je dit uit angst liever aan je voorbijgaan.

Vergeet niet dat er een woord is

dat je met je hele ziel moet uitspreken.

Wanneer dat je vindt, geef het dan je leven.

Blijf niet gierig zwijgen.

Wijd jezelf geheel aan het spreken.

Wees een woord uit het liefdesgedicht

dat we vannacht samen schrijven.

(Oriah Mountain Dreamer)

Klankschaal - XXVII

Excalibur

Wie ben je?

Niets is je meer nabij dan jezelf. 
Hoe kun je anderen kennen 
als je jezelf niet kent? 
Je zegt misschien: 'ik ken mijzelf', 
maar dan hebt je het mis... 
Het enige wat je over jezelf weet, 
is je uiterlijke verschijningsvorm. 
Het enige wat je over je innerlijk weet, 
is dat je eet wanneer je honger hebt, 
vecht wanneer je boos bent 
en geslachtsgemeenschap hebt 
wanneer je verteerd wordt door hartstocht. 
In die zin ben je niet anders dan een dier. 

Zoek de werkelijkheid in jezelf. 
Wie ben je? 
Waar kom je vandaan 
en waar ga je naar toe? 
Wat is je rol in de wereld, 
waarom ben je geschapen? 
Waar ligt je geluk? 

Wie zichzelf wil leren kennen, 
moet weten dat hij 
uit twee dingen is geschapen. 
Het ene is je lichaam, 
de uiterlijke verschijningsvorm, 
die je met je ogen kunt zien. 
Het andere zijn de krachten 
die van binnen werkzaam zijn. 
Dat is het deel dat je niet kunt zien, 
maar dat je met inzicht kunt leren kennen. 

De werkelijkheid van je bestaan 
is gelegen in je innerlijkheid. 
En zo staat alles in dienst 
van het innerlijke hart.

(Abu Hamid ibn Muhammad al-Ghazālī)

Zeegezicht

Bloeiend gras

Over nutteloze zorgen

Want in alle ernst zullen wij toch moeten toegeven dat wij onszelf niet kennen - en ook het Leven niet. Want dat wat wij leven noemen kan toch maar nauwelijks de naam van Leven voeren. Evenmin als wat wij 'ons-zelf' noemen. En zeker is het waar dat er heel wat is beweerd over het Leven en het schepsel mens; maar de beperktheid van onze waarnemingen hangt als het ware samen met onze ontoereikendheid om het Leven nu eens en vooral te zien als een geschonken Schat, waarvan wij de draagwijdte niet of maar nauwelijks vermoeden.
Hoe komen wij dan uit deze impasse anders, dan juist alleen door de schokkende gebeurtenissen in ons leven? Hoe komen wij tot een verinniging met het Leven, zó dat het ons door alles heen tot een steeds weer hernieuwde mogelijkheid kan voeren, uit de diepte die wanhoop, verdriet en zware zorgen ons kunnen geven?
Wel, het beperken van de nutteloze zorgen en angsten die ons kunnen overrompelen is wel één van de meest dringende eisen. Bedoeld wordt het scheppen van toestanden die zus of zo wel eens als een ramp in ons leven zouden kúnnen gebeuren. En waarvan wij niet de minste zekerheid hebben. De enige zekerheid die wij hebben, is de onzekerheid hóe het in ons leven zal gaan. En dit maakt dan tevens aanspraak op iets anders in ons mens-zijn, namelijk de Overgave. Overgave aan het Leven, dat in een mateloze omvatting van alles wat is, ons doet beseffen dat ook wij één voor één in die omvatting zijn opgenomen. En juist het Leven in ons behoedt en beschermt in alles en alles. Ook al schijnt het - naar onze taxering - er buiten te staan.

(Greet Hofmans)

Rimpelingen - II

Constructie - II

Alle tijd is NU

Ik ken alleen herinneringen van het verleden

en die herinneringen bestaan alleen als huidige ervaringen.

Daar komt nog bij dat toen dat wat we

het verleden noemen echt gebeurde,

het een huidige gebeurtenis was.

Op geen enkel tijdstip kan ik me daarom

ooit direct bewust zijn van een echt verleden.

Op dezelfde manier kan ik nooit de toekomst kennen,

ik ken alleen verwachtingen en vooruitzichten - die niettemin

zelf ook deel zijn van de huidige ervaring.

Verwachtingen zijn net zoals herinneringen een huidig feit.

