maandag 31 maart 2008
Paradox
Daal in wat stijgt
Krimp in wat uitzet
Nader in wat zich verwijdert
Treed binnen in wat grensloos wordt.
Ga verloren in uw winst
Geef u over aan uw zegepraal
Ontvang wat u verstoot
En als ge zien moogt, word dan blind.
Zo bad ik en werd verhoord :
Doof hoorde ik
Gevoelloos voelde ik
En onwetend wist ik.
Krimp in wat uitzet
Nader in wat zich verwijdert
Treed binnen in wat grensloos wordt.
Ga verloren in uw winst
Geef u over aan uw zegepraal
Ontvang wat u verstoot
En als ge zien moogt, word dan blind.
Zo bad ik en werd verhoord :
Doof hoorde ik
Gevoelloos voelde ik
En onwetend wist ik.
(Erik Van Ruysbeek)
De bodem van je bestaan
De bodem van je bestaan,
datgene waar alles uit voortkomt,
dat stille, onverstoorbare zijn,
is zich altijd bewust van zichzelf.
Met of zonder problemen.
Dat bewuste zijn is altijd daar,
ook als je zogenaamd niet gewaar bent,
hetgeen onmogelijk is.
In dat stille bewuste zijn
worden alle bewegingen,
die je het leven noemt, waargenomen.
Maar er is niet iemand
die iets waarneemt.
De persoon die zogenaamd
iets waarneemt,
is het waarnemen zelf.
Dat is geen activiteit,
maar een volmaakte stilte.
Dit zien sluit niets uit,
het denken wel.
datgene waar alles uit voortkomt,
dat stille, onverstoorbare zijn,
is zich altijd bewust van zichzelf.
Met of zonder problemen.
Dat bewuste zijn is altijd daar,
ook als je zogenaamd niet gewaar bent,
hetgeen onmogelijk is.
In dat stille bewuste zijn
worden alle bewegingen,
die je het leven noemt, waargenomen.
Maar er is niet iemand
die iets waarneemt.
De persoon die zogenaamd
iets waarneemt,
is het waarnemen zelf.
Dat is geen activiteit,
maar een volmaakte stilte.
Dit zien sluit niets uit,
het denken wel.
(Alexander Smit)
In jezelf ligt de gehele wereld besloten...
In jezelf ligt de gehele wereld besloten
en als je weet hoe je moet kijken en leren,
dan sta je voor de deur en de sleutel is in je eigen hand.
Geen mens ter wereld kan je die sleutel geven,
of kan die deur voor je openen.
Dat kun je alleen zelf doen.
en als je weet hoe je moet kijken en leren,
dan sta je voor de deur en de sleutel is in je eigen hand.
Geen mens ter wereld kan je die sleutel geven,
of kan die deur voor je openen.
Dat kun je alleen zelf doen.
(Jiddu Krishnamurti)
vrijdag 28 maart 2008
Tinkel, tinkel, tinkel
Het hele lichaam van een windmolen
is een mond gehangen in de lege ruimte.
Zonder verschil te maken hoe de wind waait
-oost, west, zuid of noord -
spreekt hij standvastig tot anderen over de wijsheid:
tinkel, tinkel, tinkel!
is een mond gehangen in de lege ruimte.
Zonder verschil te maken hoe de wind waait
-oost, west, zuid of noord -
spreekt hij standvastig tot anderen over de wijsheid:
tinkel, tinkel, tinkel!
(Ju-ching)
We kunnen aleen maar weten wat we niet zijn
We kunnen alleen maar weten wat we niet zijn;
we kunnen nooit kennen wat we zijn,
want we zijn het kennen.
Zie op het moment zelf hoe dit begrijpen op je inwerkt:
dat je het nooit kunt kennen,
je kunt het niet vertegenwoordigen,
je kunt het alleen maar zijn.
Dan is er een natuurlijk, onvermijdelijk opgeven.
Het is een transformatie van energie.
Er gebeurt iets in je lichaam, in je hersencellen,
en er komt een moment dat je voelt dat je niets bent,
en je voelt jezelf in dit niets.
In dit niets is er volheid.
we kunnen nooit kennen wat we zijn,
want we zijn het kennen.
Zie op het moment zelf hoe dit begrijpen op je inwerkt:
dat je het nooit kunt kennen,
je kunt het niet vertegenwoordigen,
je kunt het alleen maar zijn.
Dan is er een natuurlijk, onvermijdelijk opgeven.
Het is een transformatie van energie.
