maar zodra je in slaap valt,
rijst er een andere stad op in je geest,
vol van zijn eigen goed en kwaad.
Je eigen stad, waar je lang woonde,
verdwijnt volledig uit je herinnering.
Je zegt niet:
’Ik ben hier een vreemdeling, dit is mijn stad niet.’
Je meent dat je hier altijd gewoond hebt,
je denkt dat je hier geboren bent en opgegroeid.
Verbaast het je niet
dat je ziel zich haar vroegere tehuis niet herinnert?
Maar hoe zou ze zich dit kunnen herinneren?
Zij is gewikkeld in de slaap van deze wereld,
als een ster bedekt door wolken.
Zij heeft door zoveel steden gereisd
en het stof dat haar visie verduistert
is nog niet weggeveegd.
(Djelal-oed-Din-Roemi)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten