ons door de eeuwen heen hebben laten weten,
ben je in werkelijkheid geen afzonderlijk individu,
geen individueel 'zelf', niet het verhaal van
'een persoon in de wereld',
maar een uitgestrekte oceaan van bewustzijn
waarin ieder ervaringsgolfje dat
zich manifesteert - iedere gedachte,
gewaarwording,beeld, geluid, gevoel -
op dit moment verschijnt en verdwijnt.
Je bent niet beperkt in ruimte en tijd -
je bent de liefhebbende capaciteit voor het leven zelf.
Je bent de uitgestrekte bewustzijnsruimte
waarin de gemanifesteerde wereld verschijnt en verdwijnt
zonder een spoor achter te laten.
Het niet-afgescheiden zijn van de wereld
is waar alle religieuze en spirituele onderricht
uiteindelijk naar verwijst, en inmiddels
wordt het nu ook door de moderne wetenschap bevestigd.
Iedereen kent die Eenheid, diep van binnen.
Ja, er is hier iets aanwezig - noem het maar wat je wilt,
want het is geen 'het', en daarom waarlijk onbenoembaar -
midden in de diepte van de ervaring van dit moment;
iets wat niet komt en gaat, iets wat niet kan breken
of verrotten of te pletter vallen, zelfs niet te midden
van extreme droefenis of pijn of angst.
Het is een plek die altijd diepgaand oké is,
ook al lijken de dingen oppervlakkig gezien niet oké.
Omdat het alle tegendelen overstijgt,
omdat het de dualistische wereld
van het denken en de taal overstijgt,
overstijgt het ook de cirkel van leven en dood.
Het werd nooit geboren en het kan niet sterven.
Het is het leven zelf.
Het is wat je bent.
(Jeff Foster)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten