Niet-weten

Ik weet niets. 

Ik ben volledig de weg kwijt. 

Het enige dat ik altijd heb geweten is dat ik het niet weet.

In tijden waarin ik dacht: ik weet het of ik zou het moeten weten 

of ieder ander lijkt het te weten, 

is het enige dat altijd de overhand had, 

de enige constante, dat ik het niet weet.

In 'mijn hele levensgeschiedenis' is er altijd het gevoel 

van verbijstering geweest, en van niet weten. 

Ook was er de pretentie het wel te weten, te geloven en te hopen, 

die dit ogenschijnlijk bedekte.

Dat is allemaal het spel van het leven. 

Herkenning van het leven zoals het is,

is herkenning van wat er al is en altijd is geweest: niet-weten. 

Dit is wat ik ben. 

Absoluut onschuldig niet-weten. 

In niet-weten is er geen twijfel. 

In niet-weten is er absolute helderheid.

Eenvoudig de onmiddellijke herkenning van wat is.

Dit ben ik.

Ik ben het leven zelf.

(Unmani Liza Hyde)