Innerlijke groei

Het is de dubbelzinnigheid van de taal die ons scheidt. 
Als ik openlijk iets zou schrijven over innerlijke groei, 
dan zouden zij daaronder verstaan: verstandiger worden, 
of beter worden, zoals zij onder filosofie een theorie verstaan 
en niet een werkelijk navolgen.

Zich houden aan de geboden alleen, zelfs op de eerlijkste manier, 
is niet voldoende om innerlijke groei te ontwikkelen, 
want het is slechts de uiterlijke vorm. 
Dikwijls is het overtreden van de geboden een betere leerschool!
Maar wij houden ons aan de geboden 
als we ze zouden moeten overtreden 
en wij overtreden ze als we er ons aan zouden moeten houden.

Omdat een heilige alleen maar goede daden verricht, 
wanen de mensen dat zij door goede daden heilig kunnen worden. 
Zo lopen zij langs het pad van een vals godsgeloof 
de afgrond in en geloven dat zij tot de rechtvaardigen behoren. 
Door valse deemoed worden ze verblind, 
zodat ze als de tijd komt, ontzet achteruit deinzen, 
als kinderen voor hun eigen spiegelbeeld, 
en bang zijn dat zij waanzinnig geworden zijn 
als zijn gelaat hen aanziet.

(Gustav Meyrink)