zaterdag 29 september 2012
Het doel van het leven?
Het doel van het leven is om te zien, te kijken.
Het doel van het leven heeft niet te maken met iets worden,
met het creëren van een of andere identiteit.
Het heeft niets van doen met het bereiken van verlichting,
heeft niets uitstaande met verlossing, transformatie,
transcendentie of wat dan ook.
Het doel van het leven is niet het proberen stop te zetten van de tijd,
of de zekerheid dat we aan het eind ervan
in het graf eindigen, uit te bannen.
Jij komt niet in een graf, je bent hier.
Jij bent hier.
Het doel van het leven is om alleen maar te kijken.
Het doel van het leven is om alleen maar te kijken.
Het doel van de hele schepping vloeit voort
uit de opkomst van bewustzijn, dat de schepping op zich is,
dat het leven op zich is.
De evolutionaire aard van het leven houdt in dat de toestanden
waarin het op dit ogenblik verkeert, voorbijgaand zijn
en dat ze altijd onbestendig zullen zijn.
De drijvende kracht van die evolutie, die evolutionaire kracht,
blijkt er echter zelf de oorzaak van te zijn van de onmogelijkheid
dat de werkelijkheid niet naar zichzelf kan kijken.
Zolang er een werkelijkheid is, kijkt zij naar zichzelf.
Het is juist die metafysische vereiste
binnen de aard van de natuur van het zijn
die de gelegenheid creëert
voor de evolutionaire ontplooiing van de schepping,
voor het opkomen van bewustzijn
en de opkomst van zelfbewustzijn in dat bewustzijn.
Het enige nut van die hele vertoning wordt gevormd
doordat het dienst doet als het instrument van de schepping
- ogen, oren en neus, smaakpapillen, tastzin,
en gedachtevormen die opkomen en weer weggaan
en die zich manifesteren als dit leven.
(John Sherman)
maandag 24 september 2012
Op een dag
Op een dag leer je het subtiele verschil kennen,
tussen een hand vasthouden en een ziel ketenen.
Dan leer je dat liefde niet betekent: leunen
en dat gezelschap niet betekent: veiligheid.
Je ontdekt dat een kus geen contract is,
en een cadeau geen belofte.
Je begint je nederlagen te accepteren met je hoofd omhoog,
en je ogen open.
Je leert te vertrouwen op vandaag om mee te werken
omdat morgen te onzeker is voor plannen.
En na een poos leer je dat zelfs zonneschijn je verbrandt
als je er te veel van krijgt.
Dan wordt het tijd om je eigen tuin te beplanten
en zorg te dragen voor je eigen ziel
en wacht je niet langer op wonderen van buitenaf.
En dan weet je dat je écht kunt volhouden
en dat je écht sterk bent
en dat je echte waarde hebt
en je leert, en je leert ...
Bij ieder afscheid leer je.
tussen een hand vasthouden en een ziel ketenen.
Dan leer je dat liefde niet betekent: leunen
en dat gezelschap niet betekent: veiligheid.
Je ontdekt dat een kus geen contract is,
en een cadeau geen belofte.
Je begint je nederlagen te accepteren met je hoofd omhoog,
en je ogen open.
Je leert te vertrouwen op vandaag om mee te werken
omdat morgen te onzeker is voor plannen.
En na een poos leer je dat zelfs zonneschijn je verbrandt
als je er te veel van krijgt.
Dan wordt het tijd om je eigen tuin te beplanten
en zorg te dragen voor je eigen ziel
en wacht je niet langer op wonderen van buitenaf.
En dan weet je dat je écht kunt volhouden
en dat je écht sterk bent
en dat je echte waarde hebt
en je leert, en je leert ...
Bij ieder afscheid leer je.
(Voltaire)
woensdag 19 september 2012
Schuld en vergeving
Zolang je een tragedie van vroeger de schuld geeft van je huidige situatie,
blijf je het gevoel mijden van jouw persoonlijke verantwoordelijkheid
om iets aan die situatie te doen.
Anderen de schuld geven zet iedereen gevangen.
Anderen verantwoordelijk houden voor hun gedrag
maakt mensen vrij om verantwoordelijk te handelen.
Het verhaal over wat jou vroeger is misdaan,
is maar een van de talrijke boeken in de kolossale bibliotheek die jij bent.
Lees (en schrijf) nieuwe boeken met een gelukkiger verhaallijn.
Maak de wonden van het verleden niet tot het middelpunt van je hele leven.
Op dit moment ben je hier alleen om liefde te geven,
angst te vergeven... en om te dansen!
Als God iedereen vergeeft,
wie ben jij dan om dat voorbeeld niet te volgen?
blijf je het gevoel mijden van jouw persoonlijke verantwoordelijkheid
om iets aan die situatie te doen.
