maandag 31 augustus 2015
De Ene is de onbenoembare
De Ene is een verzamelbegrip.
Net zoals de sterrenhemel een verzamelbegrip is.
De Ene is de onbenoembare die ten grondslag ligt aan alle wording, al het wordende,
en die zelf rechtstreeks uitdrukking is van het zijn. De Ene is zijn in bewustzijn.
Inderdaad gaat wording gepaard met bewustzijnsverlies.
Anders is metamorfose ofwel het spel der vormen niet mogelijk.
Eigen aan dit spel der vormen is het dat het bewustzijn alle mogelijke gedaanten
doorgaat en zich tijdelijk identificeert met iedere ‘gewenste’ vorm.
Dit proces is bekend.
Minder bekend is het dat op deze weg de Ene zich zodanig in zichzelf uitdrukt
dat als het ware afspiegelingen ontstaan die schijnbaar een eigen leven leiden.
Deze afspiegelingen zijn in verhouding als druppels van een oceaan,
maar ze hebben al snel de neiging zichzelf als de oceaan te beschouwen.
Deze afspiegelingen zoeken toch op de lange duur hun weg terug naar de Ene.
Nu is het op de keper beschouwd voor de Ene niet belangrijk of afspiegelingen
al dan niet terugkeren. Dit is voor mensen een moeilijk te verdragen gegeven.
Dat wil zeggen dat de Ene op de doorgaande reis niet terugkijkt.
En slechts dan de aandacht richt op het losgelatene
wanneer dit zich eigener beweging tot hem wendt.
De weg van afspiegeling tot wending naar de Ene is de weg
die ook wel genoemd wordt: de weg van de mens.
Een mens die zich wendt tot de Ene gaat voor het eerst
het pad van eigenlijke inwijding.
Ook daarvóór zijn er in het natuurlijk ritme markeringen te onderscheiden
die inwijdingen kunnen worden genoemd.
In essentie echter is de eerste inwijding die,
waarbij vanuit de mens de verbinding wordt gemaakt met de Ene;
daarop wordt vanzelf geantwoord met het vuur dat de Ene is.
Dit vuur, waarover ook gesproken wordt als de doop door vuur,
is de eigenheid van herkenning, die liefde genoemd kan worden,
maar die verschrikkelijk is om te ervaren voor alles wat naar continuïteit streeft.
Daarom is deze inwijding, hoezeer ook gewenst, volstrekt ongewenst.
Alles in de persoonlijkheid, hoezeer zij zich ook richt op de ziel,
vreest deze ontmoeting.
En toch weet zij dat zij zonder deze ontmoeting verkommert.
Dat is het grote dilemma.
Mensen worden in hun hoofd gebroken, zodra zij echt mens zijn geworden.
Alles wat tot dat moment waarde had valt weg.
Dan zijn zij bereid om te ontvangen en te ervaren wat niet ontvangen
en niet ervaren kan worden. Deze weg brengt grote vreugde.
Wie daar staat ervaart dat veel wat hij zichzelf noemde,
niet getransformeerd kan worden binnen een bepaald tijdsbestek.
Hij staat daar voor de keuze zich terug te trekken naar
en zich te bepalen tot het nog niet getransformeerde en zich daaraan te wijden
óf zich ervan los te maken.
Deze laatste mogelijkheid is nog niet algemeen bekend.
Dat doorgaan mogelijk is.
Net zoals de Ene altijd doorgaat en niet omziet.
Net zoals de sterrenhemel een verzamelbegrip is.
De Ene is de onbenoembare die ten grondslag ligt aan alle wording, al het wordende,
en die zelf rechtstreeks uitdrukking is van het zijn. De Ene is zijn in bewustzijn.
Inderdaad gaat wording gepaard met bewustzijnsverlies.
Anders is metamorfose ofwel het spel der vormen niet mogelijk.
Eigen aan dit spel der vormen is het dat het bewustzijn alle mogelijke gedaanten
doorgaat en zich tijdelijk identificeert met iedere ‘gewenste’ vorm.
Dit proces is bekend.
Minder bekend is het dat op deze weg de Ene zich zodanig in zichzelf uitdrukt
dat als het ware afspiegelingen ontstaan die schijnbaar een eigen leven leiden.
Deze afspiegelingen zijn in verhouding als druppels van een oceaan,
maar ze hebben al snel de neiging zichzelf als de oceaan te beschouwen.
Deze afspiegelingen zoeken toch op de lange duur hun weg terug naar de Ene.
