Het gezoek in de buitenwereld is slechts één kant van de medaille. De andere kant is het innerlijke stuk, het langzame, pijnlijke afschudden van het zelf, laag voor laag, stukje bij beetje: de spirituele zelfreiniging.
Sommige lagen van het zelf vallen gewoon af, sommige kun je in lange repen of hele kwabben weghalen, sommige moeten heel nauwkeurig chirurgisch verwijderd worden. Alles wat ik in de afgelopen decennia was geworden moest ik nu ontworden. Alles wat ik was, was geloof, dus moest ik alles wat ik geloofde niet meer geloven. Mijn nieuwe wereld was koud, helder en eerlijk, maar mijn hoofd zat nog vol overtuigingen, meningen, onware kennis en emotionele gehechtheden, gedurende een heel leven bij elkaar gebracht - heel die rotzooi en giftig afval waar het ego uit bestaat - en het moest allemaal weg. Dat is een heel proces, een proces dat tijd nodig heeft. De wereld mag dan wel in een flits vernietigd zijn, het zelf heeft wel een beetje meer tijd nodig om weggebrand te worden. Daar bestaan geen bommen voor. Er zijn geen fraaie Latijnse spreuken of mantra's in het Sanskriet die het zelf snel en pijnloos kunnen vernietigen. Een realisatie, inzicht of openbaring waardoor het onware zelf in één klap wordt weggevaagd bestaat niet. Zij die beweren dat ze in een flits zijn ontwaakt, zijn nog het meest begoocheld van iedereen.
En toen was het tijd dat de berg weer een berg werd. De volgende tien jaar probeerde ik deze nieuwe wereld te begrijpen, geen-wereld waar toch nog geen-ik in leek te wonen. De wakende droomstaat. Alsof de harde compactheid van de wereld veranderd was in een glinsterend fata morgana. Ik zag nog steeds de wereld zoals ik die altijd had gekend, maar ik kon geen substantie meer vinden. Wat ik ook maar wilde aanraken, mijn hand ging er dwars doorheen. Waar ik ook maar aan dacht, het loste op in mijn hoofd. Naar wie ik ook keek, inclusief mezelf, ik zag door hem heen alsof hij van rook was. Als ik naar mijn eigen personage keek, dan leek het een gezicht dat je een seconde lang in een wolk kunt zien voordat het weer weg is.
Mijn werkelijkheid is nu de ontwaakte, onwaarheid-ongedaan gemaakte staat, en die is voor mij hetzelfde als voor iedereen die hem heeft gerealiseerd. Hier zijn geen meesters of leerlingen. Geen leringen of geloofssystemen, geen hindoes, boeddhisten, jnani's of advaitins, geen yogi's of swami's. Geen lichaamloze entiteiten, hogere energieniveaus of hogere wezens. Ontwaakt is ontwaakt. Heel de rest valt daarbuiten.
(Jed McKenna)
1 opmerking:
Wow, deze tekst.. komt binnen.
Een reactie posten