Anderen de schuld geven zet iedereen gevangen.
Anderen verantwoordelijk houden voor hun gedrag
maakt mensen vrij om verantwoordelijk te handelen.
Het verhaal over wat jou vroeger is misdaan,
is maar een van de talrijke boeken in de kolossale bibliotheek die jij bent.
Lees (en schrijf) nieuwe boeken met een gelukkiger verhaallijn.
Maak de wonden van het verleden niet tot het middelpunt van je hele leven.
Op dit moment ben je hier alleen om liefde te geven,
angst te vergeven... en om te dansen!
Als God iedereen vergeeft,
wie ben jij dan om dat voorbeeld niet te volgen?
Jezelf (en anderen) vergeven hoe je wás,
zal het je veel makkelijker maken om jezelf (en anderen)
te vergeven hoe je bént.
(Chuck Hillig)
zaterdag 15 september 2012
vrijdag 14 september 2012
Genade bevrijdt je
Karma heeft te maken met het gevoel van doenerschap en identiteit.
Als er sprake is van identiteit en je hebt het gevoel de doener van je daden
en de denker van je gedachten te zijn, de kiezer van je keuzes,
dan roep je in feite karma over jezelf af, ook al doe je dat niet opzettelijk.
Als je ogen door observatie, zelfonderzoek en overgave in voldoende mate
opengaan om te zien dat de wereld zich ontvouwt ondanks de aanwezigheid
van een 'ik', wordt het plaatje veel ruimer en worden we rustiger.
Je wordt als het ware een beetje een toeschouwer van wat er gebeurt,
meer dan een heel betrokken deelnemer.
Het is ook Genade die je uit het karmawiel haalt,
en karma is op zichzelf niet meer dan een concept.
Uiteindelijk zal begrepen en ervaren worden dat ook karma
louter een verschijnsel is.
Zolang je gelooft een persoon te zijn, zal karma actief voor je zijn.
Goede en slechte daden, straf, schuld en angst, al die dingen
zijn dan heel krachtige concepten en uitdrukkingen.
Als je te weten komt dat je bewustzijn bent, verandert het spel,
want dan wordt het gevoel de doener van je daden
en de denker van je gedachten te zijn
vervangen door zuivere observatie
en de pure vreugde van het 'Zijn',
vrij van psychologische identiteit, verlangen,
het gevoel van 'anders zijn', 'ik' en 'ik ben het lichaam'.
Dat is een van de mooiste uitdrukkingen en vruchten van Genade.
Genade laat haar gezicht zien op elk niveau,
zelfs in de meest onwetende mens vindt zij haar weg.
Als er sprake is van identiteit en je hebt het gevoel de doener van je daden
en de denker van je gedachten te zijn, de kiezer van je keuzes,
dan roep je in feite karma over jezelf af, ook al doe je dat niet opzettelijk.
Als je ogen door observatie, zelfonderzoek en overgave in voldoende mate
opengaan om te zien dat de wereld zich ontvouwt ondanks de aanwezigheid
van een 'ik', wordt het plaatje veel ruimer en worden we rustiger.
Je wordt als het ware een beetje een toeschouwer van wat er gebeurt,
meer dan een heel betrokken deelnemer.
Het is ook Genade die je uit het karmawiel haalt,
en karma is op zichzelf niet meer dan een concept.
Uiteindelijk zal begrepen en ervaren worden dat ook karma
louter een verschijnsel is.
Zolang je gelooft een persoon te zijn, zal karma actief voor je zijn.
Goede en slechte daden, straf, schuld en angst, al die dingen
zijn dan heel krachtige concepten en uitdrukkingen.
Als je te weten komt dat je bewustzijn bent, verandert het spel,
want dan wordt het gevoel de doener van je daden
en de denker van je gedachten te zijn
vervangen door zuivere observatie
en de pure vreugde van het 'Zijn',
vrij van psychologische identiteit, verlangen,
het gevoel van 'anders zijn', 'ik' en 'ik ben het lichaam'.
Dat is een van de mooiste uitdrukkingen en vruchten van Genade.
Genade laat haar gezicht zien op elk niveau,
zelfs in de meest onwetende mens vindt zij haar weg.
(Mooji)
zaterdag 8 september 2012
Stilte - IV
Spiritueel onderzoek bestaat er voor de helft uit je direct tot stilte te brengen.
Wanneer je vraagt; 'Wie ben ik?' zul je, als je eerlijk bent,
merken dat dit je onmiddellijk terugbrengt bij stilte.
Het brein heeft daar geen antwoord op, daarom is er plotseling stilte.
De vraag is bedoeld om jou naar die staat van stilte te voeren die niet gemaakt is,
waar denken of zoeken naar de juiste emotionele ervaring faalt.
