Het leven eist een antwoord

Geen van ons weet ooit wat er van het ene moment op het andere gaat gebeuren. 
We weten nooit wat er op een bepaald moment van ons gevraagd zal worden. 
We weten echt niets anders dan dit moment, hier, nu. 
Maar van een ding kunnen we vrij zeker zijn en dat is dat het volgende moment 
een beetje anders zal zijn dan dit moment, dat het leven golft en beweegt 
en heel onvoorspelbaar is. 
Als in een oceaan zijn in het leven de golven soms kalm en moeiteloos, 
terwijl ze op andere momenten ruw en wild zijn.

Omdat de aard van het leven onzeker en veranderlijk is, 
niet ontvankelijk voor onze behoefte aan voorspelbaarheid en beheersbaarheid, 
kunnen we ons niet voorstellen hoe we eigenlijk vanuit dit krachtige veld 
van gewaarzijn zouden kunnen leven. 
Ons verstand kan zich niet voorstellen het leven op zo'n open manier te leiden, 
zonder grond onder de voeten?
Het komt vaak voor dat we in contact komen met deze diepere grond van zijn 
en dat er dan iets gebeur waardoor we eruit worden gehaald. 
De kinderen huilen, je moet naar je werk, 
iemand belt je op en het is een noodsituatie. 
Je merkt dat een vriend of collega zenuwachtig is en je wordt in een ruzie gelokt. 
Als we ons gewaarzijn verliezen in dergelijke situaties, als we onbewust worden, 
dan worden we uit de vaste grond van het zijn getrokken. 
We zijn geneigd in het denken te schieten en het leven vanuit dat standpunt te benaderen. 
Het leven kan heel uitdagend zijn en eist daarom iets van ieder van ons. 
Het eist een antwoord.

(Adyashanti)