De tussenpersoon

[...] In wezen heb je maar twee wegen tot zelfrealisatie. 

Of je geeft je over aan bewustzijn zelf: het bhaktipad, 
of je traceert waar het ik-gevoel vandaan komt. 
Dus als er een 'ik' opspeelt of een persoon of een kramp, 
dan traceer je waar die vandaan komt, 
op de juiste manier via meditatie, 
en dan lost die op in bewustzijn zelf. 
En overgave is het makkelijkste. 
Just surrender to consciousness. 
Je weet een seconde van te voren 
nog niet wat er gaat gebeuren. Who cares? 
You surrender to consciousness, het simpelste wat er is. 

Helderheid is niet te krijgen. 

Proberen tot helderheid te komen betekent verwarring, 
dan doe je net of het straks kan. 
Uitstel, uitstel van het Nu. 
En Nu kan niet uitgesteld worden. 
Daarom leggen we het accent op onmiddellijk realiseren, 
zonder middelen. Nu, niet straks. 
Wat is, is Zien. 
[...] Alle pieken en dalen zijn tijdelijke ervaringen. 

Welke ervaring dan ook, is onderhevig aan verandering. 
Zowel fantastische ervaringen als vreselijke ervaringen. 
Maar er is iets dat eigenlijk alles omvat, 
dat zich volmaakt onttrekt aan wat voor ervaring dan ook. 
Dat betekent dus dat zowel de piekervaringen 
als de dalervaringen waar het ego of de persoon op gefocust is 
om binnen zijn gezichtsveld te krijgen, 
van zeer korte duur zijn en uiteindelijk niet van belang. 
Dus om daar je leven nu op te bouwen... 
Dat, waarin die pieken en dalen zich manifesteren, 
onttrekt zich aan mijn aandacht en tegelijkertijd 
kan mijn aandacht het niet pakken. 
Want aandacht speelt zich af in Dat, 
dus daarom wordt het gezien 
en tegelijkertijd niet gezien. De paradox. 

Alles wat ik kan zien en wat weer verdwijnt, 

moet tijdelijk zijn en dat onveranderlijke Zijn, 
daar ben ik niet in, daar ben ik niet uit, 
daarin gebeuren de dingen. 
Uiteindelijk weet ik alleen dat er Kennendheid is, 
Awareness, Consciousness. 
En dat weten geeft onmiddellijke vreugde en onmiddellijke rust, 
onmiddellijke vervulling en daar hoeft niets bij. 
Daar mag wel iets bij hoor, daar mag alles bij, dat verstoort mij niet. 
Iets tijdelijks, hoe mooi ook of hoe verschrikkelijk ook, 
kan nooit de waarheid zijn. 
Een ervaring kan nooit de waarheid zijn. 
Want de ervaring heeft iets anders nodig. 
De ervaring wordt gedragen door iets anders 
en dat kan niet ervaren worden. 
Want als het ervaren zou kunnen worden, 
zou het Het niet kunnen zijn. 

Daarom is de waarheid ervaringsloos. 

Het is dus het ervaringsloze dat ervaringen mogelijk maakt. 
Elk gevoel lost op in iets gevoelloos, iets wat geen gevoel kent, 
maar alle gevoelens mogelijk maakt. 
Alles zal verdwijnen in iets wat niet verdwijnt, 
dat onverdwijnbaar is. 
Alles sterft in iets onsterfelijks. 

(Alexander Smit)