Vraag en antwoord

De mens, in de wereld geworpen, is een vraag. 
Het hele leven is een vraag. 
Het is onze opgave, om deze vraag te stellen. 
Dat vermijden is luiheid, die het leven beperkt, 
ongelukkig maakt, want vernauwing brengt angst.

Wanneer je in de wereld bent 
heb je ook de verantwoordelijkheid voor de wereld. 
Je bent in de omhulling van licht, 
waar tijd en ruimte niet bestaan, 
en in de omhulling van je huid die je beperkt, 
die je bindt aan tijd en plaats. 
Beiden zijn er. 
Dan geldt de verantwoordelijkheid ook voor jou 
in de omhulling van licht, 
waarin je ruimte en tijd beheerst 
en in het moment hier en nu, voor je eigen antwoord. 

Verantwoordelijkheid kan men niet op een ander afschuiven, 
bijvoorbeeld door God af te wijzen, 
omdat hij de wereld verkeerd ingericht zou hebben. 
Daar raak je misleid door een illusie, 
want als je zegt: ik wijs hem af, 
zeg je eigenlijk: ik wijs mijzelf af. 
Wanneer je jezelf echter afwijst, 
dood je jezelf als het ware, 
bega je zelfmoord en kun je niet meer bestaan.

(Friedrich Weinreb)