Als de tijd daar is,
Tijd met zich vol loopt,
Van zich vervult raakt;

Tijd zo een bol wordt
Die zich langzaam,
Haast onopgemerkt,
Door zichzelf heen

Duwt, heen drukt;
En steen steen kust
En water water
Uitdrinkt

Tot op de bodem:
O ontstentenis –
Hartgrondigste.

(Hans Faverey)