noch los daarvan bestaande objecten.
Ze bestaat niet uit een ‘iets’ dat een ervaring heeft
van ‘iets anders’.
Er is geen ‘buiten’ en ‘binnen’.
Het hele universum, inclusief gedachten, gevoelens, sterren
en blaadjes papier vertoont zich puur.
Maar er is niemand die de vertoning gadeslaat,
er is alleen de vertoning.
Zelfs het ‘ik’ is slechts een gedachte die zich
vertoont en weer verdwijnt...
Deze manier van kennen zou je ‘Kennen-als-Zijn’
kunnen noemen.
Het is een kennen dat ‘grenzen’ opent en doet smelten.
(Pantha Chinmayo)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten