Dit Hier Nu

Het persoonlijke bestaan is niet meer dan een misverstand, 
maar wel een hardnekkig misverstand. 
Het is de basis van alle aan de persoon gerelateerde angst en onzekerheid, 
en van elke zoektocht naar bevrijding. 
Maar dat betekent nog niet dat je voor altijd vastzit aan dat misverstand.

Het kan doorzien worden. Maar niet door jou. 
Het wordt spontaan en helemaal vanzelf doorzien als je opzij gaat en de dingen, 
inclusief dat misverstand, alle ruimte geeft om te zijn wat ze zijn. 
Dan wordt vanzelf ervaren dat je zelf niet iets beperkts en persoonlijks is, 
maar het Zelf van alle dingen.

Zoeken naar dat Zelf heeft geen zin, want het houdt de illusie 
iets of iemand te zijn (een zoeker in dit geval) alleen maar in stand. 
Het uitgangspunt van de zoeker is tenslotte 
dat er een afgescheidenheid bestaat tussen hem en wat hij zoekt. 
Zoekt hij de eenheid van het ene Zelf, dan betekent dat dat hij zichzelf 
buiten die eenheid voelt staan. 
Maar buiten de eenheid staan - afgescheidenheid - is in feite onmogelijk. 
Dat is de basis voor een eindeloze zoektocht 
en een almaar toenemende of terugkerende verkramping.

De ondeelbare eenheid die je bent (en die je deelt met alle ‘andere mensen’) 
droomt zichzelf een bestaan als beperkt organisme. 
Dat valt niet te stoppen. 
Wat er ook gebeurt of lijkt te gebeuren, het dromen gaat door. 
Wat er wel kan gebeuren, is dat begrepen wordt 
dat je die droom niet hoeft te geloven. 
Je bent al thuis, ook al lijk je een hele reis af te leggen. 
Uiteindelijk kan werkelijk zelfinzicht pas plaatsvinden 
als het zoeken ophoudt. 
Dan pas maakt je ruimte voor de waarheid.

Als het bestaan als persoon niet meer als werkelijkheid ervaren wordt, 
ziet de wereld er nog precies hetzelfde uit. 
Alles gaat zoals het voorheen ook ging. 
Maar er hangt niet steeds de schaduw overheen van een ik-gevoel 
dat zich de ervaring toe-eigent, er iets van moet vinden, 
juist moet reageren, zichzelf moet zien te handhaven ten opzichte 
van andere ogenschijnlijke personen. 
Alleen het ervaren zelf wordt dan nog ervaren. 

(Han van den Boogaard)