Je geest kan bezig zijn met allerlei gedachten - gedachten over bezigheden of gedachten over je pogingen te stoppen - maar dat gebeurt allemaal binnen het toestandsloze zijn, de stilte zelf.
Wanneer je maar uit je hoofd zou kunnen zetten dat onveranderlijke stilte iets is wat je zou kunnen doen of beoefenen, een streven waarin je kunt slagen of dat kan mislukken, dan kan de stilte - de aanwezigheid van zijn - zich eindelijk openbaren als je eigen zelf.
Onderken dat de neiging stilte te bewerkstelligen ontstaat uit een activiteit van de geest die in de stilte verschijnt. Onderken dat stilte niet dood of leeg is. Het is bewustzijn. Het is bewustzijn zelf en dat bewustzijn ben jij. Gedachten als: 'Ik moet stil worden. Ik probeer stil te zijn. Waarom kan ik niet stil zijn?' worden geobserveerd en ervaren door de stilte zelf.
(Gangaji)
1 opmerking:
Inderdaad, hier wordt het bewustzijn omschreven waar jij op doelde in je reactie van een tijdje geleden.
Gelukkig "ken" ik dat ook.
Maar in mijn stukje doelde ik meer op het bewustzijn als zijnde; bewust in de wereld zijn. En daarin had ik het over "oefenen".
Tja, woorden, begrippen...
Een reactie posten