Hoog en onbereikbaar
loopt de Weg
vol onverwachte bochten
rechtstreeks en direct
naar eeuwigheid.
Onvindbaar voor wie haar zoekt
nabij voor wie haar gaan wil.
Wie haar niet volgt, sterft,
hoe zijn er dan zo weinigen
op die Weg te vinden?
Om haar te betreden
moet dit worden gedaan:
het Vuur van Loutering
moet lange, lange tijd
onderhouden en doorstaan.
Wie dan die Weg gaat volgen
heeft geen idee waarheen het gaat,
slechts uiterst vastberaden
de Weg nooit meer te verlaten
wordt verder Niets gedaan.
Aldoor toelatend en volgend,
zwervend langs de voren en de sporen,
net zo lang tot hij
van zichzelf is ontdaan
en is opgelost tot niemand.
Dan is daar onverwacht direct
het ongezochte,
dat voortdurend al was:
de Weg eindigt waar zij begon.
(Rob Tans)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten