maandag 7 april 2008

Lichtkrassen in de gebroken steen...

Lichtkrassen in de gebroken steen.
Niets verlangen we en zoeken we,
want niets kan worden gezocht.

Zoals het bestaan uit zichzelf bestaat
en geen doel zoekt om te bestaan.

De wijde toewijding aan verte en ster is
wat we zijn, ook zonder beeld.

Daar raken we elkaar
in het wonder van onze uitwissing.

Als stemmen weerkaatst op het ijs:
“Ik ben jou, en jou zijn, is zijn wat ik ben.”

(Claude van de Berge)

Geen opmerkingen: