Zeemonster

Roest

Het Ervaren van een Enkele Smaak

Klampt je geest zich vast
aan een echt maar misleidend voorwerp,
dan kan de geest daardoor bedrogen worden.
Toch hebben voorwerp en geest dezelfde smaak
- zoals de maan en haar weerspiegeling -
al lijken het er twee,
dat wil zeggen, indien je het echt weet.

Dwaalt het oog van een oude man af
naar een lichaam met jong vlees,
dan kan dit het lijk van zijn lust weer tot leven wekken.
Wanneer gehechtheid aan het lichaam 
wordt losgelaten in de omvattendheid
krijgen jeugd en ouderdom dezelfde smaak.

Neem je de drie stadia van geboorte 
en wedergeboorte waar als vrijblijvend,
dan zal de pijn van de dood inderdaad hevig blijken.
Maar in het wezen van het oorspronkelijke bewustzijn
hebben geboorte en dood dezelfde smaak.

Is de liefdesband met familie en vrienden sterk,
dan zal het gescheiden zijn veel spanning opleveren.
Maar ken je de aard van samsara,
dan hebben samenzijn en afscheid dezelfde smaak.

Verwacht je teveel van de goden,
wees dan beducht voor het werk van de duivel.
Maar beschouw je de wereld als een god,
dan hebben god en duivel dezelfde smaak.

Trek je een gedachtegang te ver door,
dan vallen je honderden dringende dingen te binnen.
Maar zie je de glimp van de niet-conceptuele geest
dan kun je slapen als een kadaver, zonder te handelen.

Luister je naar alles wat de mensen zeggen,
dan ben je verlamd: je kunt niets meer doen.
Maar neem je je eigen lot in handen,
dan kun je meteen je geest naar binnen richten.

In de ogen van anderen zijn je kwaliteiten groter,
maar wanneer je je eigen fouten kent
dan is er geen ruimte voor zelfbedrog.
Het is tijd om het verderfelijke lijk te begraven!

(Patrul Rinpoche)

Wilgenkatjes

Bloesem

Ben je werkelijk een persoon?

Zoals alle authentieke spirituele leraren 
ons door de eeuwen heen hebben laten weten, 
ben je in werkelijkheid geen afzonderlijk individu, 
geen individueel 'zelf', niet het verhaal van 
'een persoon in de wereld',
maar een uitgestrekte oceaan van bewustzijn 
waarin ieder ervaringsgolfje dat 
zich manifesteert - iedere gedachte, 
gewaarwording,beeld, geluid, gevoel -
op dit moment verschijnt en verdwijnt. 
Je bent niet beperkt in ruimte en tijd - 
je bent de liefhebbende capaciteit voor het leven zelf. 
Je bent de uitgestrekte bewustzijnsruimte 
waarin de gemanifesteerde wereld verschijnt en verdwijnt 
zonder een spoor achter te laten.

Het niet-afgescheiden zijn van de wereld 
is waar alle religieuze en spirituele onderricht 
uiteindelijk naar verwijst, en inmiddels 
wordt het nu ook door de moderne wetenschap bevestigd. 
Iedereen kent die Eenheid, diep van binnen. 
Ja, er is hier iets aanwezig - noem het maar wat je wilt, 
want het is geen 'het', en daarom waarlijk onbenoembaar - 
midden in de diepte van de ervaring van dit moment; 
iets wat niet komt en gaat, iets wat niet kan breken 
of verrotten of te pletter vallen, zelfs niet te midden 
van extreme droefenis of pijn of angst.

Het is een plek die altijd diepgaand oké is, 
ook al lijken de dingen oppervlakkig gezien niet oké. 
Omdat het alle tegendelen overstijgt, 
omdat het de dualistische wereld 
van het denken en de taal overstijgt,
overstijgt het ook de cirkel van leven en dood. 
Het werd nooit geboren en het kan niet sterven. 
Het is het leven zelf. 
Het is wat je bent.

