in al haar grenzeloze tijdeloosheid
Ik Ben het wezen der dingen en de dingen zelf
als één en toch gescheiden
Ik doorgrondde het geheim
van leven en van dood
Ik doorvorste het moment van bevrijding
tot in eeuwige dimensie
Ik zag de Waarheid door Het te zijn
liefde was Ik door in Haar op te gaan
deel van het Geheel ben Ik
in Mij is alles saamgebracht en verbonden
Ik belichaam alle Buddha's aller tijden tegelijk
zo ook is de waterlelie in de ochtendzon
bijbel ken Ik noch koran
van zen en sufi blijft niets hangen
Ik Ben een onbeschreven blad
mijn traditie is de glimlach
van het eeuwige Moment
het leven de vreugde van Zijn Tegenwoordigheid
mijn bestaan de traan
op Zijn besmeurd Gezicht
(Han Stiekema)
1 opmerking:
Dit is nou werkelijk erg mooi verwoord....
Een reactie posten