Er gebeurt iets in je lichaam, in je hersencellen,
en er komt een moment dat je voelt dat je niets bent,
en je voelt jezelf in dit niets.
In dit niets is er volheid.
(Jean Klein)
maandag 24 maart 2008
Wie ben ik?
Wie ben ik?
Heeft er ooit, sinds de aarde bestaat, een mens bestaan,
die op deze vraag het juiste antwoord wist?
Ik ben de onzichtbare nachtegaal, die in de kooi zit en zingt.
Maar niet alle spijlen van de kooi trillen mee, als hij zingt.
Hoe vaak heb ik in jou niet een lied aangeheven,
opdat je mij mocht horen, maar jij was doof, je leven lang.
Niets in de ganse kosmos was jou steeds zo nabij en eigen als ik,
en nu vraag je mij, wie ik ben?
Menig mens is zo vervreemd van zijn eigen ziel,
dat hij dood ineenstort,
wanneer het moment gekomen is dat hij haar aanschouwt.
Hij herkent haar dan niet meer;
zij draagt het gelaat van de gewone daden,
die hij volbracht heeft en waarvan hij heimelijk vreest,
dat zij zijn ziel bevlekt zou kunnen hebben.
Mijn lied kan je alleen horen, als je het meezingt.
Heeft er ooit, sinds de aarde bestaat, een mens bestaan,
die op deze vraag het juiste antwoord wist?
Ik ben de onzichtbare nachtegaal, die in de kooi zit en zingt.
Maar niet alle spijlen van de kooi trillen mee, als hij zingt.
Hoe vaak heb ik in jou niet een lied aangeheven,
opdat je mij mocht horen, maar jij was doof, je leven lang.
Niets in de ganse kosmos was jou steeds zo nabij en eigen als ik,
en nu vraag je mij, wie ik ben?
Menig mens is zo vervreemd van zijn eigen ziel,
dat hij dood ineenstort,
wanneer het moment gekomen is dat hij haar aanschouwt.
Hij herkent haar dan niet meer;
zij draagt het gelaat van de gewone daden,
die hij volbracht heeft en waarvan hij heimelijk vreest,
dat zij zijn ziel bevlekt zou kunnen hebben.
Mijn lied kan je alleen horen, als je het meezingt.
(Gustav Meyrink)
zaterdag 22 maart 2008
Het huis van de ziel
Wanneer ik zeg dat men tot zichzelf moet inkeren,
dan spreek ik niet over een huis waarin men zich moet opsluiten,
tenzij over het huis van de ziel.
Uw eigen lichaam is het tijdelijke huis der ziel.
Daarin moet ge tot rust komen;
daarin moet ge eerst heer en meester zijn,
wanneer ge ooit dat lichtrijk in uzelf wilt vinden.
Wanneer ge alleen aandacht schenkt
aan de verlangens van het lichaam om ze tevreden te stellen
en die verlangens niet in uw dienst weet te dwingen,
dan zal de ziel in het lichaam geen huis vinden,
maar slechts een slagveld en een ruïne.
dan spreek ik niet over een huis waarin men zich moet opsluiten,
tenzij over het huis van de ziel.
Uw eigen lichaam is het tijdelijke huis der ziel.
Daarin moet ge tot rust komen;
daarin moet ge eerst heer en meester zijn,
wanneer ge ooit dat lichtrijk in uzelf wilt vinden.
Wanneer ge alleen aandacht schenkt
aan de verlangens van het lichaam om ze tevreden te stellen
en die verlangens niet in uw dienst weet te dwingen,
dan zal de ziel in het lichaam geen huis vinden,
maar slechts een slagveld en een ruïne.
(Evert van Eeden)
vrijdag 21 maart 2008
Het fijn gevoel van ongeboren nieuw-zijn ligt over alles
Het fijn gevoel van ongeboren nieuw-zijn ligt over alles,
doordringt het stille licht en vervult de lucht.
Ik voel mij oneindig wijd
en doorleef alles in een van binnenuit levend gebeuren.
En in een voelbaar onmetelijk vergezicht leidt,
vanuit de warme bedroefde aarde,
de weg naar Elýsium in heel het innig beleven van mijn eigen aanwezigheid.
Ik dacht aan het begin van die weg te staan,
toen ik de blik naar eindeloze verten richtte
en bleef verlangen naar wat daar voor ons onbereikbaar is.
Maar al wat vóór mij was en vér van mij,
is nu in mij en spreekt daar een levend getuigenis
van wat, onvatbaar in de tijd, als toekomst wenkt.
doordringt het stille licht en vervult de lucht.
