dat ik treed
op de termiek van hun woorden,
klimmen kan op hun zin,
dat ik mijn bindingen slaak
aan de aarde en dans
als zij zuchten.
Soms voelt een aandachtige mij
voorbijgaan, een luchtstroom verraadt mij.
Soms is er iemand die bidt.
Wij doorkruisen samen de ruimte.
Maar meestal weten de mensen het niet
dat ik neerstort in lichtval
vloeibaar als water word
en zij mij kunnen betreden.
(Maria de Groot)
1 opmerking:
Ontroerend mooi - zo vol tederheid!
Een reactie posten