donderdag 29 oktober 2015
Verkramping en plaatselijkheid
Met de explosie die het zien van bevrijding is, houdt de verkramping op.
Dat wil niet zeggen dat de ervaring van een verkrampte persoon
niet kan terugkeren, want alles is mogelijk bij bevrijding.
Maar de verkramping heeft sterk de neiging niet meer op te treden
als bevrijding eenmaal gezien is.
Plaatselijkheid daarentegen, het gevoel dat er sprake is
van een lichaam-geest-mechanisme op een bepaalde plaats,
is iets anders dan psychologische en emotionele verkramping.
Toen bevrijding gezien werd, kwam het gevoel van plaatselijkheid
voor dit lichaam-geest-mechanisme een tijdlang niet meer terug.
Er werd gezien dat gewaarzijn overal aanwezig is.
De kamer waarin staan plaatsvond, de straat waarin gelopen werd,
de lichamen en lantarenpalen en bankjes en ruimte die verschenen,
voelden niet anders aan dan deze arm, dit denkproces, dit zien,
deze voeten die over het trottoir liepen.
Het gevoel dat er iemand ergens langs liep
of een ruimte doorkruiste was afwezig.
Maar er werd wel beseft dat het lichaam in staat was
zich door ogenschijnlijke plaats en tijd heen te bewegen
zonder tegen muren of de toekomst te botsen.
Een tijdje later keerde het gevoel van plaatselijkheid weer terug,
en er werd weer gevoeld dat er een lichaam
was dat een tijd-ruimte-dimensie innam.
Maar het gevoel van verkramping dat
voortdurend deel had uitgemaakt van dit leven,
zelfs na het ontwaken, was verdwenen.
Bevrijding gaat gepaard met zien
dat er alleen onvoorwaardelijke liefde is
die verschijnt als alles wat er is.
Daar is geen verklaring voor,
ook al gaat het denken daar naar op zoek.
Het is eenvoudigweg zo.
Als 'ik' gezien wordt als alles,
kan in dat zien geen enkele mogelijkheid aanwezig zijn
dan het besef dat alles liefde is.
Dat wil niet zeggen dat de ervaring van een verkrampte persoon
niet kan terugkeren, want alles is mogelijk bij bevrijding.
Maar de verkramping heeft sterk de neiging niet meer op te treden
als bevrijding eenmaal gezien is.
Plaatselijkheid daarentegen, het gevoel dat er sprake is
van een lichaam-geest-mechanisme op een bepaalde plaats,
is iets anders dan psychologische en emotionele verkramping.
Toen bevrijding gezien werd, kwam het gevoel van plaatselijkheid
voor dit lichaam-geest-mechanisme een tijdlang niet meer terug.
Er werd gezien dat gewaarzijn overal aanwezig is.
De kamer waarin staan plaatsvond, de straat waarin gelopen werd,
de lichamen en lantarenpalen en bankjes en ruimte die verschenen,
voelden niet anders aan dan deze arm, dit denkproces, dit zien,
deze voeten die over het trottoir liepen.
Het gevoel dat er iemand ergens langs liep
of een ruimte doorkruiste was afwezig.
Maar er werd wel beseft dat het lichaam in staat was
zich door ogenschijnlijke plaats en tijd heen te bewegen
zonder tegen muren of de toekomst te botsen.
Een tijdje later keerde het gevoel van plaatselijkheid weer terug,
en er werd weer gevoeld dat er een lichaam
was dat een tijd-ruimte-dimensie innam.
Maar het gevoel van verkramping dat
voortdurend deel had uitgemaakt van dit leven,
zelfs na het ontwaken, was verdwenen.
Bevrijding gaat gepaard met zien
dat er alleen onvoorwaardelijke liefde is
die verschijnt als alles wat er is.
Daar is geen verklaring voor,
ook al gaat het denken daar naar op zoek.
Het is eenvoudigweg zo.
Als 'ik' gezien wordt als alles,
kan in dat zien geen enkele mogelijkheid aanwezig zijn
dan het besef dat alles liefde is.
(Richard Sylvester)
vrijdag 23 oktober 2015
Goed en kwaad
Waar mensen de fout in gaan,
is dat ze voortdurend hun leven opdelen in goed en slecht.
Dat begint met eigenbelang, daarna krijg je het belang van hun gezin,
hun land, dan het belang van de mensheid en tenslotte dat van de wereld.
En als ze in de tussentijd nog tijd over hebben,
verdelen ze dat wat er gebeurt met de buren en hun vrienden
en andere mensen over wie ze horen, ook nog in goed en slecht.
Daarmee hebben ze het waanzinnig druk en daardoor
kunnen ze niet echt goed zien wat hen echt aangaat.
Er bestaat geen keihard goed en kwaad,
zoals de denkende geest gelooft.
Goed en slecht ontstaan vanuit een beperkt referentiekader,
beperkt eigenbelang.
Daar beginnen onwetendheid en beperking.
Hoe vaak doen we niet iets wat tegen onze plicht indruist,
alleen omdat het beter uitkomt voor ons eigenbelang? Wat is eigenbelang?
Iets is goed als ik win en slecht als ik verlies. Zo simpel ligt het.
Winnen en verliezen kunnen slaan op kennis, geld, mensen, ervaring - alles.
Wat verlies ik als er iemand sterft?
Dan verlies ik de aanblik van die mens,
de geruststellende gevoelskennis dat hij of zij bestaat.
Ik verlies een centrum van kennisproductie voor mij.
Omdat de geest ernaar streeft om alles te bezitten wat hij hebben wil,
is het gevoel van verlies groter
naarmate het gevoel van exclusief bezit groter was.
Ik ben ongelukkig omdat ik een bron van kennis kwijt ben.
Moeilijk te accepteren, maar zo ligt het feit.
Een mens is gelukkig als hij wint, ongelukkig als hij verliest...
maar zo werkt het leven niet.
Het leven werkt zo: alle dingen die bestaan, zijn goed.
Je hebt veel wijsheid nodig om dat in te zien.
Vanavond kun je dat misschien nog niet in zijn geheel omvatten.
Maar op een dag zie je het en leef je het - als je deze kant uitgaat.
is dat ze voortdurend hun leven opdelen in goed en slecht.
Dat begint met eigenbelang, daarna krijg je het belang van hun gezin,
hun land, dan het belang van de mensheid en tenslotte dat van de wereld.
En als ze in de tussentijd nog tijd over hebben,
verdelen ze dat wat er gebeurt met de buren en hun vrienden
en andere mensen over wie ze horen, ook nog in goed en slecht.
Daarmee hebben ze het waanzinnig druk en daardoor
kunnen ze niet echt goed zien wat hen echt aangaat.
Er bestaat geen keihard goed en kwaad,
zoals de denkende geest gelooft.
Goed en slecht ontstaan vanuit een beperkt referentiekader,
beperkt eigenbelang.
Daar beginnen onwetendheid en beperking.
Hoe vaak doen we niet iets wat tegen onze plicht indruist,
alleen omdat het beter uitkomt voor ons eigenbelang? Wat is eigenbelang?
Iets is goed als ik win en slecht als ik verlies. Zo simpel ligt het.
Winnen en verliezen kunnen slaan op kennis, geld, mensen, ervaring - alles.
Wat verlies ik als er iemand sterft?
Dan verlies ik de aanblik van die mens,
de geruststellende gevoelskennis dat hij of zij bestaat.
Ik verlies een centrum van kennisproductie voor mij.
Omdat de geest ernaar streeft om alles te bezitten wat hij hebben wil,
is het gevoel van verlies groter
naarmate het gevoel van exclusief bezit groter was.
Ik ben ongelukkig omdat ik een bron van kennis kwijt ben.
Moeilijk te accepteren, maar zo ligt het feit.
Een mens is gelukkig als hij wint, ongelukkig als hij verliest...
maar zo werkt het leven niet.
Het leven werkt zo: alle dingen die bestaan, zijn goed.
Je hebt veel wijsheid nodig om dat in te zien.
Vanavond kun je dat misschien nog niet in zijn geheel omvatten.
Maar op een dag zie je het en leef je het - als je deze kant uitgaat.
(Barry Long)
zaterdag 17 oktober 2015
De weg van het hart
Alle wegen zijn eender; ze leiden nergens heen...
Ik mag wel zeggen dat ik in mijn eigen leven lange,
lange wegen heb bewandeld, maar ik ben nergens.
De vraag van mijn weldoener
heeft inmiddels betekenis gekregen.
Heeft dit pad een hart?
Zo ja, dan is het goed; zo nee, weg ermee.
Beide wegen leiden nergens heen,
maar de ene heeft een hart en de andere niet.
De ene bezorgt je een vreugdevolle reis;
zo lang je die volgt, ben je er één mee.
De andere zal maken dat je je leven vervloekt.
De ene maakt je sterk; de andere put je uit.
(Carlos Castaneda)
Je bewandelt een pad
dat in overeenstemming is met je geest.
Om te weten of je je op het juiste pad bevindt,
moet je je hart raadplegen.
Voel je levend en vervuld,
dan kun je er van op aan
dat je de juiste koers vaart.
Maar als je hart leeg, hongerig of in conflict is,
kijk dan dieper...
Je geest probeert je iets duidelijk te maken.
Er zijn zoveel mensen die genoegen nemen
met een weg zonder hart
dat het wel de norm lijkt,
maar dat is het niet.
Anderen proberen je er misschien
van te overtuigen
dat je naïef bent,
en dat het onmogelijk is je droom te leven.
Dat is het niet.
Sterker nog, de bevrediging van je ziel
is het enige doel dat je ooit
waarachtige zielenrust zal brengen.
Dat is het doel waarvoor je leeft.
Geef het nooit op:
blijf jouw waarheid volgen.
Sluit geen compromissen
met wat jij voor waarheid houdt.