Ik voel mij oneindig wijd
en doorleef alles in een van binnenuit levend gebeuren.
En in een voelbaar onmetelijk vergezicht leidt,
vanuit de warme bedroefde aarde,
de weg naar Elýsium in heel het innig beleven van mijn eigen aanwezigheid.
Ik dacht aan het begin van die weg te staan,
toen ik de blik naar eindeloze verten richtte
en bleef verlangen naar wat daar voor ons onbereikbaar is.
Maar al wat vóór mij was en vér van mij,
is nu in mij en spreekt daar een levend getuigenis
van wat, onvatbaar in de tijd, als toekomst wenkt.
(Evert van Eeden)
Deze langzaam drijvende wolk
Deze langzaam drijvende wolk
is armzalig!
Wat een slaapwandelaar zijn we!
Ontwaakt, de ene grote waarheid:
Zwarte regen op het tempeldak.
is armzalig!
Wat een slaapwandelaar zijn we!
Ontwaakt, de ene grote waarheid:
Zwarte regen op het tempeldak.
(Dogen Zenji)
Dit voorbij stromen zonder voorbij stromen
Dit voorbij stromen zonder voorbij stromen is, bijvoorbeeld,
als de lente.
De lente met al zijn vele, vele aspecten,
dat is voorbij stromen zonder voorbij stromen.
Laat het goed tot je doordringen:
dit voorbij stromen vindt plaats zonder toedoen van iets van buiten.
Bijvoorbeeld het voorbij stromen van de lente
stroomt altijd voorbij door de lente.
Ofschoon het voorbij stromen niet hetzelfde als de lente is,
bereikt het voorbij stromen juist in het hier en nu van de lentetijd
de Weg reeds volmaakt
omdat het het voorbij stromen van de lente is.
Onderzoek en beoefen het komen en gaan
van dit voorbij stromen zorgvuldig en diepgaand.
als de lente.
De lente met al zijn vele, vele aspecten,
dat is voorbij stromen zonder voorbij stromen.
Laat het goed tot je doordringen:
dit voorbij stromen vindt plaats zonder toedoen van iets van buiten.
Bijvoorbeeld het voorbij stromen van de lente
stroomt altijd voorbij door de lente.
Ofschoon het voorbij stromen niet hetzelfde als de lente is,
bereikt het voorbij stromen juist in het hier en nu van de lentetijd
de Weg reeds volmaakt
omdat het het voorbij stromen van de lente is.
Onderzoek en beoefen het komen en gaan
van dit voorbij stromen zorgvuldig en diepgaand.
(Dogen Zenji)
donderdag 20 maart 2008
Het verleden vliegt heen
Het verleden vliegt heen,
komende maanden en jaren bestaan niet,
Enkel de speldenknop van dit moment
behoort ons toe.
We versieren dit spatje van een moment - tijd -
door het te benoemen: een vliedende stroom, een rivier.
Maar vaak tref ik mezelf aan,
alleen in een verlaten woestijn,
mijn oren pijnigend om
de zwakke echo van onbekende geluiden
op te vangen.
komende maanden en jaren bestaan niet,
Enkel de speldenknop van dit moment
behoort ons toe.
We versieren dit spatje van een moment - tijd -
door het te benoemen: een vliedende stroom, een rivier.
Maar vaak tref ik mezelf aan,
alleen in een verlaten woestijn,
mijn oren pijnigend om
de zwakke echo van onbekende geluiden
op te vangen.
(Mahmud Shabistari)
Ik kreeg dit lichaam
Ik kreeg dit lichaam - wat te doen ermee,
Zozeer uniek en zo volstrekt van mij?
Wie moet ik danken voor de stille vreugd
Van ademhalen, leven, liefde, jeugd?
Ben de tuinier maar ook een bloem naast steen,
Sta in de wereldkerker niet alleen.
En op de ruiten van de eeuwigheid
Heeft zich mijn warme adem reeds gevlijd.
Er is een tekening ontstaan op glas
Die kort tevoren nog onleesbaar was.
Ook al vervliet dit wazige moment
De tekening staat in ons hart geprent.
Zozeer uniek en zo volstrekt van mij?
Wie moet ik danken voor de stille vreugd
Van ademhalen, leven, liefde, jeugd?
Ben de tuinier maar ook een bloem naast steen,
Sta in de wereldkerker niet alleen.
En op de ruiten van de eeuwigheid
Heeft zich mijn warme adem reeds gevlijd.