Als je inziet dat het verleden als herinnering en de toekomst

als verwachting beide actuele gegevens zijn,

is dat hetzelfde als in te zien dat alle tijd nu is.

Vanuit dit inzicht worden de uitspraken van de mystici

over tijd en eeuwigheid veel duidelijker.

(Ken Wilber)

Goudkarpers

Het verdwijnpunt

Wat zal zijn?

Een stille, vredige rust daalde op hem neer.
Hij keek om zich heen:

ook in de kamer hetzelfde vreugdevolle, geduldige wachten,

als een ingehouden lenteroep - alle voorwerpen dichtbij

het wonder van een onbegrijpelijke omkering.
Zijn hart klopte hoorbaar.
Het vertrek, de muren en de dingen die hem omgaven,

waren slechts uiterlijke, misleidende vormen

voor zijn aardse ogen, voelde hij.

Zij rezen in de wereld der lichamen op als schimmen

uit een onzichtbaar rijk.

Iedere minuut kon de poort zich voor hem ontsluiten,

waarachter het land der onsterfelijken lag.
Hij probeerde zich voor te stellen hoe het zou zijn

als zijn innerlijke zintuigen ontwaakt waren.

Zal Eva bij mij zijn?

Zal ik naar haar toegaan en haar zien en met haar spreken,

zoals de schepselen van deze aarde elkaar ontmoeten?

Of worden wij kleuren, klanken, zonder vorm,

die in elkaar opgaan?

En worden wij, evenals hier, omgeven door dingen?

Zweven wij als lichtstralen door het oneindige wereldruim?

Of verandert het rijk van de stof mét ons

en veranderen wij in het rijk van de stof?

(Gustav Meyrink)

Wolk van onwetendheid

Amberboom - IV

Evenwicht

Wij gaan
ieder voor zich
de smalle weg
over de hoofden van de doden
- bijna zonder angst -
in het ritme van ons hart,
als waren wij beschermd,
zolang de liefde
duurt.

Zo gaan wij
tussen vlinders en vogels
in een verbazend evenwicht
naar een morgen van boomtoppen
- groen, goud en blauw -
en naar het ontwaken
van de geliefde ogen

(Hilde Domin)

Drie gratiën

Keramiek - Veerle's creaties

Gebladerte

Dakloos geborgen

Wie met MIJ gaat, zal dakloos worden,

zodat hij de sterren beleeft
Wie met MIJ gaat, zal pijn lijden, zodat IK hem genezen zal
Wie met MIJ gaat, zal hongeren,

zodat IK hem het Levensbrood reik
Wie met MIJ gaat, zal dorsten, zodat IK hem zal laven met de Wijn
Wie met MIJ gaat, zal ontledigd worden,

zodat IK in hem kan wonen.

Geborgenheid omvat méér, dan welk dak ook kan bieden
Geborgenheid is stiller dan woorden kunnen zeggen
Geborgenheid is inniger dan de mens kan bevroeden
Geborgenheid is het verlossende Antwoord op alle ont-wikkeling
Geborgenheid ontstijgt aan alle ontwrichting,

pijn, nood en benardheid.

Wie in Gods Naam bereid is om te leven op de aarde
Wie in Gods Naam bereid is om te dragen op de aarde
Wie in Gods Naam bereid is om los te laten op de aarde,

die mens zal deel hebben aan het boventijdelijke ware Leven
die mens zal zich geborgen weten te allen Tijde
die mens zal bereid zijn tot mateloos volbrengen,

Ik zend u Vrede, ga in Mijn Naam.

Vrede zend Ik u, VREDE.
Amen.

(Reinoud Fentener van Vlissingen)

Brandend braambos

Landschap van de ziel

De allerlaatste reis

En ik zal gaan.
En de vogels zullen blijven en zingen;
en blijven zal mijn tuin, met zijn groene boom
en zijn witte bron.

Elke avond zal de hemel blauw en vredig zijn.
en luiden zullen, net als vanavond,
de klokken van de kerktoren.

Sterven zullen zij die van mij hielden;
en het dorp wordt elk jaar weer nieuw;
en in elke hoek van mijn tuin met witte bloesems
zal mijn geest dronken van heimwee ronddwalen...

En ik zal gaan; en ik zal alleen zijn, zonder thuis,
zonder groene boom, zonder witte bron,
zonder blauwe en vredige hemel...
en de vogels zullen blijven en zingen.

(Juan Ramón Jiménez)