Nu is het op de keper beschouwd voor de Ene niet belangrijk of afspiegelingen
al dan niet terugkeren. Dit is voor mensen een moeilijk te verdragen gegeven.
Dat wil zeggen dat de Ene op de doorgaande reis niet terugkijkt.
En slechts dan de aandacht richt op het losgelatene
wanneer dit zich eigener beweging tot hem wendt.
De weg van afspiegeling tot wending naar de Ene is de weg
die ook wel genoemd wordt: de weg van de mens.
Een mens die zich wendt tot de Ene gaat voor het eerst
het pad van eigenlijke inwijding.
Ook daarvóór zijn er in het natuurlijk ritme markeringen te onderscheiden
die inwijdingen kunnen worden genoemd.
In essentie echter is de eerste inwijding die,
waarbij vanuit de mens de verbinding wordt gemaakt met de Ene;
daarop wordt vanzelf geantwoord met het vuur dat de Ene is.
Dit vuur, waarover ook gesproken wordt als de doop door vuur,
is de eigenheid van herkenning, die liefde genoemd kan worden,
maar die verschrikkelijk is om te ervaren voor alles wat naar continuïteit streeft.
Daarom is deze inwijding, hoezeer ook gewenst, volstrekt ongewenst.
Alles in de persoonlijkheid, hoezeer zij zich ook richt op de ziel,
vreest deze ontmoeting.
En toch weet zij dat zij zonder deze ontmoeting verkommert.
Dat is het grote dilemma.
Mensen worden in hun hoofd gebroken, zodra zij echt mens zijn geworden.
Alles wat tot dat moment waarde had valt weg.
Dan zijn zij bereid om te ontvangen en te ervaren wat niet ontvangen
en niet ervaren kan worden. Deze weg brengt grote vreugde.
Wie daar staat ervaart dat veel wat hij zichzelf noemde,
niet getransformeerd kan worden binnen een bepaald tijdsbestek.
Hij staat daar voor de keuze zich terug te trekken naar
en zich te bepalen tot het nog niet getransformeerde en zich daaraan te wijden
óf zich ervan los te maken.
Deze laatste mogelijkheid is nog niet algemeen bekend.
Dat doorgaan mogelijk is.
Net zoals de Ene altijd doorgaat en niet omziet.
(Hans Korteweg)
dinsdag 25 augustus 2015
Waarheid kan niet door denken worden bereikt
Het was een mooi huisje op het platteland met een grasveld
dat jaren achtereen was gewalst, gemaaid en gewied.
De hele plek was goed onderhouden, vruchtbaar en aantrekkelijk.
Achter het huis was een kleine groentetuin;
het was een heerlijke plek die door een vriendelijk beekje
dat nauwelijks geluid maakte, werd begrensd.
De deur ging open en werd door een boeddhabeeld,
dat daar achteloos werd neergezet, op zijn plaats gehouden.
De eigenaar was zich totaal niet bewust van wat hij deed;
voor hem was het een deurstop.
Je vroeg je af of hij hetzelfde zou doen
met een beeld dat hijzelf vereerde,
want hij was een christen...
Je loochent de heilige voorwerpen van anderen
maar houdt die van jezelf in ere;
het geloof van anderen is bijgeloof
maar dat van jou is redelijk en echt.
Wat is heilig?
Niet de dingen die door de geest, de hand of de zee zijn gemaakt.
Het symbool is nooit de werkelijkheid;
het woord gras is niet het gras in het veld;
het woord god is niet god.
Het woord omvat nooit het geheel,
hoe knap een beschrijving ook mag zijn.
Het woord heilig heeft op zich geen betekenis;
het wordt slechts heilig in relatie met iets, illusoir of werkelijk.
Wat werkelijk is, zijn niet de woorden van de geest.
Werkelijkheid, waarheid, kan niet door denken worden bereikt.
Waar de waarnemer is, is geen waarheid.
Wil waarheid ontstaan, dan moet aan de denker
en zijn gedachten een einde komen.
Dan is dat wat is, heilig.
Als er geen liefde is, is niets heilig.
Liefde is volledig en daarin bestaat geen fragmentatie.
dat jaren achtereen was gewalst, gemaaid en gewied.
De hele plek was goed onderhouden, vruchtbaar en aantrekkelijk.
Achter het huis was een kleine groentetuin;
het was een heerlijke plek die door een vriendelijk beekje
dat nauwelijks geluid maakte, werd begrensd.
De deur ging open en werd door een boeddhabeeld,
dat daar achteloos werd neergezet, op zijn plaats gehouden.