Er is een tekening ontstaan op glas
Die kort tevoren nog onleesbaar was.
Ook al vervliet dit wazige moment
De tekening staat in ons hart geprent.
(Osip Mandelstam)
dinsdag 18 maart 2008
Gate, Gate, Paragate
Voorbij, voorbij, voorbij
verder, verder, verder
voorbij mogelijke objecten
schijngestalten van gedachten
en gevoelens, schaduwen van
illusoire persoonlijkheden
aspecten zonder samenhang
het niemandsland wacht
grenzenloze ruimte
oh, majestueus stralende
werkelijkheid zonder weerga
broncode van alles en Niets.
Zo dichtbij.
Zijn.
verder, verder, verder
voorbij mogelijke objecten
schijngestalten van gedachten
en gevoelens, schaduwen van
illusoire persoonlijkheden
aspecten zonder samenhang
het niemandsland wacht
grenzenloze ruimte
oh, majestueus stralende
werkelijkheid zonder weerga
broncode van alles en Niets.
Zo dichtbij.
Zijn.
(Richard van de Waarsenburg)
maandag 17 maart 2008
Zo was het
Verder word ik gedreven,
een onbekend land in.
De grond wordt harder,
de lucht prikkelender, kouder.
Aangeroerd door de wind
die mij toewaait
vanuit een mij onbekende einder
trillen de snaren in afwachting.
Aldoor vragend zal ik aankomen
daar waar het leven weg klinkt -
een klare zuivere toon
in de stilte.
een onbekend land in.
De grond wordt harder,
de lucht prikkelender, kouder.
Aangeroerd door de wind
die mij toewaait
vanuit een mij onbekende einder
trillen de snaren in afwachting.
Aldoor vragend zal ik aankomen
daar waar het leven weg klinkt -
een klare zuivere toon
in de stilte.
(Dag Hammarskjöld)
zondag 16 maart 2008
Stroomdal - IX
Hoe lang al zat ik hier – al voor de tijd
dat de tijd begon, niemand zag me, maar
ik zat hier al eindeloos te kijken, zoals nu
hoe lang zal ik hier blijven – tot voorbij de tijd
dat de tijd zal zijn opgehouden, niemand zal
mij zien, maar ik blijf hier kijken, zoals nu
het landschap met de rivier is er altijd geweest
en zal er altijd zijn, omdat ik het zie
onzinnige waarheden, maar er zijn geen betere
dat de tijd begon, niemand zag me, maar
ik zat hier al eindeloos te kijken, zoals nu
hoe lang zal ik hier blijven – tot voorbij de tijd
dat de tijd zal zijn opgehouden, niemand zal
mij zien, maar ik blijf hier kijken, zoals nu
het landschap met de rivier is er altijd geweest
en zal er altijd zijn, omdat ik het zie
onzinnige waarheden, maar er zijn geen betere
(Rutger Kopland)
Niet ik maar u
Niet wat gij mij geeft heb ik lief
u heb ik lief
niet wat gij met mij doet heb ik lief
uw doen heb ik lief.
Al was het Niet uw gave
uw geven had ik lief
al was het al uw geschenk
uw schenken had ik lief.
Al naamt ge mij mijn wezen
uw nemen is mijn al
al gaaft ge mij uw grond
uw geven is mijn grond.
Niet ik maar gij bestaat
niet ik maar gij zijt waar
door niet te zijn ben ik eerst u
vernietig mij opdat ik zij
niet ik maar u
niet ik maar u ...
u heb ik lief
niet wat gij met mij doet heb ik lief
uw doen heb ik lief.
Al was het Niet uw gave
uw geven had ik lief
al was het al uw geschenk
uw schenken had ik lief.
Al naamt ge mij mijn wezen
uw nemen is mijn al
al gaaft ge mij uw grond
uw geven is mijn grond.
Niet ik maar gij bestaat
niet ik maar gij zijt waar
door niet te zijn ben ik eerst u
vernietig mij opdat ik zij
niet ik maar u
niet ik maar u ...
(Erik van Ruysbeek)
Het allermooiste cadeau
...
Meng piekerde zich suf.
Wat geef je aan iemand die alles al heeft? ...
...
NIETS!
Wat is er beter dan niets?
...
en hij begreep dat niets niet te koop was.
...
Hij ging een doos pakken
en stopte er niets in.
...
‘Is dat voor mij?’ vroeg Tibbe.
‘Zomaar? Ming, je moet me niets geven.’
