Ook al zit er misschien een wolk voor de zon, de zon is niet uit de hemel verdwenen, of wel?
Er is niets dat jou ervan zou kunnen overtuigen dat de zon verdwenen is.
Realiseer je dat de zon zelf de wolk vormt.
De warmte van zijn schijnsel verdampt water,
er vormen zich wolken en de verwarmde lucht zet de wind in beweging.
De wolk zit niet aan de hemel vast, dus wordt hij weggeblazen.
De wolken condenseren weer en vallen als regen naar beneden.
Toch heeft de zon niets anders gedaan dan schijnen, waarna er wolken ontstonden.
Het is hetzelfde met het gewaarzijn dat jij bent. Het is zelfschijnend.
Er kan een wolk van gedachten zijn die het gewaarzijn schijnbaar blokkeren,
maar dat gewaarzijn is niet verdwenen.
Evenmin heeft zich ooit een gedachte aan de geest gehecht.
Geen enkele gedachte is daar vast blijven zitten;
de gedachten komen en gaan slechts.
Wij fixeren ons er echter op,
omdat we denken dat we een afzonderlijke eenheid zijn.
Het is de ik-gedachte die zich fixeert op een andere gedachte.
Het denken bevecht dus altijd het denken,
verzet zich tegen het denken.
En dat is strijd en ons gevoel van afgescheidenheid.
(Bob Adamson)
1 opmerking:
Thank you for theses words!
Een reactie posten