De eigenaar was zich totaal niet bewust van wat hij deed;
voor hem was het een deurstop.
Je vroeg je af of hij hetzelfde zou doen
met een beeld dat hijzelf vereerde,
want hij was een christen...
Je loochent de heilige voorwerpen van anderen
maar houdt die van jezelf in ere;
het geloof van anderen is bijgeloof
maar dat van jou is redelijk en echt.
Wat is heilig?
Niet de dingen die door de geest, de hand of de zee zijn gemaakt.
Het symbool is nooit de werkelijkheid;
het woord gras is niet het gras in het veld;
het woord god is niet god.
Het woord omvat nooit het geheel,
hoe knap een beschrijving ook mag zijn.
Het woord heilig heeft op zich geen betekenis;
het wordt slechts heilig in relatie met iets, illusoir of werkelijk.
Wat werkelijk is, zijn niet de woorden van de geest.
Werkelijkheid, waarheid, kan niet door denken worden bereikt.
Waar de waarnemer is, is geen waarheid.
Wil waarheid ontstaan, dan moet aan de denker
en zijn gedachten een einde komen.
Dan is dat wat is, heilig.
Als er geen liefde is, is niets heilig.
Liefde is volledig en daarin bestaat geen fragmentatie.
(Jiddu Krishnamurti)
donderdag 20 augustus 2015
De Weg
Hoog en onbereikbaar
loopt de Weg
vol onverwachte bochten
rechtstreeks en direct
naar eeuwigheid.
Onvindbaar voor wie haar zoekt
nabij voor wie haar gaan wil.
Wie haar niet volgt, sterft,
hoe zijn er dan zo weinigen
op die Weg te vinden?
Om haar te betreden
moet dit worden gedaan:
het Vuur van Loutering
moet lange, lange tijd
onderhouden en doorstaan.
Wie dan die Weg gaat volgen
heeft geen idee waarheen het gaat,
slechts uiterst vastberaden
de Weg nooit meer te verlaten
wordt verder Niets gedaan.
Aldoor toelatend en volgend,
zwervend langs de voren en de sporen,
net zo lang tot hij
van zichzelf is ontdaan
en is opgelost tot niemand.
Dan is daar onverwacht direct
het ongezochte,
dat voortdurend al was:
de Weg eindigt waar zij begon.
(Rob Tans)
vrijdag 14 augustus 2015
Vrijheid bevindt zich in het nu
Genade is overal om ons heen, als we maar ogen hebben om het te zien.
De goede momenten zijn genade, de moeilijke momenten zijn genade,
de verwarrende momenten zijn genade.
Wanneer we ons voldoende kunnen openstellen om te beseffen
dat er genade aanwezig is in elke situatie,
in elke mens die we ontmoeten, hoe gemakkelijk of lastig we hem ook vinden,
zal ons hart opbloeien en zullen we de vrede en de liefde
die ieder van ons in zich heeft kunnen uiten.
We laten ons gaan in deze genade.
Het is iets waar we in vallen,
zoals wanneer we in de armen van iemand vallen,
of ons hoofd op het kussen kunnen leggen om te gaan slapen.
Het is een bereidheid om zich ook
te midden van spanningen te ontspannen.
Het is een bereidheid om een ogenblik stil te houden,
adem te halen, op te merken dat er iets anders aan de hand is
dan wat het denken ons vertelt.
In dit ogenblik van genade zien we dat
wat we misschien ook ervaren hebben,
van de moeilijkste emotionele problemen tot de meest oorzaakloze vreugde,
plaatsvindt in een uitgestrekte ruimte van vrede, van stilte, van opperst welzijn.
Als we slechts een ogenblik kunnen loslaten, als we ons kunnen ontspannen,
als we midden in het nu kunnen vallen,
kunnen we de vrijheid waar we allemaal naar gezocht hebben direct ontmoeten.
Zij is hier op deze plaats, op dit moment.
Zij ligt niet in de toekomst.
Ze zal niet komen wanneer het leven verandert,
wanneer de omstandigheden van onze dagelijkse werkelijkheid anders worden.
Vrijheid is iets wat zich hier bevindt op dit moment.
Wanneer we onze eis opgeven dat het leven anders is,
dat het leven zich aanpast aan onze ideeën, dan gaat alles open.
We ontwaken dan uit deze droom van afgescheiden zijn en strijd,
en we beseffen dat de genade die we altijd zochten in feite hier is,
in het centrum van ons eigen bestaan.