Hé? dacht Ming. Hij weet het al!
...
En zo zaten Ming en Tibbe stil
te genieten van niets
...
Meng piekerde zich suf.
Wat geef je aan iemand die alles al heeft? ...
...
NIETS!
Wat is er beter dan niets?
...
en hij begreep dat niets niet te koop was.
...
Hij ging een doos pakken
en stopte er niets in.
...
‘Is dat voor mij?’ vroeg Tibbe.
‘Zomaar? Ming, je moet me niets geven.’
Hé? dacht Ming. Hij weet het al!
...
En zo zaten Ming en Tibbe stil
te genieten van niets
...
(Patrick McDonnell)
vrijdag 14 maart 2008
Altijd
Datgene wat altijd is, wat je nooit verlaat,
wat onveranderlijk aanwezig is,
alleen dàt heeft recht op de naam Ik.
Al het andere - ik loop, ik sta, ik denk,
ik voel, ik ben die en die,
ik ben niet die en die
- is onderhevig aan veranderingen
en kan daarmee niet het Absolute zijn.
Dat wat alles kent,
is onveranderlijk kennen
in het veranderlijk gekende.
Niemand vormt hierop een uitzondering.
wat onveranderlijk aanwezig is,
alleen dàt heeft recht op de naam Ik.
Al het andere - ik loop, ik sta, ik denk,
ik voel, ik ben die en die,
ik ben niet die en die
- is onderhevig aan veranderingen
en kan daarmee niet het Absolute zijn.
Dat wat alles kent,
is onveranderlijk kennen
in het veranderlijk gekende.
Niemand vormt hierop een uitzondering.
(Alexander Smit)
donderdag 13 maart 2008
Deze diepe tederheid
Deze diepe tederheid,
die ik eerst binnen in mijzelf,
en daarna nog sterker om en over mij gevoeld had,
breidde zich steeds verder en verder uit;
zij werd alomtegenwoordig.
Ik zat daar en zag haar,
en ze werd tot weten, tot alweten;
zij werd tevens macht,
zij werd almachtig en nam mij het Eeuwige Nu binnen.
Toen eerst ontmoette ik de werkelijkheid,
want zo is het werkelijke leven:
een nu, dat is - en een nu, dat gebeurt.
Er bestaat geen begin en geen einde.
Ik kan hier thans niet meer over zeggen.
Ik zat in mijn tuin,
maar er was geen plaats op de wereld,
waar ik niet was.
die ik eerst binnen in mijzelf,
en daarna nog sterker om en over mij gevoeld had,
breidde zich steeds verder en verder uit;
zij werd alomtegenwoordig.
Ik zat daar en zag haar,
en ze werd tot weten, tot alweten;
zij werd tevens macht,
zij werd almachtig en nam mij het Eeuwige Nu binnen.
Toen eerst ontmoette ik de werkelijkheid,
want zo is het werkelijke leven:
een nu, dat is - en een nu, dat gebeurt.
Er bestaat geen begin en geen einde.
Ik kan hier thans niet meer over zeggen.
Ik zat in mijn tuin,
maar er was geen plaats op de wereld,
waar ik niet was.
(J. Anker Larsen)
dinsdag 11 maart 2008
Alles wat een mens gelooft
Alles wat een mens gelooft zolang de lichten in hem nog niet zijn omgezet,
is verkeerd, en al is het nog zo juist
- het is zo door en door verkeerd dat je het helemaal niet kunt begrijpen.
Je denkt dat je neemt, en in plaats daarvan geef je;
je denkt dat je blijft staan en wacht,
en in plaats daarvan ga je en zoek je.
is verkeerd, en al is het nog zo juist
- het is zo door en door verkeerd dat je het helemaal niet kunt begrijpen.
Je denkt dat je neemt, en in plaats daarvan geef je;
je denkt dat je blijft staan en wacht,
en in plaats daarvan ga je en zoek je.
(Gustav Meyrink)
maandag 10 maart 2008
Dankbaar geluk omdat de dingen bestaan
Dankbaar geluk omdat de dingen bestaan,
niet voor het esthetische genot dat zij opwekken,
niet voor het nut, dat zij kunnen doen,
maar omdat zij bestaan - tezamen met ons;
dat is het kenteken dat men de werkelijkheid zelf ziet.
Wanneer wij vergeten, dat de dingen die van ons zijn, ons toebehoren,
wanneer de vreugde over het feit, dat zij van ons zijn,
verdrinkt in de vreugde over het feit dat zij er zijn,
dan zijn de eeuwigheidslongen begonnen te ademen.