Als je zoekt naar wie je bent of vraagt wat de waarheid is,
zul je merken dat deze vragen je onmiddellijk weer tot kalmte brengen.
Als je weerstand hebt tegen kalmte, en de meeste mensen
voelen een hartgrondig verzet tegen kalmte,
dan is het, zodra je tot die staat van kalmte terugkeert,
alsof je druppels water in een pan hete olie laat vallen
- de geest springt als een gek in het rond om iets anders te zoeken,
het een of andere antwoord of beeld dat hij kan bedenken.
Het soort kalmte dat natuurlijk en spontaan en niet beheerst is,
is eigenlijk vol gevoel; ze is warm en onbegrensd.
Beheerste kalmte is verstijfd en eng.
Wanneer kalmte niet beheerst wordt, voel je je heel open;
je wordt ontvankelijk, en de geest dringt zich niet op.
Er vindt een vanzelfsprekende terugkeer naar je ware aard plaats.
Je ware aard is niet kalm, maar kalmte zelf.
Je zou het ook 'niemand' of 'niets' kunnen noemen.
Als je tot de ware kalmte komt, heb je kalm zijn overstegen.
Wanneer je vraagt; 'Wie ben ik?' zul je, als je eerlijk bent,
merken dat dit je onmiddellijk terugbrengt bij stilte.
Het brein heeft daar geen antwoord op, daarom is er plotseling stilte.
De vraag is bedoeld om jou naar die staat van stilte te voeren die niet gemaakt is,
waar denken of zoeken naar de juiste emotionele ervaring faalt.
Als je zoekt naar wie je bent of vraagt wat de waarheid is,
zul je merken dat deze vragen je onmiddellijk weer tot kalmte brengen.
Als je weerstand hebt tegen kalmte, en de meeste mensen
voelen een hartgrondig verzet tegen kalmte,
dan is het, zodra je tot die staat van kalmte terugkeert,
alsof je druppels water in een pan hete olie laat vallen
- de geest springt als een gek in het rond om iets anders te zoeken,
het een of andere antwoord of beeld dat hij kan bedenken.
Het soort kalmte dat natuurlijk en spontaan en niet beheerst is,
is eigenlijk vol gevoel; ze is warm en onbegrensd.
Beheerste kalmte is verstijfd en eng.
Wanneer kalmte niet beheerst wordt, voel je je heel open;
je wordt ontvankelijk, en de geest dringt zich niet op.
Er vindt een vanzelfsprekende terugkeer naar je ware aard plaats.
Je ware aard is niet kalm, maar kalmte zelf.
Je zou het ook 'niemand' of 'niets' kunnen noemen.
Als je tot de ware kalmte komt, heb je kalm zijn overstegen.
woensdag 5 september 2012
Golf en oceaan
De verschillende niveaus van het spectrum hebben iets weg
van de verschillende golven van de oceaan
- elke golf verschilt beslist van alle andere.
Sommige golven, dicht bij de kust, zijn sterk en machtig;
terwijl andere, verder in zee, zwakker en minder machtig zijn.
Elke golf is echter toch anders dan alle andere,
en als je surft zou je een bepaalde golf kunnen uitkiezen,
opvangen, je erdoor laten meevoeren,
en hem overeenkomstig je capaciteiten kunnen behandelen.
Je zou niets van dit alles kunnen als de golven niet verschillend waren.
Elk niveau van het spectrum is te vergelijken met een bepaalde golf,
en daarom kunnen we met de juiste techniek
en genoeg oefening elk niveau 'vangen'.
Eenheidsbewustzijn is echter niet zozeer een bepaalde golf
Eenheidsbewustzijn is echter niet zozeer een bepaalde golf
als wel hetwater zelf.
Er is geen grens, geen verschil,
geen scheiding tussen water en welke golf ook.
Dat wil zeggen, het water is in alle golven even aanwezig,
in die zin dat geen enkele golf natter is dan een andere.
Als je dus zoekt naar 'natheid' - de toestand van alle golven
Als je dus zoekt naar 'natheid' - de toestand van alle golven
- zul je er helemaal niets mee opschieten
wanneer je van de ene golf naar de andere springt.
In feite valt er veel te verliezen,
want zolang je van golf naar golf springt,
op zoek naar natheid,
zul je vanzelfsprekend nooit ontdekken dat natheid
en haar pure vorm aanwezig is in elke golf
waardoor je je nu laat meevoeren.
Eenheidsbewustzijn zoeken
lijkt op van de ene ervaringsgolf naar de andere springen,
op zoek naar water.
Daarom 'is er noch pad noch bereiken'.
(Ken Wilber)
Abonneren op:
Posts (Atom)