Het lijkt of hier voorbij niets bestaat

Ik ben niet het lichaam, niet de persoonlijkheid,
niet de essentie, niet god.
Ik ben niets dat een ervaringsinhoud is.
Toch vinden alle ervaringen in Mij plaats.
Ik ben onveranderlijk.
Ik ben zonder dood.
Ik ben ongeboren.
De concepten leven en dood
zijn niet van toepassing op mij.

Leven en dood zijn niets anders dan een proces
van voortdurende transformatie in mij.
Ik ben de achtergrond
waartegen deze verandering zichtbaar is.
Het vreemdste is hoe het buiten de tijd staat.
Tijd is een beweging in mij.
Het is de beweging van het tijdloze in mij.
Ik besta voorbij tijd en tijdloosheid.
De stilte is onmetelijk.

Het lijkt of hier voorbij niets bestaat.
Vanuit deze stilte verrijzen
alle essentiële manifestaties van Zijn.
Het belangrijkste kenmerk is dat het gewaar is.
Een zwart gewaarzijn,
maar niet helemaal zwart, meer donkergrijs.
Het is niet echt een kleur
maar meer de afwezigheid van kleur.
En je reinste leegte.
Er is geen gevoel van zelfbewustzijn
in deze ervaring van aanwezigheid.

Ook al ervaar ik mezelf
als een oneindige zwarte diepte,
als ik de kwaliteit van de aanwezigheid
probeer te voelen, dan vind ik niks.
Het bewustzijn stopt wanneer het probeert
deze essentie te doorgronden.
Het is absoluut niets.
Dus er is niets
waar het zich van bewust
kan zijn.
Alleen Zijn.

(A. H. Almaas)