(Jeff Foster)

Klankschaal - LXVII

Meeuw - V

Je bent zuivere leegte

Voor het ego staat het Niets gelijk aan de dood.
En in zekere zin is dat ook zo.
Maar daarmee is het niet iets om bang voor te zijn.
Elke keer dat je ’s avonds in slaap valt, sterf je.
Dan denk je immers niet meer over jezelf na.
Elke keer dat je over straat loopt
en je niet met jezelf bezig bent, sterf je.
Dan kijk je naar de bomen, het gras, naar je voeten,
en verder is er niets.

Er zijn talloos veel lege momenten
waarin je jezelf vergeten bent.
 Maar omdat we geconditioneerd zijn onszelf te zien
als het beeld dat we van onszelf hebben,
is een zelf zonder eigenschappen nogal bedreigend.

Ik noem die innerlijke Leegte
het vreselijke geheim van de mensheid.
Alle menselijke onzin komt daaruit voort.
Iedereen is aan het watertrappen
aan de oppervlakte van het leven
en doet zijn uiterste best de blik
niet naar binnen te richten
en daar te zien dat hij niet bestaat.
En dus proberen we die Leegte te vullen
met ideeën die we over onszelf hebben.
We beschouwen onszelf nog liever
als een verachtelijk personage
dan dat we die Leegte onder ogen zien.
We vullen de Leegte met allerlei wereldse
en spirituele ervaringen, met mensen, met drugs.
We gooien van alles in die Leegte
om maar niet te hoeven te zien dat die leeg is.
Alles voldoet: hebzucht, haat en afgunst,
zoals wij boeddhisten graag zeggen.

Maar het grappige is dat wanneer wij de aandacht
naar binnen keren en het Bewustzijn zichzelf te zien krijgt,
we erachter komen dat het helemaal niet zo eng is.
Het is niet eng om Niets te zijn.
Om Niemand te zijn.
Want je bent zuivere Leegte.
Je bent Ontwaken.
Niet een iemand die ontwaakt is,
niet ik die ontwaakt ben.
Ontwaken is ontwaakt.
Bewustzijn is bewust. Verlichting is verlicht.
Er zit geen jij of ik achter.
Dat ‘ik’ waarvan we denken dat het hierachter zit,
is maar een gedachte.
Daarom zeg ik ook altijd tegen mensen
die aan zelfonderzoek doen:
'Iedereen die zich de eerste keer afvraagt wie hij is,
weet wat het antwoord is.'
Alleen gooit iedereen dat antwoord weer weg.

(Adyashanti)

Reflecties - XVIII

Onder den blooten hemel - III

Joris Maes - Fossielsteen sculptuur

Schoonheid

Alleen een kunstwerk geboren uit schoonheid,
in gelijktijdigheid, kan verwijzen naar schoonheid.
Schoonheid is hetzelfde in alles.
Wanneer de kunstenaar spontaan 
zijn diepste zelf aanbiedt
en door zijn talent de expressie ervoor vindt
die het dichtst bij komt, 
wekt het in de beschouwer,
de luisteraar, zijn eigen diepste innerlijk. 

Maar wanneer je leeft in schoonheid
en kijkt vanuit schoonheid,
wijst alles op verschillende manieren 
naar je heelheid.
Je leeft niet meer vanuit de verdeelde geest.
Alles hoort bij jouw totaliteit.

Alvorens mensen aan te moedigen
schoonheid te vinden in een kunstwerk,
moeten we hun eerst leren kijken, leren luisteren.
We zullen algauw beseffen hoe moeilijk dit is:
luisteren en zien zijn al een kunst op zich.
Om tot esthetische ervaring te komen
moeten we helemaal ontvankelijk, verwelkomend,
vrij van herinnering zijn, zodat we openstaan
voor het spel van kleur, geluiden, ritmes en vormen.

Deze openheid, dit zien, is het licht dat de basis is
voor alle gewaarwordingen
en vroeg of laat merken we
dat we bewust in dit licht staan.
Op die manier naar een kunstwerk kijken 
is echt creatief.
Analyse maakt er geen del van uit.
Telkens wanneer erdoor getroffen worden,
brengt het ons terug bij ons ware Zelf. 

(Jean Klein)