Het leven eist een antwoord (2)

Ik wil een gezegde introduceren dat ik echt goed vind, 
van een oude zenmeester.
Hij noemde dit veld van niet-weten: 'niets doen.'
In dit veld 'gebeurt niet doen', 
hetgeen betekent dat we niet terugvallen 
in het denken en beginnen te handelen 
- door onze overtuigingen, 
ideeën en meningen te vormen. 

Om het te verhelderen, benadrukte hij het woord 'doen', 
in plaats van het woord 'niets', om duidelijk te maken 
dat dit veld van zijn zich werkelijk als actie, 
als doen, kan manifesteren. 
Met niets doen wordt niet bedoeld 
de hele dag in een grot zitten 
of op de bank en vermijden 
wat er in ons leven voorvalt. 
Maar het verwijst wel naar een geheel nieuwe
en creatieve manier om op ons leven te reageren, 
op de spontane handeling die direct voorkomt 
uit de werkelijkheid van niet-weten. 

Hoe kunnen we dan vanuit deze staat van niet-weten 
op het leven reageren? 
Hoe reageren we zonder opnieuw verstrikt te raken 
in de oude manier van actie en reactie?
Dat is een diepzinnige vraag: 
Hoe doen we niets doen?
Hoe kunnen wij ons wezen zijn in al zijn  diepte?

(Adyashanti)