Waarheid kan niet door denken worden bereikt

Het was een mooi huisje op het platteland met een grasveld 
dat jaren achtereen was gewalst, gemaaid en gewied. 
De hele plek was goed onderhouden, vruchtbaar en aantrekkelijk. 
Achter het huis was een kleine groentetuin; 
het was een heerlijke plek die door een vriendelijk beekje 
dat nauwelijks geluid maakte, werd begrensd.

De deur ging open en werd door een boeddhabeeld, 
dat daar achteloos werd neergezet, op zijn plaats gehouden. 
De eigenaar was zich totaal niet bewust van wat hij deed; 
voor hem was het een deurstop. 
Je vroeg je af of hij hetzelfde zou doen 
met een beeld dat hijzelf vereerde, 
want hij was een christen...

Je loochent de heilige voorwerpen van anderen 
maar houdt die van jezelf in ere; 
het geloof van anderen is bijgeloof 
maar dat van jou is redelijk en echt.

Wat is heilig? 
Niet de dingen die door de geest, de hand of de zee zijn gemaakt. 
Het symbool is nooit de werkelijkheid; 
het woord gras is niet het gras in het veld; 
het woord god is niet god. 
Het woord omvat nooit het geheel, 
hoe knap een beschrijving ook mag zijn. 
Het woord heilig heeft op zich geen betekenis; 
het wordt slechts heilig in relatie met iets, illusoir of werkelijk.

Wat werkelijk is, zijn niet de woorden van de geest. 
Werkelijkheid, waarheid, kan niet door denken worden bereikt. 
Waar de waarnemer is, is geen waarheid. 
Wil waarheid ontstaan, dan moet aan de denker 
en zijn gedachten een einde komen. 
Dan is dat wat is, heilig. 
Als er geen liefde is, is niets heilig. 
Liefde is volledig en daarin bestaat geen fragmentatie.

(Jiddu Krishnamurti)