Dit is het hart van spirituele verlichting:
beseffen dat waar we altijd naar gehunkerd hebben juist is wat we,
in onze diepste bron, altijd zijn geweest.
Vrijheid is altijd beschikbaar voor ons.
Juist in die momenten waarop we weten dat we niet weten,
waarop we een stap terug doen, hart wijd open, vallen we in genade.
De goede momenten zijn genade, de moeilijke momenten zijn genade,
de verwarrende momenten zijn genade.
Wanneer we ons voldoende kunnen openstellen om te beseffen
dat er genade aanwezig is in elke situatie,
in elke mens die we ontmoeten, hoe gemakkelijk of lastig we hem ook vinden,
zal ons hart opbloeien en zullen we de vrede en de liefde
die ieder van ons in zich heeft kunnen uiten.
We laten ons gaan in deze genade.
Het is iets waar we in vallen,
zoals wanneer we in de armen van iemand vallen,
of ons hoofd op het kussen kunnen leggen om te gaan slapen.
Het is een bereidheid om zich ook
te midden van spanningen te ontspannen.
Het is een bereidheid om een ogenblik stil te houden,
adem te halen, op te merken dat er iets anders aan de hand is
dan wat het denken ons vertelt.
In dit ogenblik van genade zien we dat
wat we misschien ook ervaren hebben,
van de moeilijkste emotionele problemen tot de meest oorzaakloze vreugde,
plaatsvindt in een uitgestrekte ruimte van vrede, van stilte, van opperst welzijn.
Als we slechts een ogenblik kunnen loslaten, als we ons kunnen ontspannen,
als we midden in het nu kunnen vallen,
kunnen we de vrijheid waar we allemaal naar gezocht hebben direct ontmoeten.
Zij is hier op deze plaats, op dit moment.
Zij ligt niet in de toekomst.
Ze zal niet komen wanneer het leven verandert,
wanneer de omstandigheden van onze dagelijkse werkelijkheid anders worden.
Vrijheid is iets wat zich hier bevindt op dit moment.
Wanneer we onze eis opgeven dat het leven anders is,
dat het leven zich aanpast aan onze ideeën, dan gaat alles open.
We ontwaken dan uit deze droom van afgescheiden zijn en strijd,
en we beseffen dat de genade die we altijd zochten in feite hier is,
in het centrum van ons eigen bestaan.
Dit is het hart van spirituele verlichting:
beseffen dat waar we altijd naar gehunkerd hebben juist is wat we,
in onze diepste bron, altijd zijn geweest.
Vrijheid is altijd beschikbaar voor ons.
Juist in die momenten waarop we weten dat we niet weten,
waarop we een stap terug doen, hart wijd open, vallen we in genade.
(Adyashanti)
vrijdag 7 augustus 2015
De parels van Indra
In het hemelse rijk van de god Indra
bevindt zich volgens de overlevering
een glinsterend net,
dunner dan een spinnenweb,
dat zich tot aan de uiterste grenzen
van de ruimte uitstrekt.
Aan ieder knooppunt
van de doorschijnende draden
ervan is een spiegelende parel geregen.
Omdat het net zich oneindig ver uitstrekt,
zijn er ook oneindig veel parels.
In het spiegelend oppervlak van elke parel
worden alle andere parels weerspiegeld,
zelfs uit de verste uithoeken
van het universum.
En in elk spiegelbeeld weerspiegelen
zich alle andere spiegelbeelden.
Zo blijven spiegelingen zich eindeloos
in spiegelingen herhalen.
bevindt zich volgens de overlevering
een glinsterend net,
dunner dan een spinnenweb,
dat zich tot aan de uiterste grenzen
van de ruimte uitstrekt.
Aan ieder knooppunt
van de doorschijnende draden
ervan is een spiegelende parel geregen.
Omdat het net zich oneindig ver uitstrekt,
zijn er ook oneindig veel parels.
In het spiegelend oppervlak van elke parel
worden alle andere parels weerspiegeld,
zelfs uit de verste uithoeken
van het universum.
En in elk spiegelbeeld weerspiegelen
zich alle andere spiegelbeelden.
Zo blijven spiegelingen zich eindeloos
in spiegelingen herhalen.
(Hua-yen sutra)
zondag 2 augustus 2015
Vrijheid bevindt zich in het nu
Genade is overal om ons heen, als we maar ogen hebben om het te zien.
De goede momenten zijn genade, de moeilijke momenten zijn genade,
de verwarrende momenten zijn genade.
