de waterlelie die zich zonder woorden
aan mij schenkt
die diepe tederheid om mij heen
hoor de wind genodigd door het riet
de grond verrast mij met de geur van koevla
wat zijn mijn stappen licht
in dit klein moment van eeuwigheid
ik buig mij voor de vissen hier
alles valt nu op zijn plaats
het gras dat zichzelf in mij herinnert
een nieuwe aarde die de hemel is
(Han Marie Stiekema)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten