schept helderheid in de relatie met jezelf.
Als je niet meer voortdurend in gevecht bent
met de wereld om je heen,
hoef je ook niet meer te vechten tegen jezelf
en ontstaat er ruimte voor innerlijke rust.
Als je niet meer zo in beslag wordt genomen
door de verstrengeling van gedachten en emoties,
kun je meer leven vanuit je gevoel.
Het is alsof de alarmfase voorbij is,
de sirene zwijgt, en de innerlijke stilte
die volgt kan zich verdiepen.
Je wordt je gewaar van je lichaam,
bewegingen, adem, geluiden, stemmen,
gezichten, geuren, de ruimte om je heen,
wolken, geluiden van vogels, de wind,
de warmte van de zon,
en alle contacten die daardoor ontstaan.
Wanneer er niet zoveel tussen jou
en de wereld staat
en je daar niet zo in je hoofd mee bezig bent,
ontstaat een kwaliteit van directheid
die een totaal ander niveau van energie
en ervaring aanboort.
De voldoening, vervulling of vreugde
die dan ontstaan hoeven niet
van buitenaf bevestigd te worden;
ze zijn er gewoon.
Daar hoef je niet over na te denken,
want dat kun je alleen maar ervaren.
Dat betekent niet dat daardoor
alle problemen verdwijnen.
Het is meer alsof het leven wordt aangesloten
op een ander krachtcentrum van een veel hoger voltage
en je eigen lampjes eindelijk meer
op hun ware sterkte kunnen gaan branden.
Je eigen energie vindt de aansluiting terug
op een diepere energiebron.
Je kunt dat de kosmische
of goddelijke energie noemen,
maar eigenlijk is het naamloos, tijdloos, grenzeloos.
Je kunt dat alleen maar zelf ervaren en proberen
er een diepere relatie mee aan te gaan.
Dan ben je nooit meer alleen,
maar steeds met alles en iedereen verbonden.
(Robert Hartzema)
1 opmerking:
Prachtig om te lezen en het is ook zo war. Sommige zouden dit meermalen moeten lezen om de kern ervan te laten doordringen.
Groet, Helma
Een reactie posten