Wanneer we ons voldoende kunnen openstellen om te beseffen
dat er genade aanwezig is in elke situatie,
in elke mens die we ontmoeten, hoe gemakkelijk of lastig we hem ook vinden,
zal ons hart opbloeien en zullen we de vrede en de liefde
die ieder van ons in zich heeft kunnen uiten.
We laten ons gaan in deze genade.
Het is iets waar we in vallen,
zoals wanneer we in de armen van iemand vallen,
of ons hoofd op het kussen kunnen leggen om te gaan slapen.
Het is een bereidheid om zich ook
te midden van spanningen te ontspannen.
Het is een bereidheid om een ogenblik stil te houden,
adem te halen, op te merken dat er iets anders aan de hand is
dan wat het denken ons vertelt.
In dit ogenblik van genade zien we dat
wat we misschien ook ervaren hebben,
van de moeilijkste emotionele problemen tot de meest oorzaakloze vreugde,
plaatsvindt in een uitgestrekte ruimte van vrede, van stilte, van opperst welzijn.
Als we slechts een ogenblik kunnen loslaten, als we ons kunnen ontspannen,
als we midden in het nu kunnen vallen,
kunnen we de vrijheid waar we allemaal naar gezocht hebben direct ontmoeten.
Zij is hier op deze plaats, op dit moment.
Zij ligt niet in de toekomst.
Ze zal niet komen wanneer het leven verandert,
wanneer de omstandigheden van onze dagelijkse werkelijkheid anders worden.
Vrijheid is iets wat zich hier bevindt op dit moment.
Wanneer we onze eis opgeven dat het leven anders is,
dat het leven zich aanpast aan onze ideeën, dan gaat alles open.
We ontwaken dan uit deze droom van afgescheiden zijn en strijd,
en we beseffen dat de genade die we altijd zochten in feite hier is,
in het centrum van ons eigen bestaan.
Dit is het hart van spirituele verlichting:
beseffen dat waar we altijd naar gehunkerd hebben juist is wat we,
in onze diepste bron, altijd zijn geweest.
Vrijheid is altijd beschikbaar voor ons.
Juist in die momenten waarop we weten dat we niet weten,
waarop we een stap terug doen, hart wijd open, vallen we in genade.
De goede momenten zijn genade, de moeilijke momenten zijn genade,
de verwarrende momenten zijn genade.
Wanneer we ons voldoende kunnen openstellen om te beseffen
dat er genade aanwezig is in elke situatie,
in elke mens die we ontmoeten, hoe gemakkelijk of lastig we hem ook vinden,
zal ons hart opbloeien en zullen we de vrede en de liefde
die ieder van ons in zich heeft kunnen uiten.
We laten ons gaan in deze genade.
Het is iets waar we in vallen,
zoals wanneer we in de armen van iemand vallen,
of ons hoofd op het kussen kunnen leggen om te gaan slapen.
Het is een bereidheid om zich ook
te midden van spanningen te ontspannen.
Het is een bereidheid om een ogenblik stil te houden,
adem te halen, op te merken dat er iets anders aan de hand is
dan wat het denken ons vertelt.
In dit ogenblik van genade zien we dat
wat we misschien ook ervaren hebben,
van de moeilijkste emotionele problemen tot de meest oorzaakloze vreugde,
plaatsvindt in een uitgestrekte ruimte van vrede, van stilte, van opperst welzijn.
Als we slechts een ogenblik kunnen loslaten, als we ons kunnen ontspannen,
als we midden in het nu kunnen vallen,
kunnen we de vrijheid waar we allemaal naar gezocht hebben direct ontmoeten.
Zij is hier op deze plaats, op dit moment.
Zij ligt niet in de toekomst.
Ze zal niet komen wanneer het leven verandert,
wanneer de omstandigheden van onze dagelijkse werkelijkheid anders worden.
Vrijheid is iets wat zich hier bevindt op dit moment.
Wanneer we onze eis opgeven dat het leven anders is,
dat het leven zich aanpast aan onze ideeën, dan gaat alles open.
We ontwaken dan uit deze droom van afgescheiden zijn en strijd,
en we beseffen dat de genade die we altijd zochten in feite hier is,
in het centrum van ons eigen bestaan.
Dit is het hart van spirituele verlichting:
beseffen dat waar we altijd naar gehunkerd hebben juist is wat we,
in onze diepste bron, altijd zijn geweest.
Vrijheid is altijd beschikbaar voor ons.
Juist in die momenten waarop we weten dat we niet weten,
waarop we een stap terug doen, hart wijd open, vallen we in genade.
(Adyashanti)
Abonneren op:
Posts (Atom)