Dan wordt in de mens een onopzettelijke tederheid geboren,
die van zijn wezen uitstroomt zonder aanzien des persoons.
Dat is de eeuwigheidszon,
die schijnt over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.
niet voor het esthetische genot dat zij opwekken,
niet voor het nut, dat zij kunnen doen,
maar omdat zij bestaan - tezamen met ons;
dat is het kenteken dat men de werkelijkheid zelf ziet.
Wanneer wij vergeten, dat de dingen die van ons zijn, ons toebehoren,
wanneer de vreugde over het feit, dat zij van ons zijn,
verdrinkt in de vreugde over het feit dat zij er zijn,
dan zijn de eeuwigheidslongen begonnen te ademen.
Dan wordt in de mens een onopzettelijke tederheid geboren,
die van zijn wezen uitstroomt zonder aanzien des persoons.
Dat is de eeuwigheidszon,
die schijnt over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.
(J. Anker Larsen)
zondag 9 maart 2008
Wie houdt zich met de echte vragen bezig?
Wie houdt zich met de echte vragen bezig?
Bijvoorbeeld:
Hoe kom je in hemelsnaam aan de overtuiging ‘ik besta’?
Waar komt dat besef vandaan?
Of:
Ik weet dat dit de waaktoestand is:
dus ben ik blijkbaar iets anders dan deze toestand.
Wat? Wat ben ik?
De drie toestanden wisselen elkaar af zonder enig effect op wat ik ben.
Wat ik werkelijk ben is dus iets anders
als wat ik denk te zijn tijdens dromen en ‘waken’.
Hoe zit dat?
Wat is werkelijk?
(Hans Laurentius)
woensdag 5 maart 2008
Wanneer je de taal, de betekenis benadrukt
Wanneer je de taal, de betekenis benadrukt,
dan verliezen de woorden hun aroma.
Zodra je luistert zonder te willen vasthouden,
zal datgene wat gezegd wordt vroeg of laat
je hele wezen treffen en er zal
een plotselinge rijping plaatsvinden.
Leef dus met de geur van deze woorden
en probeer niet de betekenis ervan te begrijpen.
Er komt een moment waarop de essentie
van wat gezegd is boven komt,
en dan word je opgenomen in het begrijpen.
Dat is absoluut niet-mentaal.
Je kunt er niet naartoe gaan, het wordt je aangeboden.
dan verliezen de woorden hun aroma.
Zodra je luistert zonder te willen vasthouden,
zal datgene wat gezegd wordt vroeg of laat
je hele wezen treffen en er zal
een plotselinge rijping plaatsvinden.
Leef dus met de geur van deze woorden
en probeer niet de betekenis ervan te begrijpen.
Er komt een moment waarop de essentie
van wat gezegd is boven komt,
en dan word je opgenomen in het begrijpen.
Dat is absoluut niet-mentaal.
Je kunt er niet naartoe gaan, het wordt je aangeboden.
(Jean Klein)
maandag 3 maart 2008
Wanneer men een ui almaar blijft pellen
Wanneer men een ui almaar blijft pellen,
verwijderen we laag voor laag
tot er totaal geen ui meer over is.
Zo gaat het ook met het analyseren van het ego -
uiteindelijk blijkt dat geen bepaalde entiteit te zijn.
verwijderen we laag voor laag
tot er totaal geen ui meer over is.
Zo gaat het ook met het analyseren van het ego -
uiteindelijk blijkt dat geen bepaalde entiteit te zijn.
(Ramakrishna)
Woorden
De ware functie van woorden is te verwijzen
naar de stilte waaruit ze ontstaan.
Woorden zijn vensters van leegte naar leegte.
Een woord is als een vogel die,
op het moment dat hij over de drempel vliegt,
even zichtbaar wordt,
zodat we een glimp kunnen opvangen
van zijn prachtige veren.
Wanneer wij hem volgen als hij weer verdwijnt,
dan brengt hij ons naar de leegte, de stilte.
naar de stilte waaruit ze ontstaan.
Woorden zijn vensters van leegte naar leegte.
Een woord is als een vogel die,
op het moment dat hij over de drempel vliegt,
even zichtbaar wordt,
zodat we een glimp kunnen opvangen
van zijn prachtige veren.
Wanneer wij hem volgen als hij weer verdwijnt,
dan brengt hij ons naar de leegte, de stilte.
(Jean Klein)
zondag 2 maart 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)