Als je aanvaardt dat je hier bent
om gelukkig te zijn,
zal je leven transformeren
en je hart vervuld worden.
En als je dan aan het einde van je reis bent,
kun je zeggen:
'Goed gedaan.'
(Alan Cohen)
Je bewandelt een pad
dat in overeenstemming is met je geest.
Om te weten of je je op het juiste pad bevindt,
moet je je hart raadplegen.
Voel je levend en vervuld,
dan kun je er van op aan
dat je de juiste koers vaart.
Maar als je hart leeg, hongerig of in conflict is,
kijk dan dieper...
Je geest probeert je iets duidelijk te maken.
Er zijn zoveel mensen die genoegen nemen
met een weg zonder hart
dat het wel de norm lijkt,
maar dat is het niet.
Anderen proberen je er misschien
van te overtuigen
dat je naïef bent,
en dat het onmogelijk is je droom te leven.
Dat is het niet.
Sterker nog, de bevrediging van je ziel
is het enige doel dat je ooit
waarachtige zielenrust zal brengen.
Dat is het doel waarvoor je leeft.
Geef het nooit op:
blijf jouw waarheid volgen.
Sluit geen compromissen
met wat jij voor waarheid houdt.
Als je aanvaardt dat je hier bent
om gelukkig te zijn,
zal je leven transformeren
en je hart vervuld worden.
En als je dan aan het einde van je reis bent,
kun je zeggen:
'Goed gedaan.'
(Alan Cohen)
maandag 12 oktober 2015
Vreugde
Zo verblijdend om te weten:
Wat is er te doen?
Wie moet het doen?
Het is een vrijheidslied dat nooit ophoudt.
Er is nooit een ketting gesmeed
die Zijn aan banden kon leggen.
Het kan door niets vastgebonden of gekooid worden;
het is de ruimte waarin elk 'ding' verschijnt.
Het is een zon die nooit onder kan gaan.
Altijd BEN IK.
Wanneer ik slaap, BEN IK.
Wanneer ik eet, BEN IK.
Wanneer ik speel, BEN IK.
Wanneer ik werk, BEN IK.
Het komt alleen omdat IK BEN dat alles lijkt te bestaan.
Over de beelden die ontstaan
heeft er niet 'een' iets te zeggen.
Alles wat er verschijnt is een complete uiting
van een-zijn.
'Ik' heb nooit iets gedaan.
Dit is ware vrijheid - grenzeloos,
hoewel verschijnend als manifestatie.
Het is van geen belang
of dit bekend is of niet - het is zo.
Alles is volmaakt, precies zoals het is.
Nog een keer:
alles is volmaakt,
precies zoals het is.
Wat is er te doen?
Wie moet het doen?
Het is een vrijheidslied dat nooit ophoudt.
Er is nooit een ketting gesmeed
die Zijn aan banden kon leggen.
Het kan door niets vastgebonden of gekooid worden;
het is de ruimte waarin elk 'ding' verschijnt.
Het is een zon die nooit onder kan gaan.
Altijd BEN IK.
Wanneer ik slaap, BEN IK.
Wanneer ik eet, BEN IK.
Wanneer ik speel, BEN IK.
Wanneer ik werk, BEN IK.
Het komt alleen omdat IK BEN dat alles lijkt te bestaan.
Over de beelden die ontstaan
heeft er niet 'een' iets te zeggen.
Alles wat er verschijnt is een complete uiting
van een-zijn.
'Ik' heb nooit iets gedaan.
Dit is ware vrijheid - grenzeloos,
hoewel verschijnend als manifestatie.
Het is van geen belang
of dit bekend is of niet - het is zo.
Alles is volmaakt, precies zoals het is.
Nog een keer:
alles is volmaakt,
precies zoals het is.
(Morgan Caraway)
maandag 5 oktober 2015
Nergens glijdt een wolk zo mooi
Nergens glijdt een wolk zo mooi
of ze brengt regen
zoals die middag
boven wit zand
toen God de Vader de hemel brak
en ik dacht: ik heb je lief
Nergens glijdt een wolk zo mooi
of ze brengt regen
misschien niet dan, maar
later
in een kamer
te klein voor gedachten
te groot voor woorden
druppels tikten op het raam
in de verte luidde een klok
en jij,
jij kleedde je uit
ontdeed je van mijn blik
omgordde je lichaam met stilte
de tijd keerde ons om, tussen
spiegels van onvermogen, angsten van porselein,
breekbaar als de olifant in onze kamer, want
Nergens gleed een wolk zo mooi
of ze bracht regen
Jaren later sta ik
op datzelfde, witte strand
waar de wolken verglijden
en de zee nog steeds geen antwoord weet
en ik denk aan een meisje en het tafeltje in de hoek
te klein voor elke herinnering
te groot voor haar alleen
Nergens glijdt een wolk zo mooi
als in een mijmering
over het begin van het verleden.
(Jeroen Bernaer)
Abonneren op:
Posts (Atom)